เรื่องพวกนี้ มันไม่ได้มีกฏเกณฑ์ตายตัว ขึ้นอยู่กับปัจจัยทางเศรษฐกิจของแต่ละครอบครัว แนวคิดของแต่ละครอบครัวเป็นหลัก
เพราะเงินแต่ละคน แต่ละครอบครัวมีไม่เท่ากัน มีความจำเป็นไม่เหมือนกัน
แล้วแต่ว่าครอบครัวไหน คนไหนจะพึงพอใจแบบไหน ถ้าพอแม่ฐานะไม่ได้ดี ยังลำบาก ก็ควรเจือจุนตามสมควร กี่% นั้นบอกยาก
แต่ถ้าพ่อแม่ฐานะดี ร่ำรวย มีอันจะกินอยู่แล้ว บางทีก็ไม่ได้จำเป็นต้องให้เป็นตัวเงิน อาจจะให้เป็นรูปแบบอื่น
เช่นให้เป็นของฝาก ของขวัญ ให้เวลาไปมาหาสู่ไปพบปะสังสรรค์ไม่ให้เหงา พาไปเที่ยว หรือช่วยเหลือและให้ความสุขในด้านอื่นๆ แทน

นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับความพึงพอใจส่วนบุคคลของแต่ละคนอีก อย่างตัวผมเอง ก็ไม่ได้หวังว่ามีลูกมีเต้าแล้วเขาจะต้องมาเลี้ยง
หรือต้องมาให้เงินให้ทอง แค่ดูแลตัวเองให้อยู่รอดปลอดภัยได้ก็ดีที่สุดแล้ว ตัวผมเองหวังพึ่งแค่ตัวเองจนถึงที่สุดนั่นแหละ อยู่ได้แค่ไหนก็แค่นั้น
ไม่อยากให้คนอื่นต้องมาลำบาก