แกล้งรัก

วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจะมาเล่าให้ฟัง ผมมีแฟนอยู่คนนึง ผมรักเขามาก ยอมทำให้ทุกอย่าง พอกาลเวลาผ่านไป ตั้งแต่เขาเข้ามหาลัย เราก็ห่างกัน เขาก็ทำงาน ผมก็ทำงาน ผมรอเขาเลิกงาน  9:00 น รอเขาอาบน้ำกินข้าวทุกทำอะไรทุกอย่างให้เสร็จ ผมก็รอเขา จนถึงเวลา 2:00 น ผมก็เผลอหลับไป ตื่นเช้ามาเขาทักมาบอกผมว่า เขาลืม ถ้าเป็นพวกคุณคุณจะทำยังไง ผมเข้าเฟซเค้า ไปเจอว่าเขาคุยกับรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเป็นเวลาที่ผมรอคุยกับเขาเป็นเวลา  เป็นเวลา เที่ยงคืน แล้วเขาก็อ้างว่า รุ่นพี่ ที่โรงเรียน แต่รุ่นพี่อะไรคุยกันทุกวันนอนดึกกันทุกวัน แล้วทั้งๆที่ผมเป็นแฟนเขาแต่เขาไม่เคยจะใส่ใจผมเลย ถามว่า ผมรักเขาไหมผมรักเขานะ แต่การที่เขาพูดว่ารักผมเหมือนพูดแค่ลมปาก คือ พ่อแม่เขาเสียไปแล้วเหลือผมผมก็ต้องดูแลต่อ ผมยอมเขาทุกอย่างอยากได้อะไรผมก็ซื้อให้ ผมบ้านอยู่ประเวศ เขาเรียนมหาลัยอยู่แถวบางเขน ผมก็ขับรถไปหาเขา เวลาที่จะอยู่ด้วยกันก็แทบไม่มี ผมไปเที่ยวไหนผมคิดถึงเขาเป็นคนแรก ซื้อของให้ แต่เขาก็จะพูดกลับมาว่า ไม่เอาไม่ชอบ ทั้งๆที่มันเป็นความจริงใจสำหรับผม ผมรักเขามาก เขาชอบคนหล่อถามว่าผมหล่อไหมผมก็ไม่รอหรอก ผมรักษา ความรู้สึกผม  2 ปีที่คบกันมา เหมือนผมเป็นควายที่โดนเขาหลอก ผมเสียตังค์ไปเยอะแต่ผมไม่เสียดายหรอก ผมเสียความรู้สึก ความตั้งใจ ถามว่าผมมีทำอะไรผิดมาบ้างผมก็มีผมยอมรับ แต่ผมก็รักเขาแต่การกระทำที่เขาทำกับผมมันไม่ใช่เรียกว่าความรัก ผมนอนน้ำตาไหล เครียด บางวันเขาไม่มีตังค์กินข้าวผมโอนให้ตลอด ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีเหมือนกันแต่ผมก็ดูแลไม่อยากให้เขาอด แล้วผมมาโดนแบบนี้ ผมโดนทำร้ายความรู้สึกมาก ทยอยเวลากลับไปได้ คงเลิกเขาตั้งนานก่อนจะถึง 2 ปีแล้ว ถ้าเพื่อนๆพี่ๆคิดยังไง ช่วย comment หน่อยนะครับ ว่าพวกพี่ถ้าพวกพี่เป็นแบบผมหรือน้องๆเป็นแบบผม คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้