ตอนนี้ผมอายุ20ครับ รู้สึกว่าการใช้ชีวิตไม่หวือหวาไม่โดดเด่น มันสงบแล้วก็ฟินดีครับ
สิ่งที่ผมสงสัยคือมีคนเคยบอกว่าให้เที่ยวตอนที่ยังหนุ่ม ตอนแก่เที่ยวไม่ได้แล้ว หรือเที่ยวซะตอนที่ยังหนุ่มอย่าเสียดายตัง
คือผมไม่ได้ไม่เที่ยวเพราะเสียดายตังครับ แต่ฟิวเวลาเที่ยวกับฟีลเวลาใช้ชีวิตปกติมันเหมือนกันครับ ไม่ว่าผมจะอยู่กับเพื่อนที่ไหน ที่หอ ที่ร้านเหล้า ที่ท่องเที่ยว ที่มหาลัย ความรู้สึกมันเหมือนกันครับ มันสนุกก็เพราะเหตุการบางอย่างที่เข้ามาหรือคำพูดบางอย่าง ณ ตอนนั้นครับ ไม่เกี่ยวกับสถานที่เท่าไร ผมเคยชวนเพื่อนไปกินร้านข้าวที่ไม่ค่อยมีคน แล้วลองคุยกันเหมือนตอนอยู่ในวงเหล้าดู สรุปฟีลมันเหมือนกันเลยครับ
ขอขยายความครับ (ไปวัดกับเที่ยวร้านเหล้า ฟีลต้องต่างกันอยู่แล้ว *แต่การไปเที่ยวภูเขา,เดินป่า,เดินตลาด ต่างจังหวัด เทียบกับ เดินดูป่า,เดินตลาดใกล้บ้าน มันต่างกันยังไงครับ)
**คำถามก็คือ การเที่ยวมันจำเป็นจริงๆมั้ย ผมยังอายุน้อยไปหรือปล่าวเลยมองภาพไม่ออกว่าเราจำเป็นต้องเที่ยวจริงๆ
มีใครไม่อยากเที่ยงเหมือนผมไหมครับ
สิ่งที่ผมสงสัยคือมีคนเคยบอกว่าให้เที่ยวตอนที่ยังหนุ่ม ตอนแก่เที่ยวไม่ได้แล้ว หรือเที่ยวซะตอนที่ยังหนุ่มอย่าเสียดายตัง
คือผมไม่ได้ไม่เที่ยวเพราะเสียดายตังครับ แต่ฟิวเวลาเที่ยวกับฟีลเวลาใช้ชีวิตปกติมันเหมือนกันครับ ไม่ว่าผมจะอยู่กับเพื่อนที่ไหน ที่หอ ที่ร้านเหล้า ที่ท่องเที่ยว ที่มหาลัย ความรู้สึกมันเหมือนกันครับ มันสนุกก็เพราะเหตุการบางอย่างที่เข้ามาหรือคำพูดบางอย่าง ณ ตอนนั้นครับ ไม่เกี่ยวกับสถานที่เท่าไร ผมเคยชวนเพื่อนไปกินร้านข้าวที่ไม่ค่อยมีคน แล้วลองคุยกันเหมือนตอนอยู่ในวงเหล้าดู สรุปฟีลมันเหมือนกันเลยครับ
ขอขยายความครับ (ไปวัดกับเที่ยวร้านเหล้า ฟีลต้องต่างกันอยู่แล้ว *แต่การไปเที่ยวภูเขา,เดินป่า,เดินตลาด ต่างจังหวัด เทียบกับ เดินดูป่า,เดินตลาดใกล้บ้าน มันต่างกันยังไงครับ)
**คำถามก็คือ การเที่ยวมันจำเป็นจริงๆมั้ย ผมยังอายุน้อยไปหรือปล่าวเลยมองภาพไม่ออกว่าเราจำเป็นต้องเที่ยวจริงๆ