ความรู้สึกของลูกจากการอย่าร้างและแยกทางของพ่อกับแม่

ซึ่งปัญหามาจากการที่พ่อมีผญ เข้ามาแทรกกลางระหว่างแม่
ที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนโต เราสนิทกับพ่อแม่มาก สนิทกับพ่อมากกว่า พ่อและเป็นทุกอย่างในชีวิตเราเลย เราไม่เคยรู้สึกขาด
ทุกอย่างมีพร้อมไปหมด มันอบอุ่นมากบอกไม่ถูก
ตลอดเวลาที่เราโตมา พ่อกับแม่คือความสุขในชีวิตของเรา พ่อกับแม่ดูเหมือนรักกันมาก
ครอบครัวเราจะมีกิจกรรมตลอด วันหยุดไปเที่ยว กินขนม กินของอร่อย วันสำคัญในทุกๆปี พ่อและแม่ไม่เคยบกพร่อง แม่รักพ่อมากค่ะ พ่อเป็นผู้ชายที่อบอุ่น อ่อนโยน พูดจาดี สังคมดี และเป็นสามีและพ่อที่ดีมากๆ 
เหมือนตั้งแต่เราจำความได้มันจะมีแต่ความสุข 
จนวันหนึ่งทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เรารู้สึกถึงความห่างของพ่อกับแม่ 
เราได้แต่เข้าข้างตัวเองว่าต้องไม่ใช่แบบนั้น เป็นแบบนี้มาเกือบปี เราไม่พูดอะไรแต่เรากลัวมากสุดท้ายก็มาถึงวันสิ้นสุดของครอบครัวเรา
เราตื้อไปหมด เราทำใจไม่ได้ นั่งร้องไห้คนเดียวทุกวัน  เราย้ายที่เรียนไปอยู่ไกลๆ ไม่อยากรับรู้
ว่าพ่อแม่ไม่รักกันแล้ว เรากลายเป็นป็นเด็กบ้านแตก 
จนผ่านมาเกือบจะสองปีแล้ว เราก็ยังดาวน์กับเรื่องนี้อยู่ทุกวัน 
จนปัจจุบันนี้พ่อไม่กลับมาอีกแล้วค่ะ ท่านมีครอบครัวใหม่ไปแล้ว(มีซ้อนอีกตั่งหาก)
มีลูกที่น่ารัก เราอดคิดไม่ได้ว่าพ่อไม่รักเราแล้ว ทุกอย่างที่พ่อเคยทำให้เรา เราก็ไม่ได้รับมันอีกแล้ว เพราะพ่อก็มีลูกใหม่ภรรยาใหม่
ทุกวันนี้เราไม่อยากเข้าบ้านเลย เข้าไปแล้วภาพครอบครัวมันยังวนเวียนอยู่ตลอด 
ภายนอกเราดูเป็นคนที่ค่อนข้างร่าเริง มาก แต่ในใจในหัวเราในความรู้สึกทุกๆอย่างมันมีแต่เรื่องแย่ๆแบบนี้อยู่ตลอด 
เราจะซึมทุกครั้งเมื่อมีคนถามถึงพ่อกับแม่ และรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว
 
แฟนใหม่พ่อเขามายุ่งกับเราและแม่ 
เค้าจะติดตามเราตลอด คอยสอดคอยส่องว่าเราเป็นยังไง เค้าจะไม่ค่อยพอใจค่ะเวลาที่พ่อยังติดต่อหาเรา
ไม่พอใจทั้งเรื่องเงิน และเรื่องของขวัญที่พ่อจะมีให้เราตลอด  และในทุกๆ1เดือน พ่อจะมากินข้าวกับเราและแม่1ครั้ง
แฟนใหม่พ่อถึงขั้นเอ่ยปากให้เราไปหางานพาร์ทไทม์ทำหาเงินเอง ติดต่อวุ่นวายกับเราและแม่อยู่ตลอด ครั้งล่าสุดหนักคือเราไปอ่านแมสเสจในมือถือแม่
พบว่าผญ คนนั้นเค้ามาต่อว่าแม่ให้เราเลิกไปยุ่งกับพ่อสักที ขาดๆกันไปได้แล้วพ่อมีลูกใหม่แล้ว และมีแรงกว่านี้อีก 
เราเซ้นซิทิฟเรื่องนี้มาก โกรธ เราขับรถไปที่บ้านพ่อไปคุยกับผญ ไม่มีหลุดคำหยาบคายเลย แต่อารมณ์ล้วนๆ กงกับม่าก็มาปลอบเรา แต่พ่อ
พ่อตะคอกเราแรงมาก เรากับพ่อมีปัญหากันมากสุดเท่าที่เคยมี เรากลายเป็นเด็กก้าวร้าว ไม่เคารพพ่อ 
เรารับผิดเพราะเราใช้อารมณ์มากไปจริงๆ เรากลัว กลัวว่าพ่อจะไม่รักเราอีกแล้ว ถ้าพ่อเกลียดโกรธเรา เราก็อยู่ไม่ได้อีกแล้วเหมือนกัน