คุยกันขำๆนะคะ เราแค่สงสัยว่าคนทั่วๆไปหรือคนปกติเป็นกันใช่มั้ย เราก็มีสังคมเรียนก็พอรู้นะ แต่เราจะไม่สนิทกับ
เพื่อนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก คือพูดให้เราฟังแต่เราไม่ได้สนใจและไม่ฟังในที่สุด เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่น่ารู้ นินทา
เรื่องส่วนตัวนั้นแหละ พอเราไม่ฟังก็หาว่าเราไม่เอาใครไม่เอาสังคม 55 เรามีเพื่อนสนิทเยอะนะเราสนใจแต่เพื่อนเรา
พอเรียนจบมาก็ยังไม่หมด อีลูกช่างเมาท์ คนนั้นคนนี้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ บางคนเราก็ไม่สนิทหรือไม่รู้จักเลยเราก็ไม่
อยากฟัง อันนี้เพื่อนสมัยเรียนจบตอนนี้ไม่ได้สนิทแล้ว พอเราจะพูดเรื่องอนาคตความฝันเค้าก็ไม่อยากฟังบอกเครียด
แต่เพื่อนสนิทเราที่นิสัยคล้ายเราจะคุยประเด็นเดียวกันมีพูดถึงคนอื่นบ้างส่วนใหญ่ก็เพื่อนกัน เรื่องเรียนงานครอบครัว
คือพูดถึงความเป็นไป เพื่อนเราแต่ละคนเป็นไงบ้าง คนไหนได้ดีมีความสุขเราก็ยินดีด้วย ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แบบที่
ได้งานดีกว่ารวยกว่าสวยกว่า ไม่ใช่เราไม่สนใจใครเลยคนที่เราชอบในคณะเป็นคนสวยนิสัยดี เราก็จะอยากเห็นชีวิต
เค้าดูแล้วมีความสุข คนอื่นเราอาจให้ความสนใจน้อยหน่อยก็มีชีวิตดีก็ดีประมาณนั้น นอกจากคนสนิทก็จะทักกันบ่อย
เราเติบโตมาแบบนี้ สนใจแต่เรื่องของตัวเอง เราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องส่วนตัวของคนอื่น ยกเว้นเพื่อนสนิทที่
จะมีการปรับทุกข์กันบ้าง เน้นเฮฮา เราก็แอบสงสัยเรื่องชาวบ้านจะรู้ไปทำไมหนักหนา ทำไมถึงชอบเอามานินทา รู้แล้ว
มันจะดียังไง มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับชีวิตเรา ใครจะได้ดีหรือแย่กว่าเราแล้วไงเหรอ (แก่จนบัดนี้ก็ยังไม่เข้าใจมนุษย์)
เราเข้าใจว่าคนเรามันต้องมีสังคมนะ มีเพื่อนมีญาติแต่ถ้าคนไหนคบแล้วไม่สบายใจเราก็ไม่อยากคบ คนยิ่งแก่จะเข้าใจ
ชอบอยู่สงบๆแต่คนอื่นนี่ชอบมายุ่งกับชีวิตเราจัง แต่ก่อนก็รำคาญนะพูดไปเรื่อยแต่ตอนนี้เฉยๆ เราเลิกแคร์คำคนแล้ว
แต่ก่อนมีโกรธบ้างที่มีคนว่า คนสมัยนี้เรียกพฤติกรรมนี้ว่า introvert เราก็ไม่ถึงขนาดไม่เอาใครเลยนะมีเพื่อนสนิทอยู่
เจอกันก็คุยกันเรื่องสารทุกข์ งานเงิน สุขภาพครอบครัว ไม่ค่อยได้คุยเรื่องคนอื่นแล้ว มีแค่ถามถึงว่าเป็นไงบ้างสบายดี
ถ้าตอน 60 ก็คงถามว่ายังอยู่กันครบมั้ย 55 บางสังคมเค้ายึดติดแก่แล้วก็ยังชอบนินทากับอวดนั้นนี่กัน ลูกทำงานเรียน
ที่ไหนดีอย่างไง พอคนไหนด้อยกว่าก็รู้สึกแย่เอามาเปรียบเทียบกับคนในครอบครัวให้ทุกข์ใจอีก บ้านเลยร้อนเป็นไฟ
หลายคนเราว่าสนใจชีวิตคนอื่นมาไปจนเครียด เสียสุขภาพจิต คนในบ้านเราก็เคยเป็นตามวัยและความรู้สึกล่ะ เปรียบ
เทียบกันด้วย พี่เราก็เป็นมีความรู้สึกอิจฉาน้อยใจ เราก็ถามมันล่ะคิดแล้วได้อะไร ถ้าไม่พอใจเราก็ทำชีวิตให้มันดีขึ้นสิ
แต่ถ้าเรามีแล้วพอใจแล้วจะไปแคร์ชีวิตคนอื่นทำไมอีก ตอนนี้พี่เราก็ปลงแล้วแก่แล้ว หมดวัยแข่งขันหาความสุขดีกว่า
ทำไมคนเราต้องสนใจชีวิตคนอื่นขนาดนั้น มันได้อะไรเหรอ
เพื่อนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก คือพูดให้เราฟังแต่เราไม่ได้สนใจและไม่ฟังในที่สุด เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่น่ารู้ นินทา
เรื่องส่วนตัวนั้นแหละ พอเราไม่ฟังก็หาว่าเราไม่เอาใครไม่เอาสังคม 55 เรามีเพื่อนสนิทเยอะนะเราสนใจแต่เพื่อนเรา
พอเรียนจบมาก็ยังไม่หมด อีลูกช่างเมาท์ คนนั้นคนนี้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ บางคนเราก็ไม่สนิทหรือไม่รู้จักเลยเราก็ไม่
อยากฟัง อันนี้เพื่อนสมัยเรียนจบตอนนี้ไม่ได้สนิทแล้ว พอเราจะพูดเรื่องอนาคตความฝันเค้าก็ไม่อยากฟังบอกเครียด
แต่เพื่อนสนิทเราที่นิสัยคล้ายเราจะคุยประเด็นเดียวกันมีพูดถึงคนอื่นบ้างส่วนใหญ่ก็เพื่อนกัน เรื่องเรียนงานครอบครัว
คือพูดถึงความเป็นไป เพื่อนเราแต่ละคนเป็นไงบ้าง คนไหนได้ดีมีความสุขเราก็ยินดีด้วย ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แบบที่
ได้งานดีกว่ารวยกว่าสวยกว่า ไม่ใช่เราไม่สนใจใครเลยคนที่เราชอบในคณะเป็นคนสวยนิสัยดี เราก็จะอยากเห็นชีวิต
เค้าดูแล้วมีความสุข คนอื่นเราอาจให้ความสนใจน้อยหน่อยก็มีชีวิตดีก็ดีประมาณนั้น นอกจากคนสนิทก็จะทักกันบ่อย
เราเติบโตมาแบบนี้ สนใจแต่เรื่องของตัวเอง เราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องส่วนตัวของคนอื่น ยกเว้นเพื่อนสนิทที่
จะมีการปรับทุกข์กันบ้าง เน้นเฮฮา เราก็แอบสงสัยเรื่องชาวบ้านจะรู้ไปทำไมหนักหนา ทำไมถึงชอบเอามานินทา รู้แล้ว
มันจะดียังไง มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับชีวิตเรา ใครจะได้ดีหรือแย่กว่าเราแล้วไงเหรอ (แก่จนบัดนี้ก็ยังไม่เข้าใจมนุษย์)
เราเข้าใจว่าคนเรามันต้องมีสังคมนะ มีเพื่อนมีญาติแต่ถ้าคนไหนคบแล้วไม่สบายใจเราก็ไม่อยากคบ คนยิ่งแก่จะเข้าใจ
ชอบอยู่สงบๆแต่คนอื่นนี่ชอบมายุ่งกับชีวิตเราจัง แต่ก่อนก็รำคาญนะพูดไปเรื่อยแต่ตอนนี้เฉยๆ เราเลิกแคร์คำคนแล้ว
แต่ก่อนมีโกรธบ้างที่มีคนว่า คนสมัยนี้เรียกพฤติกรรมนี้ว่า introvert เราก็ไม่ถึงขนาดไม่เอาใครเลยนะมีเพื่อนสนิทอยู่
เจอกันก็คุยกันเรื่องสารทุกข์ งานเงิน สุขภาพครอบครัว ไม่ค่อยได้คุยเรื่องคนอื่นแล้ว มีแค่ถามถึงว่าเป็นไงบ้างสบายดี
ถ้าตอน 60 ก็คงถามว่ายังอยู่กันครบมั้ย 55 บางสังคมเค้ายึดติดแก่แล้วก็ยังชอบนินทากับอวดนั้นนี่กัน ลูกทำงานเรียน
ที่ไหนดีอย่างไง พอคนไหนด้อยกว่าก็รู้สึกแย่เอามาเปรียบเทียบกับคนในครอบครัวให้ทุกข์ใจอีก บ้านเลยร้อนเป็นไฟ
หลายคนเราว่าสนใจชีวิตคนอื่นมาไปจนเครียด เสียสุขภาพจิต คนในบ้านเราก็เคยเป็นตามวัยและความรู้สึกล่ะ เปรียบ
เทียบกันด้วย พี่เราก็เป็นมีความรู้สึกอิจฉาน้อยใจ เราก็ถามมันล่ะคิดแล้วได้อะไร ถ้าไม่พอใจเราก็ทำชีวิตให้มันดีขึ้นสิ
แต่ถ้าเรามีแล้วพอใจแล้วจะไปแคร์ชีวิตคนอื่นทำไมอีก ตอนนี้พี่เราก็ปลงแล้วแก่แล้ว หมดวัยแข่งขันหาความสุขดีกว่า