จากกระทู้ที่แล้วเรื่องราวของโรคซึมเศร้าที่กำลังจะไปกันใหญ่

ช่วงอาทิตย์ที่แล้วผมได้สร้างกระทู้ขึ้นเผื่อบอกเล่าเรื่องราวการเป็นโรคซึมเศร้าของผมที่มูฟออนไม่ได้กับแฟนเก่า ในกระทู้นี้ผมจะขอเล่าในพาร์ทของเรื่องครอบครัว คือผมเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งที่บ้านก็ไม่ค่อยเก็ทในสิ่งที่เราเป็นเพราะปกติผมเป็นคนร่าเริงมาก ที่บ้านจะชอบพูดประมาณว่าโรคซึมเศร้าอะไรยังยิ้มยังหัวเราะได้ปกติ เห่ยคุณ คือเราจะมีความสุขไม่ได้เลยหรอเราต้องซึมต้องเศร้าตลอดเลยหรอ แล้วผมก็ต้องไปพบหมอจิตแพทย์ทุกเดือน ล่าสุดเมื่อวานผมไปมาก็จะจ่ายค่าขา เลยโทรบอกแม่ว่าค่ายาเท่านี้เท่านี้นะ แล้วแม่ก็พูดว่ามันไม่ได้เป็นอะไรก็ยังไม่หาหมอให้เปลืองตังไม่รู้จะไปทำไมเลิกทำตัวน่าสมเพชได้แล้ว ผมนี่แบบ...... มันผิดขนาดนั้นหรอ กลับบ้านมาก็โดนคนที่บ้านตะคอกใส่ คือผมทนกับอะไรแบบนี้มาเป็นปีๆแล้ว จนวันนี้มันแบบเหนื่อยมากจริงๆ วันนี้ผมเลยกำลังจะตัดสินใจออกจากบ้านไม่ได้หนีออกไปไม่กลับเลยแต่แค่จะแอบหนีออกไปอยู่กับที่ที่เป็นพลักบวกให้ผมบ้าง เพราะตอนนี้ร่างกายจิตใจแบบไม่ไหวแล้ว ยิ่งคำว่าเลิกทำตัวน่าสมเพชที่แม่พูดไป มันก้องในหัวตลอด(ตอนไปหาหมอครั้งแรกๆแม่พาไปหมอบอกว่าผมเคยคิดฆ่าตัวตายแม่กลับขำออกมาจนเราแบบเห้ย อะไรวะ) เหมือนผมผิดมากทั้งๆที่ก็รู้ว่าเรากำลังป่วยเป็นโรคนี้ยิ่งมาพูดคำแย่ๆใส่เรา เพื่อนๆที่ๆน้องๆคิดว่าผมทำถูกมั้ยที่จะแอบหนีออกไปอยู่กับความสุขหาความสุขเพราะตอนนี้ผมไม่อยากพูดกับใครที่บ้านแล้วสักคน หน้าก็ไม่อยากเจอแล้ว พอดีขึ่นค่อยจะกลับมาดีมั้ยหรือควรจะทนอยู่ที่นี่ต่อ