ทำไมเป็นโรคซึมเศร้ามันเหนื่อยขนาดนี้

มันเริ่มต้นเป็นโรคนี้ตั้งแต่ม.2เพราะโดนกดดันจากครอบครัวและสังคมในห้องเรียน ไปพบจิตแพทย์ช่วงแรกอาทิตย์ละ1ครั้ง ผ่านไป2เดือนหมอนัดพบเดือนละครั้ง ครั้งสุดท้ายตอนม.2แม่เราได้บอกเราก่อนเข้าพบหมอว่า "ให้บอกหมอนะ ว่าหายแล้ว ขี้เกียจพามาหา" แต่หมอก็ยังนัดพบต่อค่ะ ทั้งๆที่คุณแม่เคยเข้าไปคุยกับหมอแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ได้รับการรักษาอีกเลยจนตอนนี้ม.4เราได้ย้ายมาเรียนต่างจังหวัดคนเดียวเพราะรู้สึกว่าอยู่บ้านมันไม่มีความสุข เพราะไม่มีใครเข้าใจโรคที่เราเป็น กดดันยังไงก็กดดันอย่างงั้น พูดยังไงก็พูดเหมือนเดิม เราเหนื่อย เลยออกมา เรามาอยู่คนเดียวเรารู้สึกว่าได้ฮีลตัวเองมากๆ โตขึ้นกว่าเดิมไปหาหมอเองได้ แต่มาเมื่อ2-3วันก่อน เราทะเลาะกับแม่อีกแล้ว เราเหนื่อยมาก อธิบายอะไรไปแม่ก็ไม่ฟัง เหนื่อยจนไม่อยากพูดเราเลยได้แต่เงียบ ตอนที่เป็นโรคนี้ช่วงแรก เราควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เวลาเครียดชอบทำร้ายร่างกายเคยฆ่าตัวตายไปแล้ว7ครั้งแต่ไม่สำเร็จ จนเราหนีออกมามันเริ่มดีขึ้น เราเริ่มควบคุมตัวเองได้ แต่พอได้มาทะเลาะกับที่บ้าน ไม่สามารถหันหน้าไปคุยกับใครได้เพราะพ่อก็เลิกกับแม่ไปมีครอบครัวใหม่ คุยกับน้าก็บอกให้ยอมแม่ไป เราเหนื่อย เราท้อ เราจะคุยกับแม่ยังไงให้เข้าใจโรคที่เราเป็นเพราะแม่ชอบบอกโรคนี้ก็มีแต่คนคิดมากทั้งนั้นแหละไม่มีอะไรหรอก เราอยากให้แม่เข้าใจ กว่าเราจะดีขึ้นเราใช้เวลานานมาก