ฮายยย.. วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องความรักวัยมัธยมของเราให้ฟังค่ะ คือเรื่องมันเป็นงี้ คือเราสนิทกับรุ่นพี่คนนึงค่ะตอนนั้นเรากำลังจะขึ้นม.1พี่เค้าอยู่ม.4 เราก็เรื่องคุยๆกันตอนนั้น(ขอแทนพี่เค้าว่า c) เรากับพี่cเนี่ยก็สนิทกันมาเรื่อยๆแต่ไอเราเนี่ยก็คิดว่าคุยกันแบบพี่น้องรู้จักกันเฉยๆแต่ความรู้สึกอะเนอะพี่เค้ามาคุยเหมือนหวังจะคบ พอคุยกันได้เกือบปีได้เค้าก็เอ่ยเรื่องการคบเข้าเราก็ปฏิเสธพี่เค้าทุกครั้งเลย จนประมานปีกว่าเกือบสองปี เรากับพี่cก็มีเรื่องทะเลาะกันจนเลิกคุยกันไปได้ครึ่งปีเศษๆ พี่cเค้าก็ทักมาเราก็งงๆ เลยกลับมาคุยกันปกติ จนประมาณเราขึ้นม.2แล้ว พี่เค้าก็อยู่ม.5 เราก็แอบชอบเด็กม.3คนนึง(ขอแทนว่าw) เรากับwเนี่ยความสัมพันธ์มันเกิดขึ้นเพียงเพราะเค้าชอบมาไลค์โพสเฟสบุ๊คที่เราเเชร์แทบทุโพสแค่นั้นเองค่ะ จนเราก็เริ่มทักหาคุยกันบ่อยขึ้นๆ จนได้มาเป็นแฟนกัน//แต่เรากับพี่cเนี่ยก็ยังคุยกันบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้างที(บางทีมันจำเป็นอะค่ะ) จนระยะเวลาที่เราคบกับwเนี่ยผ่านไปได้เกือบสองเดือน wก็เริ่มสงสัยเริ่มถามแล้วว่าคนนั้นพี่แกหรอ?อะไรๆทำนองนั้น เราก็บอกว่ารู้จักกันเฉยๆอะไรอย่าเงี้ยค่ะ และเราก็เริ่มคุยกันนน้อยลง คืออะไรๆมันก็ไม่เหมือนช่วงแรกๆแล้วอ่ะค่ะ จนเราเลิกกัน. เราร้องไห้เสียใจหนักมาก ซึ่งเราไม่อยากเลิกเลย แต่มานั่งคิดทบทวนดูเราก็ผิดนะคะ ทำอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่ใช่แฟนเหมือนดูให้ความหวังเค้าแต่เรื่องนี้เรากับพี่cคุยกันหลายครั้งแล้วว่าคุยกันเฉยๆนะเรื่องคบคงไม่มีเกิดขึ้นหรอกเราก็เข้าใจกันดี แต่คนเป็นแฟนก็คงจะไม่ใช่ในเหตุผลของเรา เราควรจะทำยังไงดีคะให้เขากลับมา เราอยากขอโทษและอธิบายทุกอย่างให้เขาฟังอ่ะค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ
รักสามเศร้า วัยมัธยม. ควรทำไงต่อดีคะ?