ผมคนนึง ที่ประสบความสำเร็จ ก่อนที่จะดื้อก็ต้องใช้วิจารณญาณและวิเคราะห์ให้ถี่ถ้วนนะครับ ไม่ใช่อะไรๆก็ไม่ฟังหรือไม่ทำตามท่านจนหมด
ช่วงแรกก็อาจจะลองทำก่อน พอทำแล้วไม่ประสบผลก็ลองบอกท่าน ถ้าท่านดื้อ ไม่ยอมรับ อันนี้ต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วนว่าพร้อมที่จะดื้อไหม?
ถ้าพิจารณาครบแล้วว่าวิธีที่ท่านสอนไม่ถูกต้อง ไม่ประสบผลแน่ แถมท่านไม่ยอมรับตัวเอง และไม่ยอมให้เราทำตามสิ่งที่เราคิดว่าจะประสบผล อันนี้ต้องดื้อเลยครับ!! แอบท่านทำ อย่าให้ท่านรู้
ของผมเรื่องสอนขับรถครับ คือให้พ่อสอนนะครับ ท่านสอนไม่เป็น ทำตัวเป็นแม่ปูสอนลูกปู หาว่าผมทำไม่ได้เหมือนท่าน ทั้งๆที่ท่านก็ทำเหมือนผม
พอผมอธิบายให้ท่านฟัง ท่านก็ไม่ยอมรับ และคิดว่าท่านไม่ได้ทำเหมือนผม คิดว่าทำแบบที่ท่านสอน จนผมขับรถไม่เป็นเลย
ผมจึงตัดสินใจแอบพ่อไปเรียนขับรถ แม่ผมเห็นด้วยกับผม แม่ผมบอกว่าอย่าให้พ่อรู้เรื่องเกี่ยวกับรถเด็ดขาด ถ้ารู้พ่อก็จะมาวุ่นวาย สุดท้ายผมก็ไม่เป็นรถสักที
พอผมเรียนขับรถ ได้ใบขับขี่ ขับรถจนเป็นเพราะครูสอนขับรถ
พ่อผมเห็นรถที่ขับอยู่ ตอนแรกไม่รู้ว่านั่นคือผมขับ พ่อก็มองว่ารถคันนั้นถูกขับแบบปกติ ทั่วๆไป แบบมืออาชีพ พอรู้ว่าเป็นผมเท่านั้นแหละ!!!
พ่อผมอึ้งเลยครับ ว่าผมขับรถเป็นได้ไง ทั้งๆที่พ่อกล่าวหาว่ามาตลอดว่าผมขับไม่เป็นและไม่ได้เรื่องมาตลอด แถมดื้ออีกต่างหาก
พ่อผมพูดว่า "เฮ้ย!! แปลกว่ะ ขับได้ไงว่ะ ทีมันขับคนเดียวทำไมมันขับได้ว่ะ!!??? ที่เรานั่งไปด้วย มันขับไม่ได้เรื่อง พูดอะไรก็ไม่ฟัง แปลกจริงๆแฮะ มันขับรถเป็นได้ไง!! ทั้งๆที่มันไม่ให้เราสอนเลย!!!"
อีกตัวอย่างของคนดื้อพ่อแม่แต่ประสบความสำเร็จ คือ Youtuber Bearhug เขาเล่าให้ฟังว่าตอนแรกพ่อแม่ไม่อนุญาติให้เขาถ่ายวิดีโอลง Youtube เพราะท่านคิดว่านั่นไม่ใช่อาชีพ(พ่อแม่คุณ Bearhug จะไปทันเทคโนโลยีได้ไงครับ?) คุณซานเป็นคนสมัยใหม่และก้าวทันเทคโนโลยีเลยตัดสินใจดื้อครับ จนเธอประสบความสำเร็จได้เดือนละล้านกว่า
อีกตัวอย่างนึงคือ วิทยากรที่มาบรรยายในช่วงสมัยที่ผมเรียนมหาลัยครับ เขาเล่าให้ฟังว่า เขาดื้อพ่อแม่จนประสบความสำเร็จ ได้เงินเดือนละ 1 แสน แต่ต้องดื้อแบบมีสติ และถี่ถ้วน และมีเหตุมีผลมากที่สุด เพราะพ่อแม่เกิดคนละยุคคนละสมัย ท่านจะมาสอนเรื่องวิชาการได้ไง ถ้าท่านไม่มีความรู้ ท่านสอนแค่ให้เป็นคนดี มีวินัยและเอาตัวให้รอดเท่านั้น
การที่มีคนพูดว่าครูสอนให้ขับรถได้ ส่วนพ่อสอนให้ขับรถเป็น
คุณเอาอะไรมาเป็นประกันว่าพ่อจะสอนได้ดีกว่าครูแน่นอน?
การที่จะขับรถให้เป็นอยู่ที่ตัวคุณเองไม่ใช่เหรอ? ไม่ว่าจะครูหรือพ่อมันก็มีสิทธิ์เกิดอุบัติเหตุได้ทั้งนั้นแหละ
การที่จะควบคุมอุบัติเหตุให้เกิดขึ้นให้น้อยมันอยู่ที่ตัวคุณเองครับ ไม่ใช่พ่อหรือครู
คิดอย่างมีเหตุผลครับ อย่าคิดว่าพ่อแม่คือทุกสรรพสิ่งที่รับประกันความปลอดภัย 100% ทั้งหมดอยู่ที่ตัวคุณ
การที่มีคนพูดว่า ถ้าฟังพ่อแล้วจะปลอดภัย เดี๋ยว!!! มันเอาอะไรเป็นหลักประกันว่าให้พ่อสอนจะปลอดภัย??? ขอถามหน่อย พ่อเป็นครูสอนขับรถเหรอครับ?
ถึงจะเป็นครูก็จริงแต่ก็ไม่รับประกันความปลอดภัยเสมอไป ให้เราเลือกคนที่สอนเป็นครับ ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่จำเป็นต้องเป็นคนในครอบครัวหรือครู ใครก็ได้ขอที่สอนขับรถเป็นแค่นั้นแหละ ส่วนการเกิดอุบัติเหตุก็อยู่ที่ตัวเราเองไม่ใช่คนในครอบครัวหรือครูสอนขับรถ
ปล.คนที่ไม่เคยมีปัญหาครอบครัวเหมือนผม มักจะพูดเข้าข้างพ่อแม่เสมอ ไม่ใช่วิจารณญาณเอาเสียเลย ใครที่เจอเหมือนผมมักจะเข้าใจครับ
ที่ผมมาตั้งกระทู้เพราะ"ไม่ใช่"เบื่อพ่อแม่ แต่เบื่อพวกคนอื่นที่อะไรๆก็เข้าข้างฝ่ายพ่อแม่เสมอ และเบื่อพวกที่ไม่ใช้วิจารณญาณเลยว่าใครผิดใครถูก
มีใครดื้อและไม่ยอมทำตามที่พ่อแม่สั่ง แต่ประสบความสำเร็จไหมครับ?
ช่วงแรกก็อาจจะลองทำก่อน พอทำแล้วไม่ประสบผลก็ลองบอกท่าน ถ้าท่านดื้อ ไม่ยอมรับ อันนี้ต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วนว่าพร้อมที่จะดื้อไหม?
ถ้าพิจารณาครบแล้วว่าวิธีที่ท่านสอนไม่ถูกต้อง ไม่ประสบผลแน่ แถมท่านไม่ยอมรับตัวเอง และไม่ยอมให้เราทำตามสิ่งที่เราคิดว่าจะประสบผล อันนี้ต้องดื้อเลยครับ!! แอบท่านทำ อย่าให้ท่านรู้
ของผมเรื่องสอนขับรถครับ คือให้พ่อสอนนะครับ ท่านสอนไม่เป็น ทำตัวเป็นแม่ปูสอนลูกปู หาว่าผมทำไม่ได้เหมือนท่าน ทั้งๆที่ท่านก็ทำเหมือนผม
พอผมอธิบายให้ท่านฟัง ท่านก็ไม่ยอมรับ และคิดว่าท่านไม่ได้ทำเหมือนผม คิดว่าทำแบบที่ท่านสอน จนผมขับรถไม่เป็นเลย
ผมจึงตัดสินใจแอบพ่อไปเรียนขับรถ แม่ผมเห็นด้วยกับผม แม่ผมบอกว่าอย่าให้พ่อรู้เรื่องเกี่ยวกับรถเด็ดขาด ถ้ารู้พ่อก็จะมาวุ่นวาย สุดท้ายผมก็ไม่เป็นรถสักที
พอผมเรียนขับรถ ได้ใบขับขี่ ขับรถจนเป็นเพราะครูสอนขับรถ
พ่อผมเห็นรถที่ขับอยู่ ตอนแรกไม่รู้ว่านั่นคือผมขับ พ่อก็มองว่ารถคันนั้นถูกขับแบบปกติ ทั่วๆไป แบบมืออาชีพ พอรู้ว่าเป็นผมเท่านั้นแหละ!!!
พ่อผมอึ้งเลยครับ ว่าผมขับรถเป็นได้ไง ทั้งๆที่พ่อกล่าวหาว่ามาตลอดว่าผมขับไม่เป็นและไม่ได้เรื่องมาตลอด แถมดื้ออีกต่างหาก
พ่อผมพูดว่า "เฮ้ย!! แปลกว่ะ ขับได้ไงว่ะ ทีมันขับคนเดียวทำไมมันขับได้ว่ะ!!??? ที่เรานั่งไปด้วย มันขับไม่ได้เรื่อง พูดอะไรก็ไม่ฟัง แปลกจริงๆแฮะ มันขับรถเป็นได้ไง!! ทั้งๆที่มันไม่ให้เราสอนเลย!!!"
อีกตัวอย่างของคนดื้อพ่อแม่แต่ประสบความสำเร็จ คือ Youtuber Bearhug เขาเล่าให้ฟังว่าตอนแรกพ่อแม่ไม่อนุญาติให้เขาถ่ายวิดีโอลง Youtube เพราะท่านคิดว่านั่นไม่ใช่อาชีพ(พ่อแม่คุณ Bearhug จะไปทันเทคโนโลยีได้ไงครับ?) คุณซานเป็นคนสมัยใหม่และก้าวทันเทคโนโลยีเลยตัดสินใจดื้อครับ จนเธอประสบความสำเร็จได้เดือนละล้านกว่า
อีกตัวอย่างนึงคือ วิทยากรที่มาบรรยายในช่วงสมัยที่ผมเรียนมหาลัยครับ เขาเล่าให้ฟังว่า เขาดื้อพ่อแม่จนประสบความสำเร็จ ได้เงินเดือนละ 1 แสน แต่ต้องดื้อแบบมีสติ และถี่ถ้วน และมีเหตุมีผลมากที่สุด เพราะพ่อแม่เกิดคนละยุคคนละสมัย ท่านจะมาสอนเรื่องวิชาการได้ไง ถ้าท่านไม่มีความรู้ ท่านสอนแค่ให้เป็นคนดี มีวินัยและเอาตัวให้รอดเท่านั้น
การที่มีคนพูดว่าครูสอนให้ขับรถได้ ส่วนพ่อสอนให้ขับรถเป็น
คุณเอาอะไรมาเป็นประกันว่าพ่อจะสอนได้ดีกว่าครูแน่นอน?
การที่จะขับรถให้เป็นอยู่ที่ตัวคุณเองไม่ใช่เหรอ? ไม่ว่าจะครูหรือพ่อมันก็มีสิทธิ์เกิดอุบัติเหตุได้ทั้งนั้นแหละ
การที่จะควบคุมอุบัติเหตุให้เกิดขึ้นให้น้อยมันอยู่ที่ตัวคุณเองครับ ไม่ใช่พ่อหรือครู
คิดอย่างมีเหตุผลครับ อย่าคิดว่าพ่อแม่คือทุกสรรพสิ่งที่รับประกันความปลอดภัย 100% ทั้งหมดอยู่ที่ตัวคุณ
การที่มีคนพูดว่า ถ้าฟังพ่อแล้วจะปลอดภัย เดี๋ยว!!! มันเอาอะไรเป็นหลักประกันว่าให้พ่อสอนจะปลอดภัย??? ขอถามหน่อย พ่อเป็นครูสอนขับรถเหรอครับ?
ถึงจะเป็นครูก็จริงแต่ก็ไม่รับประกันความปลอดภัยเสมอไป ให้เราเลือกคนที่สอนเป็นครับ ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่จำเป็นต้องเป็นคนในครอบครัวหรือครู ใครก็ได้ขอที่สอนขับรถเป็นแค่นั้นแหละ ส่วนการเกิดอุบัติเหตุก็อยู่ที่ตัวเราเองไม่ใช่คนในครอบครัวหรือครูสอนขับรถ
ปล.คนที่ไม่เคยมีปัญหาครอบครัวเหมือนผม มักจะพูดเข้าข้างพ่อแม่เสมอ ไม่ใช่วิจารณญาณเอาเสียเลย ใครที่เจอเหมือนผมมักจะเข้าใจครับ
ที่ผมมาตั้งกระทู้เพราะ"ไม่ใช่"เบื่อพ่อแม่ แต่เบื่อพวกคนอื่นที่อะไรๆก็เข้าข้างฝ่ายพ่อแม่เสมอ และเบื่อพวกที่ไม่ใช้วิจารณญาณเลยว่าใครผิดใครถูก