ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ พอดีเรามีเรื่องกังวลใจอยู่ค่ะ ช่วงนี้เราเริ่มรู้สึกมีพฤติกรรมบางอย่างต่างไปจากเดิม ขอเล่าก่อนนะคะว่าตอนเด็กๆเราเป็นคนที่สดใสมาก เป็นคนร่าเริง เข้ากับผู้อื่นได้ดีมากๆ และอัธยาศัยดี แต่ก็ช่วงวัยเด็กนี่แหละค่ะคือเราเคยมีเรื่องความรุนแรงในครอบครัว ตั้งแต่จำความได้ก็มีเรื่องแบบนี้ให้เห็นแทบทุกวันค่ะ(เขาเป็นคนสำคัญในครอบครัว) เขาชอบทำลายข้าวของ เสียงดัง และทุบตีคนอื่นในบ้าน (แต่เขาไม่ได้จะทำร้ายเรานะคะ) จนเราเป็นคนหวาดกลัวมากตอนที่เจอเหตุการณ์นั้น แต่ตอนออกไปเจอเพื่อนก็เป็นเด็กที่นิสัยปกตินะคะ ไม่ได้หวาดกลัวเหมือนตอนนั้น พอเริ่มโตขึ้น(มัธยมต้น) เราก็ไม่เจอเหตุการณ์นั้นอีกเพราะเขาได้ออกไปจากบ้าน ผ่านไปประมาณปีนึงเขากลับมาอีกค่ะ ครั้งนั้นสะเทือนใจเรามาก เขาทำลายข้าวของ ทุบทีวีแล้วก็เผา โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ในบ้านรวมถึงเรา แล้วก็มีคนไปเจอเลยดับไฟได้ทัน ที่บ้านก็แจ้งความไป เรากลับมาหวาดระแวงอีกครั้ง ตอนนั้นจำได้ว่ากลัวมากๆ จนเราต้องไปพบจิตแพทย์ หมอบอกว่าเราเป็นโรคเครียด หลังจากนั้นเรื่องก็เงียบไปค่ะ เรากลับมาเป็นปกติ มีบางครั้งที่ได้ยินเรื่องแบบนั้นหรือเจอสถานการณ์ใกล้เคียงแบบนั้นเราจะรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาอีก แต่ไม่ได้แย่เหมือนเมื่อก่อน เราเคยเป็นโรคซึมเศร้าครั้งนึงตอนม.ปลายค่ะ แต่หายแล้ว เราอยู่กับครอบครัวที่ไม่มีความอบอุ่นเท่าไหร่ค่ะ จนตอนนี้เราเป็นผู้ใหญ่แล้วค่ะ(อยู่มหาลัย) เรามาอยู่หอพัก อยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่ พบเจอผู้คนใหม่ๆ เราคิดว่าเราปกติแล้วจริงๆ ถ้าไม่เจอสถานการณ์ลบๆ หรือถ้าเจอเราจะรู้สึกโกรธ โมโห กระสับกระส่าย มือชาหน้าชา ใจสั่น แต่พยายามควบคุมตัวเองโดยการเดินออกมาจากที่ตรงนั้น จนกระทั่งช่วงหลังๆมาเริ่มรุนแรงขึ้น เริ่มมีความรู้สึกว่าเราเริ่มมีบุคลิกแปลกๆซึ่งเราไม่ค่อยรู้ตัว เพื่อบอกว่าเราแปลกๆไป เพื่อนเล่าว่าบางทีอยู่ๆเราก็นิ่งไปค่ะ ดูขรึม น่ากลัว ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ต่างจากบุคลิกปกติเราอย่างสิ้นเชิง พอพูดก็จะพูดจาลบๆทั้งๆที่จริงๆเราจะเป็นคนคิดก่อนพูดตลอดค่ะ คืออาจจะด้วยช่วงหลังๆเราเริ่มกลับไปคิดเรื่องตอนเด็กๆอีก เมื่อเจอสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน แต่แค่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกเศร้าหมองหรือมีอาการเศร้าเลยค่ะ อาการที่บอกไปเหมือนจะมาแค่ตอนที่มีสิ่งกระตุ้นค่ะ แบบนี้เรียกว่ากลไกป้องกันตัวเองรึป่าวคะ คือเรากลัวว่าเราจะมีปัญหาทางจิตค่ะ แต่ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์ ตอนนี้ไม่มีผู้ปกครองอยู่ด้วยค่ะ(อยู่ไกลกับผู้ปกครอง) แถมเราก็ไม่กล้าบอกที่บ้านค่ะ กลัวเขารับไม่ได้
ปล. เราสามารถเล่ารายละเอียดวัยเด็กได้หลังไมค์นะคะ