ผมสังเกตตัวเองว่าทุกๆความสัมพันธ์ของผม มันจะมีแพทเทินคล้ายๆกันหมดเลย แล่วผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ ผมคิดว่าผมน่าจะมีอาการทางจิตและอยากขอคำปรึกษาครับ
อาจจะยาวหน่อยแต่จะพยายามเล่าให้กระชับเพื่อให้เข้าใจบริบทนะครับ แพทเทินของความสัมพันธ์ที่ผมสร้างมันจะวนลูปเดิมเกือบทุกเคสเลยครับ กล่าวคือ
เวลาเริ่มต้นรู้จักใคร จะมีคนเข้าหาทั้งแบบในชีวิตจริงและทางโซเชียว เราจะเริ่มจากการแชทคุยกันก่อน ถ้าผมโอเคกับคุณบัติพื้นฐาน ก็จะนัดเจอกันกินข้าวกัน หลังจากนั้นเส่วนใหญ่คู่สนทนาก็จะอยากคุยต่อในระดับที่ลึกขึ้น ผมเองชอบความสัมพันธ์ช่วงนี้มาก มันเหมือนกำลังขึ้น roller coaster ทุกอย่างดูตื่นเต้นไปหมด จนเมื่อมันเริ่มลึกซึ้ง อีกฝ่ายหนึ่งเริ่มจะจริงจัง ผมจะเริ่ม fade ทันที ส่วนใหญ่จะใช้วิธีเตะถ่วงแบบขอดูๆกันไปก่อน ถ้าโดนรุกหนักเข้าผมก็เทโครมเลย ใช้วิธีหายไปเลย 
 
ต้องบอกก่อนว่าคนที่มาถึง stage นี้ได้ส่วนมากเค้าจะหน้าตาโอเค นิสัยโอเค ฐานะที่บ้านโอเค แต่ผมกลับทำตัวแบบนี้ใส่เค้า ปัญหาอยู่ตรงนี้ครับ พอผมเทเค้าเหล่านั้น สักพักก็จะมีคนคุยใหม่ และผมจะรู้สึก nostalgia บ้าบอขึ้นมา คือจะรู้สึกคิดถึงคนที่ผมเทไป และจะนำไปสู้การพยายามกลับไปติดต่อเค้าเหล่านั้น และส่วนมากแล้ว…ใช่ครับ มันไม่เหมือนเดิม ส่วนมากการกลับไปมันจะไม่เวิค เพราะเค้าน่าจะ move on ไปแล้ว ความโรคจิตของผมคือ ผมรู้สึกดีครับ มันรู้สึกเหมือนนี่แหละคือความสัมพันธ์จริงๆ ผมมักชอบคิดว่าแบบนี้แหละคือความสัมพันธ์ที่ perfect และ real มันไม่มีอะไร happy ending และผมรู้สึกดีที่ตกอยู่ในสถานะ victim หรือผู้ถูกกระทำ ก็จะดาวน์อยู่พักหนึ่งก่อนจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ และมันก็จะวนลูปแบบนี้เรื่อยๆ มันเหมือนกับผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อเหนี่ยวนำให้ปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในทุกๆความสัมพันธ์ เหมือนติดตั้งระบบทำลายตัวเองในทุกความสัมพันธ์อะครับ
 
ผมคิดว่าผมไม่ปกติ ยังไม่อยากถึงจุดที่ไปพบจิตแพทย์ อยากจะแก้ด้วยตัวเองก่อน หลายคนอาจจะไม่เข้าใจนะครับว่า ก็แก้ที่ตัวเองก็คือแค่เตือนสติตัวเองเวลามีแนวโน้มจะทำพฤติกรรมเดิมๆก็แค่นั้น จะมาโพสถามทำไม แต่ว่ามันไม่ได้ง่ายแบบนั้น จริงๆนะครับ
 
ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ถ้าใครมีวิธีที่จะแก้ไขมันหรืออยากแนะนำ ช่วงสงเคราะห์ทีครับ