ตามที่ผมโพสหาคนคุยเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์บ่อยๆ ผมดีใจที่ได้พบได้เจอคนมากมายครับ มีความสุขบ้าง เจ็บบ้าง แต่ก็จบด้วยความว่างเปล่าเสมอ
จากวันนั้น จนถึงวันนี้เกือบทศวรรษ จากนกน้อย เป็นพญานก จนแก่เป็นทวดนก ผมไม่เคยประสบความสำเร็จเลย ผมรู้สึกว่าผมเสียเวลาและเสียใจกับเรื่องแบบนี้มากครับ เอาเป็นว่าเวลาผมเศร้า อกหัก ผมไม่มีน้ำตาไว้ร้องไห้แล้ว 5555+ ผมเคยคิดว่าการมองผู้หญิงหลายๆแบบ การที่เราจะเข้าไปเป็นส่วนนึงของคนที่ล้มเหลวในความรัก มันจะเป็นโอกาสที่ผมจะประสบความสำเร็จในความรักและครอบครัว แต่ไม่เลย ผมคิดผิด ผมพยายามเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยน mindset เกี่ยวกับเรื่องความรัก แต่ผมก็ยังไม่ประสบความสำเร็จอยู่ดี ไปถาม ไปปรึกษาคนรอบข้างว่าผมทำอะไรผิดไป ทำไม... ทำมายย ทาม้ายยยย ถึงต้องล้มเหลวตลอด เค้าก็ปลอบใจว่า วันนีงแกก็จะเจอคนที่ดีๆเอง เอิ่ม
เวลาที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ดังนี้ครับ
1. ก่อนที่เราจะได้คุยกับใครสักคน คือเราต้องทำให้คนๆนั้นรู้สึกว่าเรามีความสำคัญ เราเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง และเป็นทุกๆอย่างของเค้า แม้ว่าเจตนาและความปรารถนาที่ดีจะทำให้เราเสียใจ เป็นของตาย และโดนจัดไปอยู่เฟรนโซนในคำพูดที่หรู ถ้าคำพูดที่เจ็บปวดคือเราไม่ชอบแกอ่ะ วันไหนเราเบื่อคนคุย ก็จะคุยกับแกนะ
2. หลังจากการคุยได้สักพัก เราก็จะเริ่มนัดเจอกันครับ การที่เราคุยกันทุกวัน เป็นห่วงกัน แชร์ประสบการณ์ชีวิต ไม่ได้หมายความว่า"เราจะได้ไปต่อ"
ถ้าการพบกันครั้งแรก รูปร่าง หน้าตา ไม่ตรงปก ไม่เป็นดังที่หวัง ไม่คลิ๊ก เวฟ ไม่ยามาฮ่า ไม่อะไรก็แล้วแต่ "คุณจะไม่ได้ไปต่อครับ" แน่นอนว่า คุณจะเสียเวลากับข้อ 1 ฟรี แล้วได้รับความเจ็บปวดเป็นของกำนัล
3. อันนี้ไม่ทราบครับ เพราะไม่เคยรอดข้อ 2 มาสักคน 5555+
จะเห็นว่าเกือบทศวรรษ เรื่องของความรักผมได้แค่นี้จริงๆ
ตอนนี้ฟางเส้นสุดท้ายมันขาดแล้วครับ ผมยอมหยุด และยอมทิ้งเรื่องความรักดีกว่า ถึงแม้ว่าคนที่คุย เป็นคนที่ผมอยากคุยมานาน ผมอยากจะเป็นทุกอย่างให้เค้าจริงๆนะครับ ไม่อยากให้เหงา แต่ผมก็ไม่ต่างจากของตายครับ ผมก็มีความรู้สึก เสียใจเป็น เจ็บเป็นครับ ผมว่ากระทู้นี้จะเป็นกระทู้สุดท้ายแล้ว เพราะผมก็คิดว่าผมจะคุยกับเธอเป็นคนสุดท้ายแล้วเช่นกัน 555+
ปกติผมไม่ค่อยฟังเพลงครับ แต่ทำไมไม่รู้ว่าผมชอบฟังเพลงนี้ ตอนที่ได้คุยกับเค้านะ เสียดายครับ
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณพันทิพย์ครับ ที่เป็นช่องทางหนึ่งให้กับคนที่แทบไม่ได้เจอใครเลย ได้มีโอกาสคุยกับคนหลายๆคน ไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์
ได้เวลาออกไปทำงานแล้วครับ ขอตัวก่อน
อ้อ... ปล. ตัว "ม" ไม่ค่อยติดครับ คอมไม่ดีแล้ว
ความรู้สึกที่ทำให้เราหยุดตามหาความรักได้ เป็นแบบนี้ใช่มั้ยครับ
จากวันนั้น จนถึงวันนี้เกือบทศวรรษ จากนกน้อย เป็นพญานก จนแก่เป็นทวดนก ผมไม่เคยประสบความสำเร็จเลย ผมรู้สึกว่าผมเสียเวลาและเสียใจกับเรื่องแบบนี้มากครับ เอาเป็นว่าเวลาผมเศร้า อกหัก ผมไม่มีน้ำตาไว้ร้องไห้แล้ว 5555+ ผมเคยคิดว่าการมองผู้หญิงหลายๆแบบ การที่เราจะเข้าไปเป็นส่วนนึงของคนที่ล้มเหลวในความรัก มันจะเป็นโอกาสที่ผมจะประสบความสำเร็จในความรักและครอบครัว แต่ไม่เลย ผมคิดผิด ผมพยายามเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยน mindset เกี่ยวกับเรื่องความรัก แต่ผมก็ยังไม่ประสบความสำเร็จอยู่ดี ไปถาม ไปปรึกษาคนรอบข้างว่าผมทำอะไรผิดไป ทำไม... ทำมายย ทาม้ายยยย ถึงต้องล้มเหลวตลอด เค้าก็ปลอบใจว่า วันนีงแกก็จะเจอคนที่ดีๆเอง เอิ่ม
เวลาที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ดังนี้ครับ
1. ก่อนที่เราจะได้คุยกับใครสักคน คือเราต้องทำให้คนๆนั้นรู้สึกว่าเรามีความสำคัญ เราเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง และเป็นทุกๆอย่างของเค้า แม้ว่าเจตนาและความปรารถนาที่ดีจะทำให้เราเสียใจ เป็นของตาย และโดนจัดไปอยู่เฟรนโซนในคำพูดที่หรู ถ้าคำพูดที่เจ็บปวดคือเราไม่ชอบแกอ่ะ วันไหนเราเบื่อคนคุย ก็จะคุยกับแกนะ
2. หลังจากการคุยได้สักพัก เราก็จะเริ่มนัดเจอกันครับ การที่เราคุยกันทุกวัน เป็นห่วงกัน แชร์ประสบการณ์ชีวิต ไม่ได้หมายความว่า"เราจะได้ไปต่อ"
ถ้าการพบกันครั้งแรก รูปร่าง หน้าตา ไม่ตรงปก ไม่เป็นดังที่หวัง ไม่คลิ๊ก เวฟ ไม่ยามาฮ่า ไม่อะไรก็แล้วแต่ "คุณจะไม่ได้ไปต่อครับ" แน่นอนว่า คุณจะเสียเวลากับข้อ 1 ฟรี แล้วได้รับความเจ็บปวดเป็นของกำนัล
3. อันนี้ไม่ทราบครับ เพราะไม่เคยรอดข้อ 2 มาสักคน 5555+
จะเห็นว่าเกือบทศวรรษ เรื่องของความรักผมได้แค่นี้จริงๆ
ตอนนี้ฟางเส้นสุดท้ายมันขาดแล้วครับ ผมยอมหยุด และยอมทิ้งเรื่องความรักดีกว่า ถึงแม้ว่าคนที่คุย เป็นคนที่ผมอยากคุยมานาน ผมอยากจะเป็นทุกอย่างให้เค้าจริงๆนะครับ ไม่อยากให้เหงา แต่ผมก็ไม่ต่างจากของตายครับ ผมก็มีความรู้สึก เสียใจเป็น เจ็บเป็นครับ ผมว่ากระทู้นี้จะเป็นกระทู้สุดท้ายแล้ว เพราะผมก็คิดว่าผมจะคุยกับเธอเป็นคนสุดท้ายแล้วเช่นกัน 555+
ปกติผมไม่ค่อยฟังเพลงครับ แต่ทำไมไม่รู้ว่าผมชอบฟังเพลงนี้ ตอนที่ได้คุยกับเค้านะ เสียดายครับ
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณพันทิพย์ครับ ที่เป็นช่องทางหนึ่งให้กับคนที่แทบไม่ได้เจอใครเลย ได้มีโอกาสคุยกับคนหลายๆคน ไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์
ได้เวลาออกไปทำงานแล้วครับ ขอตัวก่อน
อ้อ... ปล. ตัว "ม" ไม่ค่อยติดครับ คอมไม่ดีแล้ว