อายุ21แล้ว ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่มีเป้าหมาย ไม่สนใจอะไรเลยไม่มีสิ่งที่ชอบ มีอาการแพนิค
ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจค่ะ อยากได้ต้องได้ไม่งั้นจะขู่ฆตต.( ถ้าไม่ให้ก็ไม่อยากอยู่แล้ว,แล้วถ้าไม่ให้หนูจะอยู่อย่างไร ร้องไห้ดังๆให้ได้ยิน ประมาณนี้)
มีแม่(เลี้ยง)ที่ขยันจนทำทุกอย่างหมด จนเราทำอะไรไม่เป็นเลย ขี้เกียจ กินและนอนไม่ทำอะไรเลย เรียนจบม.3 (เคยเรียนในโรงเรียนและ...สุดท้ายออกเพราะไม่กล้าแสดงออก แพนิค )
ใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านมา8-9ปี ใช้ชีวิตได้เหลวแหลกมาก จนตอนนี้มาคิดได้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เคยคิดจะเริ่มต้นใหม่หลายครั้งแล้ว แต่ก็ล้มเหลว
ตอนนี้อาการแพนิคหนักขึ้น จนเหนื่อยไม่อยากอยู่แล้ว คนอื่นอาจจะคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย = มีความสุข แต่จริงแล้วไม่ใช่ เราจะเป็นบ้า แพนิค อื่นๆ ไม่เคยไปหาหมอ
เห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง เฉยชา ตอนนี้แพนิคจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ( เราจะเชื่อเรื่องความเชื่อโบราณค่ะ เช่น เงาหัว - ต้องมองให้เห็น มองในกระจกในที่มืดๆ ปิดไฟต้องมองดู
เสียงนก กา สุนัข และนก - ถ้าไม่เคยได้ยิน มาได้ยินจะแพนิคจนระแวง เช่นเสียง แฮกๆ เสียงหายใจนกที่คล้ายคน เสียงกาค่ะ ตอนเช้าจะได้ยินเสียงการ้องบินบนท้องฟ้าไปทางตะวันตก ตอนประมาณ7โมงเช้า แพนิค ต้องเห็นคนในครอบครัวในสายตาตลอดเวลา ถ้าไม่เห็นนานเกินไปจะเป็นบ้า คิดเป็นตุเป็นตะ
เสียงสุนัขเห่า หอน - ระแวงมาก เพราะในหมู่บ้านถ้าสุนัขเห่าหอนบ่อยตอนกลางคืนจะต้องมีคนคุย [แต่จริงๆแล้วก็เห่า หอนทุกคืน]
นก -นกพิราบและนกอะไรไม่รู้สีดำๆ จะต้องดูดี บ้านข้างๆมีนกพิราบมาทำรัง เราต้องมาดูบ่อยมาก)
ใจคือเฉยชา แทบไม่รู้สึกอะไร สับสนตัวเอง ไม่รู้ต้องใช้ชีวิตอย่างไร เห็นเพื่อนได้เรียนมหาลัยแต่ตัวเองทำไม่ได้ อิจนิดหน่อยแต่ไม่ได้อยากเรียน เห็นเพื่อนมีแฟนก็อยากมี เหมือนในหัวและใจ จะคิดว่าต้องมีเหมือนเขา เหมือนไม่อยากให้เขาได้ดี(แต่เราไม่ได้ไปกดเขาหรือพูดอะไร)แต่เราไม่ชอบใครเลย รักใครไม่เป็น คิดว่าไม่จำเป็นต้องมี (เคยมีแฟนคบแต่ละคนได้ไม่ถึงเดือน ถ้าเราจะรักเขาจริงๆจะถอยออกมา ไม่ให้ตัวเองเจ็บปวดใจ) เห็นคนในหมู่บ้านอายุ15-18 มีลูก แต่งงานแล้วรู้สึกอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีคนรัก แค่อยากมีเซ็กซ์แต่ไม่อยากมีความสัมพันธ์
แพนิคกลัวเสียคนในครอบครัว บางครั้งเก็บไปฝันเห็นคนในครอบครัวตุย เหมือนชีวิตไม่ต้องทำอะไรเลยต้องเป็นแบบนี้ ตอนนี้อาการหนักขึ้นจนอยากตาย ตลอดที่ผ่านมาจะคิดแต่เรื่องการตุยของตัวเองในหัว จนชินแล้ว ไม่เคยทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะ ตอนนี้เป็นหนักมาก พอกลางคืนจะกลัวเลย กลัวตอนกลางคืน หูดีฟังจนหลอน ต้องเดินไปมาหาว่าเสียงสุนัขทางไหน เหนื่อยไม่อยากเป็นแล้ว จนคิดจะจบ จะได้ไม่เป็น บอกแม่แล้วว่าเราไม่อยากอยู่ พอพูดบ่อยท่านก็ไม่ค่อยอยากฟัง ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนคนไม่ปกติ นอกจากนิยายก็ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวเลย(นิยายที่อ่านจะเป็นแนว ตัวเอกเห็นแก่ตัววันสิ้นโลก แนวระบบหลายโลกของจีนที่มีตัวเอกเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง ไม่รู้ว่าเราซึมซับมาหรือเปล่า)
บ้านอยู่ในชนบท ไกลทุ่งนาพอสมควร มีป่าด้วยทางไปนา
ใช้ชีวิตไม่เป็น แพนิค
ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจค่ะ อยากได้ต้องได้ไม่งั้นจะขู่ฆตต.( ถ้าไม่ให้ก็ไม่อยากอยู่แล้ว,แล้วถ้าไม่ให้หนูจะอยู่อย่างไร ร้องไห้ดังๆให้ได้ยิน ประมาณนี้)
มีแม่(เลี้ยง)ที่ขยันจนทำทุกอย่างหมด จนเราทำอะไรไม่เป็นเลย ขี้เกียจ กินและนอนไม่ทำอะไรเลย เรียนจบม.3 (เคยเรียนในโรงเรียนและ...สุดท้ายออกเพราะไม่กล้าแสดงออก แพนิค )
ใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านมา8-9ปี ใช้ชีวิตได้เหลวแหลกมาก จนตอนนี้มาคิดได้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เคยคิดจะเริ่มต้นใหม่หลายครั้งแล้ว แต่ก็ล้มเหลว
ตอนนี้อาการแพนิคหนักขึ้น จนเหนื่อยไม่อยากอยู่แล้ว คนอื่นอาจจะคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย = มีความสุข แต่จริงแล้วไม่ใช่ เราจะเป็นบ้า แพนิค อื่นๆ ไม่เคยไปหาหมอ
เห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง เฉยชา ตอนนี้แพนิคจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ( เราจะเชื่อเรื่องความเชื่อโบราณค่ะ เช่น เงาหัว - ต้องมองให้เห็น มองในกระจกในที่มืดๆ ปิดไฟต้องมองดู
เสียงนก กา สุนัข และนก - ถ้าไม่เคยได้ยิน มาได้ยินจะแพนิคจนระแวง เช่นเสียง แฮกๆ เสียงหายใจนกที่คล้ายคน เสียงกาค่ะ ตอนเช้าจะได้ยินเสียงการ้องบินบนท้องฟ้าไปทางตะวันตก ตอนประมาณ7โมงเช้า แพนิค ต้องเห็นคนในครอบครัวในสายตาตลอดเวลา ถ้าไม่เห็นนานเกินไปจะเป็นบ้า คิดเป็นตุเป็นตะ
เสียงสุนัขเห่า หอน - ระแวงมาก เพราะในหมู่บ้านถ้าสุนัขเห่าหอนบ่อยตอนกลางคืนจะต้องมีคนคุย [แต่จริงๆแล้วก็เห่า หอนทุกคืน]
นก -นกพิราบและนกอะไรไม่รู้สีดำๆ จะต้องดูดี บ้านข้างๆมีนกพิราบมาทำรัง เราต้องมาดูบ่อยมาก)
ใจคือเฉยชา แทบไม่รู้สึกอะไร สับสนตัวเอง ไม่รู้ต้องใช้ชีวิตอย่างไร เห็นเพื่อนได้เรียนมหาลัยแต่ตัวเองทำไม่ได้ อิจนิดหน่อยแต่ไม่ได้อยากเรียน เห็นเพื่อนมีแฟนก็อยากมี เหมือนในหัวและใจ จะคิดว่าต้องมีเหมือนเขา เหมือนไม่อยากให้เขาได้ดี(แต่เราไม่ได้ไปกดเขาหรือพูดอะไร)แต่เราไม่ชอบใครเลย รักใครไม่เป็น คิดว่าไม่จำเป็นต้องมี (เคยมีแฟนคบแต่ละคนได้ไม่ถึงเดือน ถ้าเราจะรักเขาจริงๆจะถอยออกมา ไม่ให้ตัวเองเจ็บปวดใจ) เห็นคนในหมู่บ้านอายุ15-18 มีลูก แต่งงานแล้วรู้สึกอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีคนรัก แค่อยากมีเซ็กซ์แต่ไม่อยากมีความสัมพันธ์
แพนิคกลัวเสียคนในครอบครัว บางครั้งเก็บไปฝันเห็นคนในครอบครัวตุย เหมือนชีวิตไม่ต้องทำอะไรเลยต้องเป็นแบบนี้ ตอนนี้อาการหนักขึ้นจนอยากตาย ตลอดที่ผ่านมาจะคิดแต่เรื่องการตุยของตัวเองในหัว จนชินแล้ว ไม่เคยทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะ ตอนนี้เป็นหนักมาก พอกลางคืนจะกลัวเลย กลัวตอนกลางคืน หูดีฟังจนหลอน ต้องเดินไปมาหาว่าเสียงสุนัขทางไหน เหนื่อยไม่อยากเป็นแล้ว จนคิดจะจบ จะได้ไม่เป็น บอกแม่แล้วว่าเราไม่อยากอยู่ พอพูดบ่อยท่านก็ไม่ค่อยอยากฟัง ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนคนไม่ปกติ นอกจากนิยายก็ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวเลย(นิยายที่อ่านจะเป็นแนว ตัวเอกเห็นแก่ตัววันสิ้นโลก แนวระบบหลายโลกของจีนที่มีตัวเอกเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง ไม่รู้ว่าเราซึมซับมาหรือเปล่า)
บ้านอยู่ในชนบท ไกลทุ่งนาพอสมควร มีป่าด้วยทางไปนา