อายุ 30 พึ่งรู้ตัวว่าตนเองมีปมเรื่อง “ขาดกำลังใจจากครอบครัว”

ผมไม่ใช่คนอ่อนแอนะ พยายามทำอะไรเรียนรู้อะไรใหม่ๆด้วยตัวเองตลอดเวลา แต่บางครั้งเราคนเรามันก็มีอารมณ์ดาว ผมเลยถามตัวเองว่า 
“ถ้ามีแฟนอยากได้อะไรจากแฟนมากที่สุด” คำตอบแรกคือ บอกเราว่าเราว่าทำได้

ผมเลย เอ๊ะ! ทำไมเราถึงคิดแบบนี้ คิดย้อนกลับไป เราไม่เคยได้กำลังใจจากครอบครัวเลยนินา พยายามเข็มแข็งด้วยตัวเองตลอด กับพ่ออยู่บ้านเดียวกันคุยกันแทบนำคำได้ ส่วนแม่เป็นแม่ที่ดีครับแต่ก็ไม่เคยให้กำลังใจหรือแสดงความเชื่อมั่นในตัวเรา สมมุติโทรไปขอกำลังใจเรื่องเลิกบุหรี่ จะได้คำตอบประมาทว่า ก็แม่บอกให้เลิกตั้งนานแล้ว ซึ้งมันขัดจากคำที่เราได้อยากคือ แม่เชื่อว่าเราทำได้ กลายเป็นว่าพอเรามีปัญหาชีวิตเราต้องแก้ต้องจัดการด้วยตัวคนเดียว มันเข้มแข็งนะแต่ก็โดดเดี่ยวในเวลาเดียวกัน

ตอนนี้ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะโทษครอบครัว เพราะเราโตมาแล้วอะไรๆมันก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว คงต้องหาวิธีจัดการกับปมตัวเอง ซึ้งมันมีปัญหาครับ ตรงที่เวลาเรามีแฟนเราจะแสดงความอ่อนแอออกมาโดยไม่รู้ตัว เพราะเราไม่รู้ตัวว่าเรามีปมจุดนี้ ถ้าเจอผู้หญิงที่ไม่เข้าใจเขาจะคิดว่าเราอ่อนแอและไม่เข้มแข็ง

มีใครที่กำลังเจอเหตุการณ์ชีวิตคล้ายๆกันมั้ยครับ แชร์หน่อย