หนูเป็นโรคซึมเศร้า

หนูว่าหนูเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโรคค่ะ หนูไม่มีญาติพี่น้อง ครอบครัวหนูมีทั้งหมด4คน มาทำงานที่ต่างจังหวัดหลายสิบปีเเล้วตั้งเเต่หนูเกิดจนตอนนี่หนูอายุได้เเค่เพียง15ปี พี่หนูอายุ21ปี พ่อหนูอายุ54ปี เเม่อายุ56ปี ส่วนญาติๆหนูก้ออายุ60++เเล้วทั้งนั้น หนูรู้สึกว่าหนูเป็นคนจิตวิปริต ไม่สมบูรณ์ หนูไม่เคยได้ความอบอุ่นจากครอบครัว เเละหนูก้อคิดว่าอีหไม่นานหนูก็ต้องดิ้นลนอยู่ตัวคนเดียว ซึ้งมนุษย์สัมพันเเย่มาก เพราะอาจจะเป็นวันๆหนึ่งหนูอยู่เเต่ในห้องไม่เคยได้ไปไหนเลย เว้นเสียเเต่หนูจะไปโรงเรียนเพียงเท่านั้นหนูไม่มีที่ไป พ่อเเม่หนูก็ไม่ไปงานสังสรรต่างๆเลย เพาะท่านหัวโบราน หนูก็ได้เเต่ นอนเล่นโทรศัพท์ไปวันๆ ไม่เคย ได้ความรัก ไม่เคยสอน เหมือนใช้ชีวิตกันคนละโลกอย่างไงอย่างงั้น เอาจริงๆหนูก็น้อยใจในชีวิตของตัวเองเเหละค่ะ หนูคิดไปก็ร้องไห้ไปทุกวัน ว่าทำไมเราต่อยต่ำขนาดนี่ ทำไมครอบครัวเราไม่เหมือนครอบครัวอื่นเขา ทำไม ทำไม
1ครอบครัวหนูเป็นคนงานตัดอ่อย ซึ้งหนูก็รู้สึกอายมากๆ
2พ่อเเม่ เเละญาติๆที่หนูยังเหลืออยู่ก็อายุ50+ๆเเล้วทั้งนั้น
3หนูมีพี่น้อง2คน ส่วนคนที่3ไม่รู้ว่าอยู้ที่ไหน
4หนูชอบเรียนรู้นะ เเต่ไม่มีใครสอนหนูสักอย่าง
5หนูนอนร้องไห้คนเดียวตั้งเเต่เด็กเเล้วค่ะ😂😞
6หนูมนุษย์สัมพันเเย่
7ชีวิตวัยรุ่นของหนูไกลจบลง โดยที่หนูรู้สึกเสียดายเวลาเหล่านั้นมาก
8หนูไม่เคยจัดงานเคาดาว หนูไม่เคยจัดงานวันเกิด หนูไม่เคยเที่ยวกับครอบครัว
9หนูเเค่อยากเป็นเหมือนเด็กปกติคนอื่นๆ😩