มันไม่ใช่ไม่รักนะแต่แบบไม่โอเคกับคำพูดอ่ะพูดแบบไม่เคยสนใจความรู้สึกกันเลย ใช่อยู่ที่เป็นเด็กที่ค่อนข้างห้าว ไม่สนใจใคร แต่สุดท้ายเค้าจะรับรู้ในการกระทำของเราบ้างมั้ยว่าเรารักพวกเค้าขนาดไหนอ่ะ พยายามเรียน พยายามทำให้ทุกอย่างมันออกมาดี แต่สุดท้ายคนที่ผิดหรือผลของความดีไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตงี้อ่ะหรอ อืมตลกดีนะ เอาจริงๆพยายามไม่คิดนะแต่บางทีมันก็อดคิดไม่ได้ว่ะว่านี่ไม่ใช่ลูกป้ะวะ จะตายก็ไม่เคยได้สนใจขนาดนั้นหนิเนอะ ซ้ำเติมทุกอย่างแหละเอาจริงๆโคตรเหนื่อยแอบร้องไห้คนเดียวบ้าง แต่ก็ได้แค่พูดกับตัวเองว่าทนเอานะโตแล้ว ยังโชคดีนะที่มีเพื่อนอยู่ข้างๆตลอด แค่อยากมาระบายหรือแชร์ประสบการณ์เฉยๆนะ งดดราม่า มีอะไรมาแชร์มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้
เคยรู้สึกไม่โอเคกับพ่อหรือแม่ของตัวเองบ้างมั้ย