ผมกับแฟนคบกันมา4ปีกว่าแล้วครั้งหนึ่งผมได้ทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานทุกวันเป็นผู้หญิงแล้วรู้สึกถูกชะตาด้วย แต่ว่าตอนนั้นยังนึกถึงแฟนเราอยู่แต่พอมันนานขึ้นความรู้สึก็มันก็มากขึ้นเรื่อยไปจนวันที่ผมกับแฟนต้องแยกกันไปฝึกงานต่างจังหวัดแต่ผมยังฝึกที่เดิมเพราะอาจจะเป็นความรู้สึกที่อยากอยู่เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องคนนี้ต่อไม่อยากไปไหน พอมาวันนี้กลายเป็นผมที่มีสองจิตสองใจเย็นชาใส่แฟนเพราะกำลังหลงทางความรู้สึกตัวเองไม่กล้าบอกใครและไม่อยากหยุดความสัมพันธ์สองฝ่ายเลยเพราะมันรู้สึกเจ็บทั้งคู่ผมควรจะทำยังไง พอถึงวันต่อมาผมหลงระเริงแอบพาน้องร่วมงาน ชวนไปดูหนังด้วยกัน ผมเลยใจแตกจนมีคนมาเห็นเข้าเป็นเพื่อนของแฟน มาบอกแฟนจนแฟนถามแล้วผมรู้สึกกำลังทำผิดแต่ผมไม่ยอมรับเพราะมันกลายเป็นความตั้งใจของผมเองผมจึงอ้างโกหกไป จนแฟนรู้จริงๆผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาเพราพว่าผมรับไม่ได้ที่จะต้องให้เขาอภัยให้ เขาร้องไห้จนผมร้องตามแต่มันสายที่ผมจะแก้ไขอะไรแล้วเพราะหลังจากนั้นที่ผมเลิกแฟนเลยบอกทางบ้านทุกคนคงจะเกลียดและคิดผิดกับไปแล้วผมคงไม่กล้าที่จะขอโอกาเขาแล้วเขาบอกว่าผมคงเลือกคนที่ใหม่แต่ผมทำใจไม่ได้ที่จะต้องทำร้ายเขาขนาดนี้ผมไม่รู้ว่าผมคิดอะไรยัฝรักเขาแต่ไม่อยากกลับไปผมไม่มีอารมณ์แม้แต่จะคุยกับน้องคนนั้น ผมเก็บตัวอยู่คนเดียว นึกถึงสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดแล้วผมรู้สึกเจ็บตามเลย ผมทำเลวกับเขามาก จนผมเดาใจตัวเองไม่ออกแล้วว่าถ้าเลิกมันคงดีใช้มั้ย และถ้ากลับไปผมยังมีความรู้สึกแบบเดิมอยู่กลายเป็นจะต้องทำร้ายเขาไผมพูดไม่เต็มปากว่าจะตัดขาดเลยจริงจริงๆผมห่วงเขามากไม่อยากให้เป็รแบบนี้ผมควรทำยังไง เลือกทางไหนมันก็้เจ็บ
ผมเลวเกินไปไหมที่เลือกเดินออกมา??