เข้าเรื่องเรยเน๊าะ คือเรากับแฟนคบกันมา 2 ปีกว่าล่ะ แฟนเราก็เป็นคนดีคนหนึ่งเรยก็ว่าได้ แต่เราอยู่ไกลกันมาก เจอกันแค่สามสี่ครั้งต่อปี แต่ก็คุยกันตลอด เราเป็นคนชอบเที่ยวชอบดื่มมาก แต่ก็ไม่เคยนอกใจแฟน เราเชื่อเสมอว่าระยะทางมันไม่อุปสรรค์ของความรัก และแร้ววันนั้นก็มาถึงวันที่เราไม่คิดว่าเกิดขึ้นกับเรา เราได้ไปรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งผ่านเพื่อนของเรา ตอนแรกก็ไม่ได้คิดไรแค่คุยด้วยขำๆ แต่หลังๆเราเริ่มเจอกันบ่อยมากขึ้นๆ ซึ่งยอมรับว่าเค้าทำให้เรารู้สึกดีมาก รู้ตัวเองดีว่าเราทำผิดกับแฟนมาก เราพยายามบอกตัวเองเสมอว่าเราแค่หลงคนใหม่ แต่พอเอาเข้าจิงๆ เราก็เลิกติดต่อกับเค้าไม่ได้ จนแฟนเรารู้ความจิงแต่เค้าก็พร้อมที่จะให้อภัยกับเรา ที่หนักว่านั้นคือเค้าขอเราแต่งงาน แต่เราก็ยังให้เค้าตอบเค้าไม่ได้ โดยที่เราบอกเค้าว่าเราขอเวลาเคลียร์กับตัวเองก่อน เพราะตอนนี้เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า.. รักแฟนรึแค่สงสารเค้า และกับคนใหม่คือความรักรึแค่หลง ฟังดูคือเราเป็นคนเลวและเห็นแก่ตัวมาก แต่อย่างว่าแหละมันเกิดขึ้นแร้วนี้น๊า... เรยอยากจะแชร์ความเลวของตัวเองเผื่อมีใครตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันรึคล้ายๆ กัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้นะค่ะ แต่ถ้าใครอยากจะด่าก็ด่าได้ค่ะเผื่อมันดึงสติเรากลับมาได้....