ชีวิตของการเปลี่ยนที่ทำงานใหม่และย้ายมาอยู่ในที่ๆเราไม่เคยคุ้นเคยมาก่อน(ต่างจังหวัด)

  พอดีเราสอบบรรจุรับราชการได้ จึงทำให้ต้องเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ และเปลี่ยนที่อยู่อาศัยใหม่ กับอาทิตย์ที่สองที่ต้องมาอยู่ในพื้นที่ๆไม่คุ้นเคยคนเดียว กินข้าวคนเดียวตอนเย็น นอนคนเดียวในห้องสี่เหลี่ยม ไปไหนมาไหนคนเดียว โดยในแต่ละวันไม่ค่อยได้สนทนากับใครสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะเรายังไม่คุ้นเคยกันกับเพื่อนที่ทำงาน จึงไม่ค่อยมีประเด็นหรือเรื่องที่จะใช้ในการสนทนาร่วมในกลุ่มสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทำงานมากกว่าที่จะได้คุยกัน วันๆถ้าพี่เค้าไม่ใช้ให้ทำงานช่วย เราเองก็จะนั่งอยู่ที่มุมโต๊ะทำงานของตัวเอง นั่งทำนั่นทำนี่ไป พอให้ผ่านพ้นไปในแต่ละวัน... บางทีมันก็ทำให้นึกถึงบรรยากาศของการทำงานที่เดิมๆอยู่บ้าง เพราะช่วงเวลานั้นมันคือตัวตนของเราจริงๆ ได้พูดคุยสนุกสนานกับเพื่อนร่วมงาน ไปกินข้าวกันเป็นกลุ่ม คุยกันเข้าใจกันในเรื่องที่เราคุย กินข้าวก็อร่อย ซึ่งต่างจากการที่เราได้มาอยู่ที่นี่ไปอย่างสิ้นเชิง ระบบทุกอย่างที่เราเคยเป็นมันถูกเปลี่ยนแปลงไปหมด เหมือนต้องเริ่มต้นระบบใหม่หมด เหมือนที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่ตัวตนของเราจริงๆ ซึ่งกว่าจะผ่านพ้นไปแต่ละวันมันก็เนิ่นนานเหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะเริ่มคุ้นเคยกับสิ่งใหม่ที่ผ่านเข้ามานี้ได้เร็วๆสักที หลายคนที่ย้ายงานใหม่อาจจะรู้สึกเช่นเดียวกันนี้ แค่อยากพิมพ์ระบายความรู้สึกที่มันพูดคุยกับคนรอบข้างไม่ได้ก็เท่านั้นเอง ขอให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีก็แล้วกันนะ ขอบคุณใครที่ผ่านเข้ามาอ่านจนจบด้วยน้าาา จะพยายามอยู่ให้ได้ บอกตัวเอง สู้ๆ