The Farewell (Lulu Wang)
9.5/10
...
“อบอุ่น อิ่มเอม ลึกซึ้ง เข้าใจชีวิต ประทับใจมาก”
ถ้า The Joy Luck Club (ของผู้กำกับเวยน์ หวัง) คือการเปิดเรื่องราวชีวิตของคนจีนที่อพยพไปอยู่อเมริกา ใช้ชีวิตเยี่ยงชาวอเมริกัน ที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับขนบวัฒนธรรม ให้คนดูชาวอเมริกันได้รู้จักแล้ว ...The Farewell ของลูลู่ หวัง คือการพาคนดู รวมถึงตัวแสดงเอก ที่ใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา มีวิถีชีวิตแนวคิดตามแบบตะวันตก เข้าไปสัมผัสกับขนบธรรมเนียม วิถีชีวิต ความเชื่อ ของจีนแผ่นดินใหญ่บ้านเกิด ที่ชาวตะวันตกส่วนใหญ่อาจไม่เข้าใจ รวมถึงลูกหลานจีนที่ใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนอาจสงสัย ตะขิดตะขวงใจว่าทำแบบนั้นไปทำไม ...นี่คือประเด็นใหญ่ที่หนังต้องการจะสื่อ และเลือกสื่อสารมันอย่างเข้าใจ มันเลยพาคนดูไปถึงสารและจุดมุ่งหมายของหนังที่แท้จริง
The Farewell เล่าเรื่องของบิลลี่ (อะควาฟิน่า) สาวชาวจีนที่อพยพตามครอบครัวมาใช้ชีวิตอยู่ที่นิวยอร์กตั้งแต่เด็กๆ บิลลี่เธอเป็นนักเขียนที่แทบไม่ประสบความสำเร็จ ชีวิตดูเหมือนไม่เป็นโล้เป็นพายในสายตาพ่อแม่ เธอแทบจะเป็นคนอเมริกัน รับวัฒนธรรมตะวันตกอย่างเต็มตัว จะสื่อสารภาษาจีนเฉพาะที่คุยกับอาม่า ที่อยู่ที่เมืองจีนเท่านั้น (แม้แต่ในครอบครัวยังพูดอังกฤษต่อกันเลย) ...วันหนึ่งบิลลี่และครอบครัวได้รับข่าวร้ายว่า อาม่า ป่วยหนักเป็นมะเร็งปอดขั้นที่สี่ ซึ่งคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน นั่นทำให้ครอบครัวลูกหลานที่อยู่ต่างถิ่น ต่างทีต้องกลับไปหาอาม่าอีกเป็นครั้งสุดท้าย โดยทุกคนลงความเห็นว่าจะไม่บอกอาม่าว่าเป็นมะเร็ง เลือกที่จะยอมโกหกเพื่อให้อาการของอาม่าไม่ค้องทรุดหนักลงตามความเชื้อของชาวตะวันออก และการกลับไปหาก็ทำทีว่าไปจัดงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องของบิลลี่ ที่ครอบครัวย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น ให้อาม่ารับรู้ว่าที่ลูกหลานกลับมาคือมางานแต่งนะ ไม่ใช่มาดูใจครั้งสุดท้าย ...ตัวของบิลลี่เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมครอบครัวต้องทำแบบนี้ ทำไมไม่บอกความจริงกับอาม่าไปตรงๆ ...นั่นคือเหตุผลที่พ่อแม่ตัดสินใจไม่พาบิลลี่ไปด้วย แม้จะเป็นหลานรักของอาม่า ด้วยความที่กลัวว่าบิลลี่จะบอกอาม่า จะเก็บอาการไม่อยู่ต่อหน้าอาม่า แต่สุดท้ายบิลลี่ก็แอบบินตามไปในที่สุด
จะว่าไปตัวบิลลี่ที่อะควาฟิน่าเล่นนั้น มันก็คือชีวิตจริงๆ ของผู้กำกับ ลูลู่ หวัง นั่นแหละ (แถมตัวจริงสองคนนี้ยังคล้ายกันมาก) ...บิลลี่เปรียบเสมือนหญิงสาวที่รับเอาแนวคิดของชาวตะวันตกมาเต็มตัว เลยไม่เข้าใจว่าทำไมคนตะวันออก(ครอบครัวของเธอ) ถึงเลือกไม่พูด ไม่บอก และเมื่อเธออยู่ต่อหน้าอาม่าจริงๆ เธอต้องฝืนยิ้ม ฝืนเล่นมุก พยายามเก็บความรู้สึกที่ทั้งเศร้า ทั้งห่วงไว้อยู่กับตัวเอง จะพูดก็ไม่ได้ และสุดท้ายเธอก็ยอมทำตามทุกคน เลือกที่จะยอมรับการโกหกสีขาว (ในหนังใช้ว่า Good Lie) ไม่ใช่เพราะว่าเห็นด้วย แต่เพราะเธอมองถึงคุณค่าของชีวิตอาม่า เธอมองถึงสายสัมพันธ์ที่มี และมองเห็นเข้าไปในจิตใจของความเป็นมนุษย์
อะควาฟิน่า ถ่ายทอดความเป็นบิลลี่ ได้ดีงาม สมบูรณ์แบบ ทั้งการเก็บความรู้สึก การแสดงผ่านสีหน้า ที่ดูนิ่งเฉย แต่แววตามันบอกอะไรเยอะมาก คือเล่นดีจริงๆ ดีจนเราอยากเชียร์ให้เธอเข้าชิงรางวัล นักแสดงนำหญิง...อีกหนึ่งบทบาทที่ผมรักมากคือบทอาม่า โดย เจ้าฉูเจิน นี่คือบทที่คอยปลอบประโลมนักแสดงทุกตัว ทั้งข้อคิด คำสอน ความเป็นผู้อาวุโส ความน่ารัก ดูแล้วผมคิดถึงคุณยายที่จากไปมากๆ เวลามีปัญหาอะไร ก็จะไปหายาย ไปกอด ไปพูดคุย และทุกครั้งผมก็จะได้พลังบวกกลับมาตลอด ...แอบลุ้นให้บทอาม่า เข้าชิงนักแสดงสมทบหญิง เล็กน้อย เรียบง่าย แต่ดีงาม คู่ควรกับการเข้าชิงมากๆ
The Farewell เป็นหนังที่ให้พลังบวกกับผม เข้าใจทุกบริบทในหนัง ภาพของการกินข้าวร่วมกันในครอบครัวใหญ่ มันสะท้อนอะไรหลายๆอย่าง ผมเชื่อว่าคนไทยอย่างเราจะเข้าใจหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก โดยเฉพาะคนไทยเชื้อสายจีน เพราะวิถีชีวิตมันใช่เลย มันตรงไปหมด มันชัดเจนและเข้าใจลึกซึ้งว่าทำไมเราถึงบอกความจริงอันโหดร้ายเรื่องอาการเจ็บป่วยกันคนที่ป่วยไม่ได้ (เชื่อว่าหลายๆ ครอบครัวคงเลือกแบบเดียวกับในหนัง) ...ลูลู่ หวัง ทำหนังเก่งมากๆ (เพิ่งรู้ว่าเธอคือแฟนของ แบร์รี่ เจนกินส์ ผู้กำกับ Moonlight) เธอทำหนังอย่างเข้าใจมุมมองทั้งสองฝั่ง ทั้งทางตะวันออกและตะวันตก โดยไม่พยายาม bias ว่าฝั่งไหนดีกว่า แย่กว่า ...ด้วยความเข้าใจนี่แหละที่ทำให้หนังดูดีงาม และเธอก็เพิ่มความมีคลาส มีระดับของหนังด้วยดนตรีประกอบ เพลงที่มาในแนวคลาสิกคัล โอเปร่า ตัดกับภาพที่เป็นจีนจ๋า มันเหมือนสองวัฒนธรรมนั้นมันผสมกลมกลืนได้อย่างสวยงามและลงตัวจริงๆ
สุดท้าย ...นี่คือหนังที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาดชม หนังเล็กๆ เรียบง่าย แต่ดีงามในหลากหลายแง่มุม โดยเฉพาะมุมมองของความเข้าใจ ความรัก สายสัมพันธ์ ความเป็นมนุษย์ ครอบครัว ความอบอุ่น ทั้งหมดนี้มีอยู่ในครบถ้วน นี่คือหนังที่ผมร้องไห้หลายช่วงมากๆ มันดีจริงๆ ครับ ไปดูเถอะ
Facebook :
https://www.facebook.com/eattravelmoviecritic
[CR] รีวิว : "The Farewell" อบอุ่น ลึกซึ้ง ดีงาม ประทับใจมาก
9.5/10
...
“อบอุ่น อิ่มเอม ลึกซึ้ง เข้าใจชีวิต ประทับใจมาก”
ถ้า The Joy Luck Club (ของผู้กำกับเวยน์ หวัง) คือการเปิดเรื่องราวชีวิตของคนจีนที่อพยพไปอยู่อเมริกา ใช้ชีวิตเยี่ยงชาวอเมริกัน ที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับขนบวัฒนธรรม ให้คนดูชาวอเมริกันได้รู้จักแล้ว ...The Farewell ของลูลู่ หวัง คือการพาคนดู รวมถึงตัวแสดงเอก ที่ใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา มีวิถีชีวิตแนวคิดตามแบบตะวันตก เข้าไปสัมผัสกับขนบธรรมเนียม วิถีชีวิต ความเชื่อ ของจีนแผ่นดินใหญ่บ้านเกิด ที่ชาวตะวันตกส่วนใหญ่อาจไม่เข้าใจ รวมถึงลูกหลานจีนที่ใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนอาจสงสัย ตะขิดตะขวงใจว่าทำแบบนั้นไปทำไม ...นี่คือประเด็นใหญ่ที่หนังต้องการจะสื่อ และเลือกสื่อสารมันอย่างเข้าใจ มันเลยพาคนดูไปถึงสารและจุดมุ่งหมายของหนังที่แท้จริง
The Farewell เล่าเรื่องของบิลลี่ (อะควาฟิน่า) สาวชาวจีนที่อพยพตามครอบครัวมาใช้ชีวิตอยู่ที่นิวยอร์กตั้งแต่เด็กๆ บิลลี่เธอเป็นนักเขียนที่แทบไม่ประสบความสำเร็จ ชีวิตดูเหมือนไม่เป็นโล้เป็นพายในสายตาพ่อแม่ เธอแทบจะเป็นคนอเมริกัน รับวัฒนธรรมตะวันตกอย่างเต็มตัว จะสื่อสารภาษาจีนเฉพาะที่คุยกับอาม่า ที่อยู่ที่เมืองจีนเท่านั้น (แม้แต่ในครอบครัวยังพูดอังกฤษต่อกันเลย) ...วันหนึ่งบิลลี่และครอบครัวได้รับข่าวร้ายว่า อาม่า ป่วยหนักเป็นมะเร็งปอดขั้นที่สี่ ซึ่งคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน นั่นทำให้ครอบครัวลูกหลานที่อยู่ต่างถิ่น ต่างทีต้องกลับไปหาอาม่าอีกเป็นครั้งสุดท้าย โดยทุกคนลงความเห็นว่าจะไม่บอกอาม่าว่าเป็นมะเร็ง เลือกที่จะยอมโกหกเพื่อให้อาการของอาม่าไม่ค้องทรุดหนักลงตามความเชื้อของชาวตะวันออก และการกลับไปหาก็ทำทีว่าไปจัดงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องของบิลลี่ ที่ครอบครัวย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น ให้อาม่ารับรู้ว่าที่ลูกหลานกลับมาคือมางานแต่งนะ ไม่ใช่มาดูใจครั้งสุดท้าย ...ตัวของบิลลี่เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมครอบครัวต้องทำแบบนี้ ทำไมไม่บอกความจริงกับอาม่าไปตรงๆ ...นั่นคือเหตุผลที่พ่อแม่ตัดสินใจไม่พาบิลลี่ไปด้วย แม้จะเป็นหลานรักของอาม่า ด้วยความที่กลัวว่าบิลลี่จะบอกอาม่า จะเก็บอาการไม่อยู่ต่อหน้าอาม่า แต่สุดท้ายบิลลี่ก็แอบบินตามไปในที่สุด
จะว่าไปตัวบิลลี่ที่อะควาฟิน่าเล่นนั้น มันก็คือชีวิตจริงๆ ของผู้กำกับ ลูลู่ หวัง นั่นแหละ (แถมตัวจริงสองคนนี้ยังคล้ายกันมาก) ...บิลลี่เปรียบเสมือนหญิงสาวที่รับเอาแนวคิดของชาวตะวันตกมาเต็มตัว เลยไม่เข้าใจว่าทำไมคนตะวันออก(ครอบครัวของเธอ) ถึงเลือกไม่พูด ไม่บอก และเมื่อเธออยู่ต่อหน้าอาม่าจริงๆ เธอต้องฝืนยิ้ม ฝืนเล่นมุก พยายามเก็บความรู้สึกที่ทั้งเศร้า ทั้งห่วงไว้อยู่กับตัวเอง จะพูดก็ไม่ได้ และสุดท้ายเธอก็ยอมทำตามทุกคน เลือกที่จะยอมรับการโกหกสีขาว (ในหนังใช้ว่า Good Lie) ไม่ใช่เพราะว่าเห็นด้วย แต่เพราะเธอมองถึงคุณค่าของชีวิตอาม่า เธอมองถึงสายสัมพันธ์ที่มี และมองเห็นเข้าไปในจิตใจของความเป็นมนุษย์
อะควาฟิน่า ถ่ายทอดความเป็นบิลลี่ ได้ดีงาม สมบูรณ์แบบ ทั้งการเก็บความรู้สึก การแสดงผ่านสีหน้า ที่ดูนิ่งเฉย แต่แววตามันบอกอะไรเยอะมาก คือเล่นดีจริงๆ ดีจนเราอยากเชียร์ให้เธอเข้าชิงรางวัล นักแสดงนำหญิง...อีกหนึ่งบทบาทที่ผมรักมากคือบทอาม่า โดย เจ้าฉูเจิน นี่คือบทที่คอยปลอบประโลมนักแสดงทุกตัว ทั้งข้อคิด คำสอน ความเป็นผู้อาวุโส ความน่ารัก ดูแล้วผมคิดถึงคุณยายที่จากไปมากๆ เวลามีปัญหาอะไร ก็จะไปหายาย ไปกอด ไปพูดคุย และทุกครั้งผมก็จะได้พลังบวกกลับมาตลอด ...แอบลุ้นให้บทอาม่า เข้าชิงนักแสดงสมทบหญิง เล็กน้อย เรียบง่าย แต่ดีงาม คู่ควรกับการเข้าชิงมากๆ
The Farewell เป็นหนังที่ให้พลังบวกกับผม เข้าใจทุกบริบทในหนัง ภาพของการกินข้าวร่วมกันในครอบครัวใหญ่ มันสะท้อนอะไรหลายๆอย่าง ผมเชื่อว่าคนไทยอย่างเราจะเข้าใจหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก โดยเฉพาะคนไทยเชื้อสายจีน เพราะวิถีชีวิตมันใช่เลย มันตรงไปหมด มันชัดเจนและเข้าใจลึกซึ้งว่าทำไมเราถึงบอกความจริงอันโหดร้ายเรื่องอาการเจ็บป่วยกันคนที่ป่วยไม่ได้ (เชื่อว่าหลายๆ ครอบครัวคงเลือกแบบเดียวกับในหนัง) ...ลูลู่ หวัง ทำหนังเก่งมากๆ (เพิ่งรู้ว่าเธอคือแฟนของ แบร์รี่ เจนกินส์ ผู้กำกับ Moonlight) เธอทำหนังอย่างเข้าใจมุมมองทั้งสองฝั่ง ทั้งทางตะวันออกและตะวันตก โดยไม่พยายาม bias ว่าฝั่งไหนดีกว่า แย่กว่า ...ด้วยความเข้าใจนี่แหละที่ทำให้หนังดูดีงาม และเธอก็เพิ่มความมีคลาส มีระดับของหนังด้วยดนตรีประกอบ เพลงที่มาในแนวคลาสิกคัล โอเปร่า ตัดกับภาพที่เป็นจีนจ๋า มันเหมือนสองวัฒนธรรมนั้นมันผสมกลมกลืนได้อย่างสวยงามและลงตัวจริงๆ
สุดท้าย ...นี่คือหนังที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาดชม หนังเล็กๆ เรียบง่าย แต่ดีงามในหลากหลายแง่มุม โดยเฉพาะมุมมองของความเข้าใจ ความรัก สายสัมพันธ์ ความเป็นมนุษย์ ครอบครัว ความอบอุ่น ทั้งหมดนี้มีอยู่ในครบถ้วน นี่คือหนังที่ผมร้องไห้หลายช่วงมากๆ มันดีจริงๆ ครับ ไปดูเถอะ
Facebook : https://www.facebook.com/eattravelmoviecritic
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้