เรามีสภาวะซึมเศร้าตั้งแต่ต้นปี2019 เป็นมาเรื่อยๆ จนช่วงนี้หนักมากเลยทำให้ไข้ขึ้น เรานอนซมเพราะไข้พิษ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ เราคิดมากจนเครียดเลยเขียนระบายความรู้สึกลงไปในกาะดาษ เราเขียนไปว่า ไร้ค้า เจ็บปวด ทรมาน อยากตาย ตัวใหญ่ๆ ชีวิตคืออะไร เจ็บปวด... เราเขียนเพื่อให้รู้สึกได้ปลดปล่อยความคิดมันออกมาเพื่อจะได้สบายใจขึ้น มันจะได้ไม่ตีกันในหัวไปมากกว่านี้  ตกเย็นเราดีขึ้นเลยออกไปหาข้าวกินข้างนอก พอเรากลับมาเราเจอแม่กับพี่ พร้อมตะโกนเรียกชื่อเราอย่างดัง พี่เราพูดเสียดัง ว่าเป็นบ้าหรอ ประสาท เขียนอะไรลงกระดาษ อยากตาย? เราตกใจมาก เพราะที่บ้านไม่รู้ว่าเรามีภาวะซึมเศร้า ถึงรู้แต่ก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี เขาพูดเสียงดังจนคนอื่นได้ยินกันหมด เราอยากจะร้องไห้มากๆ มันช็อคกับคำว่าเป็นบ้า วนเวียนอยู่ในหัว เราไปดึงหยิบกระดาษออกมาจากพี่ แล้วพูดว่าอย่ามายุ่ง เราพูดอะไรไม่ออก รู้สึกอยากตายขึ้นมาจริงๆเลย อายมากด้วย คนอื่นที่ได้ยินจะคิดยังไง เด็กนี่มันปัญหา มันป่วย มันจะฆ่าตัวตาย? ยังงี้อ้อ ทำไมต้องพูดแบบนั้นกับเราด้วย มันแย่ มันเคว้งไปหมด เราไม่สามารถบอกปัญหาหรือปรึกษาอะไรกับครอบครัวได้เลย เพราะเรารู้ดี ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ บั่นทอนจิตใจมาตลอด 

เราควรจะทำอย่างไรดีคะ? เราอยากขจัดความคิดแบบนี้ออกไป เราทรมานเหลือเกินค่ะ....