สวัสดีคับ ผมจะมาเขียนเรื่องราวความทรงจำที่ดีมากในชีวิตของผมเลย
ผมเป็น ผช. ที่ชอบเพศเดียวกันครับ เป็นคนนิสัยดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมค่อนข้างเอาแต่ใจเลยเวลามีคนที่ชอบ
เริ่มเรื่องกันดีกว่า
ในช่วงที่ผมเรียนอยู่วันนึง ผมอยู่แค่ ม.6 เองครับผมแอบปลื้มอาจารย์คนนึง เขาเป็นคนน่ารักมาก แต่ว่าก็ดุด้วย แน่นอนว่าเป็น ผช. ครับ รูปร่างกำยำน่ากอด 😂
ใช่ครับเรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่าวันนึงผมถามเรื่องงานที่จะทำวิชาเขาเพราะตอนนั้นงงๆกับงาน เขาก็ตอบปกติ แต่หลังจากคำตอบนั้นละครับ เขาถามผมว่าคิดถึงหรอ ซึ่งตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูกมาก รู้สึกสมหวังดีใจสุดๆ
จนหลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกๆวันเรื่อยๆมีหยอกล้อบ้าง เขาซื้อของให้ผมด้วย ผมรักเขามากเลย เวลาผมหายเขาก็จะแชทตามถามว่าหายบ้าง ทำอะไรบ้าง มันทำให้ผมมีความสุขมาก วันที่ 13 กันยายน 2019 ผมสารภาพกับเขาว่าผมเป็นอะไรชอบอะไรแบบไหน ตอนนั้นเขาก็บอกว่าผมน่ารักดี ซึ่งเรื่องนี้ผมไม่ได้บอกเพื่อนเลยแต่ก็อึดอัดนิดนึงจนต้องบอกเพื่อนไป 1 คนเขาก็โมโหอยู่แต่ก็ไม่ถึงกับเลิกคุย เขาบอกกับผมว่ารอจนถึงวันจบการศึกษา ม.6 ก่อนค่อยจริงจังให้มากกว่านี้ ผมก็ดีใจและรอ...
ในช่วงหลังจากนั้นก็เกิดความทรงจำที่มีความสุขมากมายเช่นวันซ้อมแข่ง ศิลปะหัตถกรรมครั้งที่ 69 ผมซ้อมที่ รร. วันนั้นมีความสุขที่สุดเลยเพราะเขาเดินเข้ามาในห้องซ้อมมาหยอกแกล้งผม ผมมีความสุขมาก เขากอดผมระหว่างที่ผมซ้อมอยู่(นั่งเก้าอี้แล้วกอดช่วงคอ) ผมมีความสุขมากตัวเขากลิ่นหอมมากเลยหละ 😍 ได้จับมือด้วยมือเขาอุ่นมากๆไม่อยากจะปล่อยเลยอยากอยู่แบบนั้นไปตลอดเลย และชีวิตในโรงเรียนของผมก็มีความสุขมากๆเลยล่ะคุยกันบอกฝันดีกันทุกคืน แต่ผมก็โมโหตัวเองมากเลยที่เดินทางไปไหนมาไหนไม่ค่อยเป็นเขาชวนผมไปเที่ยวไปนู่นไปนี่แต่ผมไปไม่เป็นเลย ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากได้แต่นั่งคุยกันในแชทนัดเจอกันก็ยาก เพราะที่ รร. ผมจะคลอเคลียเขาไม่ได้แล้วเพราะมีคนอื่นอยู่เยอะ บางครั้งผมก็ปฏิเสธสิ่งที่เขาจะซื้อให้ เพราะผมไม่อยากให้เขาเสียเงินกับผมเยอะ แต่เขาก็ใจดีมากพยายามจะซื้อให้ผมให้ได้แต่ ผมก็ปฏิเสธไปผมก็รู้สึกแย่กับตัวเองที่พักหลังผมปฏิเสธเขาเยอะ และเราก็คุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ คุยเล่นบลาๆ จนกระทั่งช่วงวันที่งาน รร. แน่น และเขาคนนั้นต้องรับผิดชอบงานพวกนี้ส่วนใหญ่ เรื่องเศร้าเริ่มหลังจากนี้ครับ และเกิดขึ้นเพราะตัวผมเอง เขาเริ่มทักหาผมน้อยขึ้นเพราะเหตุผลที่ว่า "อ่านหนังสือเถอะเตรียมสอบ"
ผมก็เข้าใจเขานะเพราะจะจบ ม.6 แล้ว
แต่ก็ยังมีความสุขเล็กๆน้อยๆมาอีกตอนที่ไป Openhouse มศว. เขาบอกกับผมว่าเข้า มศว. สิ เขาอยู่ใกล้แถวนั้นถ้าเข้าได้จะมานอนด้วยทุกวันเลยผมก็ดีใจนะที่บอกแบบนั้นผมขอกเขาไปว่าไม่รู้จะติดมั้ยเขาก็ยืนยันกับผมว่าต้องติดเท่านั้น ทำให้ผมค่อนข้างมีกำลังใจ เพราะที่ มศว. คณะที่ผมอยากเข้าก็น่าสนใจมากแถมมีรุ่นพี่ที่รู้จักอีก นั่นแหละครับจบเรื่องความสุขเล็กๆ ในช่วง พฤศจิกายน-ธันวาคม คือช่วงที่ผมเอาแต่ใจมาก ทั้งๆที่เขางานเยอะ ผมก็ทักไปให้กำลังใจบ้าง คุยเล่นบ้างแต่น้อยครั้งจะตอบ จนผมให้เวลากับเขาโดยตั้งกฎกับตัวเองว่สคุยได้ 3 ทุ่มนะ และทุกๆ 3 ทุ่มผมก็ทักเขาไปบ่อยๆ แต่อัตราการตอบน้อยลง เขาเคยให้ผมเรียกแทนเขาว่า พี่ แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยแทนตัวเขาเองว่สพี่เลยพอผมเรียกเขาว่าพี่ เขาว็จะบอกว่าตีสนิทอีก ผมก็เลยเลิกเรียก ช่วงนั้นผมค่อนข้างน้อยใจมากเพราะช่วงก่อนเดือนกันยายน ผมชอบตอนเขาใช้ผมทำเอกสาร ทำงานช่วยนะ เพราะปิดเทอมผมว่าง แต่พอถึง พฤศจิกา-ธันวา เขาไม่ค่อยใช้ผมแล้วผมก็น้อยใจมาก ผมทักไปคุยทุกๆวันแบบแต่ก่อนกลายเป็นว่า ผมเป็นคนเอาแต่ใจไปเลย คำสัญญาที่ว่าถ้าติด มศว. แล้ว จะมานอนด้วยผมเริ่มเชื่อน้อยลงเขาเริ่มสนใจผมน้อยลงำม่ทักตามผมแล้ว พอผมทักไปจะบอกไม่ว่างซึ่งผมรู้เรื่องนั้น ผมก็เลยจะเอาคำถามทั้งหมดไปเทอยู่ที่หลัง 3 ทุ่มแต่คำตอบที่ได้มาคือ "ใจเย็นๆ" ไม่มีอะไรหรอกสบายใจได้" และก็มีอ่านไม่ตอบด้วย ซึ่งที่ผมเอาแต่ใจทักไปทุกๆวันเพราะผมกลัวจะเสียเขาไป มีบางวันก็คิดมากเรื่องเขาอาจจะมีคนใหม่ ซึ่งเรื่องนี้ผมกลัวที่สุด
ผมจึงเกิดความคิดเห็นในหัวของผม 2 ความคิดเห็นว่า
1.มาทำให้รัก แล้วจากไปหรอ?
2.เราต้องให้เวลากับเขานะต้องรอต้องอดทน
ผมจึงตัดสินใจไม่เอาแต่ใจไม่ตื้อแล้วรอจนจบการศึกษา ม.6 ให้ได้ แต่ถามว่าทำได้มั้ยก็ไม่ครับ ผมยังคิดถึงเค้า ทักไปคุยบ้างแต่ส่วนใหญ่จะอ่านไม่ตอบ ผมก็คิดไว้ 2 แบบคือโดนทิ้งกับไม่โดนทิ้งแต่ต้องรอ
ปัจจุบันนี้ 14 ธ.ค. 2019
ผมก็ยังบอกฝันดีเค้าอยู่ประจำถึงบางวันจะไม่ตอบก็ตาม
ทุกๆคนที่อ่านคิดยังไงบ้างกับเรื่องราวของผม
1.ผมเอาแต่ใจมากเกินไปควรปล่อยและอดทนรอจนจบ ม.6
2.ผมโดนทิ้งไปแล้วหละเขามีคนใหม่ไปแล้วเขาเบื่อผมแล้ว
ส่วนตัวผม ผมว่าผมเอาแต่ใจมากเกินไปเลยทำให้เขาไม่ค่อยทักมาแล้วปลีกตัวออกครับ
ไดอารี่ความสุขและความเศร้า
ผมเป็น ผช. ที่ชอบเพศเดียวกันครับ เป็นคนนิสัยดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมค่อนข้างเอาแต่ใจเลยเวลามีคนที่ชอบ
เริ่มเรื่องกันดีกว่า
ในช่วงที่ผมเรียนอยู่วันนึง ผมอยู่แค่ ม.6 เองครับผมแอบปลื้มอาจารย์คนนึง เขาเป็นคนน่ารักมาก แต่ว่าก็ดุด้วย แน่นอนว่าเป็น ผช. ครับ รูปร่างกำยำน่ากอด 😂
ใช่ครับเรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่าวันนึงผมถามเรื่องงานที่จะทำวิชาเขาเพราะตอนนั้นงงๆกับงาน เขาก็ตอบปกติ แต่หลังจากคำตอบนั้นละครับ เขาถามผมว่าคิดถึงหรอ ซึ่งตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูกมาก รู้สึกสมหวังดีใจสุดๆ
จนหลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกๆวันเรื่อยๆมีหยอกล้อบ้าง เขาซื้อของให้ผมด้วย ผมรักเขามากเลย เวลาผมหายเขาก็จะแชทตามถามว่าหายบ้าง ทำอะไรบ้าง มันทำให้ผมมีความสุขมาก วันที่ 13 กันยายน 2019 ผมสารภาพกับเขาว่าผมเป็นอะไรชอบอะไรแบบไหน ตอนนั้นเขาก็บอกว่าผมน่ารักดี ซึ่งเรื่องนี้ผมไม่ได้บอกเพื่อนเลยแต่ก็อึดอัดนิดนึงจนต้องบอกเพื่อนไป 1 คนเขาก็โมโหอยู่แต่ก็ไม่ถึงกับเลิกคุย เขาบอกกับผมว่ารอจนถึงวันจบการศึกษา ม.6 ก่อนค่อยจริงจังให้มากกว่านี้ ผมก็ดีใจและรอ...
ในช่วงหลังจากนั้นก็เกิดความทรงจำที่มีความสุขมากมายเช่นวันซ้อมแข่ง ศิลปะหัตถกรรมครั้งที่ 69 ผมซ้อมที่ รร. วันนั้นมีความสุขที่สุดเลยเพราะเขาเดินเข้ามาในห้องซ้อมมาหยอกแกล้งผม ผมมีความสุขมาก เขากอดผมระหว่างที่ผมซ้อมอยู่(นั่งเก้าอี้แล้วกอดช่วงคอ) ผมมีความสุขมากตัวเขากลิ่นหอมมากเลยหละ 😍 ได้จับมือด้วยมือเขาอุ่นมากๆไม่อยากจะปล่อยเลยอยากอยู่แบบนั้นไปตลอดเลย และชีวิตในโรงเรียนของผมก็มีความสุขมากๆเลยล่ะคุยกันบอกฝันดีกันทุกคืน แต่ผมก็โมโหตัวเองมากเลยที่เดินทางไปไหนมาไหนไม่ค่อยเป็นเขาชวนผมไปเที่ยวไปนู่นไปนี่แต่ผมไปไม่เป็นเลย ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากได้แต่นั่งคุยกันในแชทนัดเจอกันก็ยาก เพราะที่ รร. ผมจะคลอเคลียเขาไม่ได้แล้วเพราะมีคนอื่นอยู่เยอะ บางครั้งผมก็ปฏิเสธสิ่งที่เขาจะซื้อให้ เพราะผมไม่อยากให้เขาเสียเงินกับผมเยอะ แต่เขาก็ใจดีมากพยายามจะซื้อให้ผมให้ได้แต่ ผมก็ปฏิเสธไปผมก็รู้สึกแย่กับตัวเองที่พักหลังผมปฏิเสธเขาเยอะ และเราก็คุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ คุยเล่นบลาๆ จนกระทั่งช่วงวันที่งาน รร. แน่น และเขาคนนั้นต้องรับผิดชอบงานพวกนี้ส่วนใหญ่ เรื่องเศร้าเริ่มหลังจากนี้ครับ และเกิดขึ้นเพราะตัวผมเอง เขาเริ่มทักหาผมน้อยขึ้นเพราะเหตุผลที่ว่า "อ่านหนังสือเถอะเตรียมสอบ"
ผมก็เข้าใจเขานะเพราะจะจบ ม.6 แล้ว
แต่ก็ยังมีความสุขเล็กๆน้อยๆมาอีกตอนที่ไป Openhouse มศว. เขาบอกกับผมว่าเข้า มศว. สิ เขาอยู่ใกล้แถวนั้นถ้าเข้าได้จะมานอนด้วยทุกวันเลยผมก็ดีใจนะที่บอกแบบนั้นผมขอกเขาไปว่าไม่รู้จะติดมั้ยเขาก็ยืนยันกับผมว่าต้องติดเท่านั้น ทำให้ผมค่อนข้างมีกำลังใจ เพราะที่ มศว. คณะที่ผมอยากเข้าก็น่าสนใจมากแถมมีรุ่นพี่ที่รู้จักอีก นั่นแหละครับจบเรื่องความสุขเล็กๆ ในช่วง พฤศจิกายน-ธันวาคม คือช่วงที่ผมเอาแต่ใจมาก ทั้งๆที่เขางานเยอะ ผมก็ทักไปให้กำลังใจบ้าง คุยเล่นบ้างแต่น้อยครั้งจะตอบ จนผมให้เวลากับเขาโดยตั้งกฎกับตัวเองว่สคุยได้ 3 ทุ่มนะ และทุกๆ 3 ทุ่มผมก็ทักเขาไปบ่อยๆ แต่อัตราการตอบน้อยลง เขาเคยให้ผมเรียกแทนเขาว่า พี่ แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยแทนตัวเขาเองว่สพี่เลยพอผมเรียกเขาว่าพี่ เขาว็จะบอกว่าตีสนิทอีก ผมก็เลยเลิกเรียก ช่วงนั้นผมค่อนข้างน้อยใจมากเพราะช่วงก่อนเดือนกันยายน ผมชอบตอนเขาใช้ผมทำเอกสาร ทำงานช่วยนะ เพราะปิดเทอมผมว่าง แต่พอถึง พฤศจิกา-ธันวา เขาไม่ค่อยใช้ผมแล้วผมก็น้อยใจมาก ผมทักไปคุยทุกๆวันแบบแต่ก่อนกลายเป็นว่า ผมเป็นคนเอาแต่ใจไปเลย คำสัญญาที่ว่าถ้าติด มศว. แล้ว จะมานอนด้วยผมเริ่มเชื่อน้อยลงเขาเริ่มสนใจผมน้อยลงำม่ทักตามผมแล้ว พอผมทักไปจะบอกไม่ว่างซึ่งผมรู้เรื่องนั้น ผมก็เลยจะเอาคำถามทั้งหมดไปเทอยู่ที่หลัง 3 ทุ่มแต่คำตอบที่ได้มาคือ "ใจเย็นๆ" ไม่มีอะไรหรอกสบายใจได้" และก็มีอ่านไม่ตอบด้วย ซึ่งที่ผมเอาแต่ใจทักไปทุกๆวันเพราะผมกลัวจะเสียเขาไป มีบางวันก็คิดมากเรื่องเขาอาจจะมีคนใหม่ ซึ่งเรื่องนี้ผมกลัวที่สุด
ผมจึงเกิดความคิดเห็นในหัวของผม 2 ความคิดเห็นว่า
1.มาทำให้รัก แล้วจากไปหรอ?
2.เราต้องให้เวลากับเขานะต้องรอต้องอดทน
ผมจึงตัดสินใจไม่เอาแต่ใจไม่ตื้อแล้วรอจนจบการศึกษา ม.6 ให้ได้ แต่ถามว่าทำได้มั้ยก็ไม่ครับ ผมยังคิดถึงเค้า ทักไปคุยบ้างแต่ส่วนใหญ่จะอ่านไม่ตอบ ผมก็คิดไว้ 2 แบบคือโดนทิ้งกับไม่โดนทิ้งแต่ต้องรอ
ปัจจุบันนี้ 14 ธ.ค. 2019
ผมก็ยังบอกฝันดีเค้าอยู่ประจำถึงบางวันจะไม่ตอบก็ตาม
ทุกๆคนที่อ่านคิดยังไงบ้างกับเรื่องราวของผม
1.ผมเอาแต่ใจมากเกินไปควรปล่อยและอดทนรอจนจบ ม.6
2.ผมโดนทิ้งไปแล้วหละเขามีคนใหม่ไปแล้วเขาเบื่อผมแล้ว
ส่วนตัวผม ผมว่าผมเอาแต่ใจมากเกินไปเลยทำให้เขาไม่ค่อยทักมาแล้วปลีกตัวออกครับ