แชร์ประสบการณ์จากหัวอกคนเป็นโรคซึมเศร้ากันหน่อยค่ะ

เราอายุ16 ย่าง17 เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามาปีกว่าแล้ว ช่วงแรกก้ไม่ค่อยใส่ใจอะไรมันมาก พอช่วงครึ่งปีหลังมานี้รู้สึกว่า เวลาที่เราพยายามจะหาอะไรทำ หาไอเดียใหม่ๆเพื่อให้เราไม่ฟุ้งซ่าน เรารู้สึกว่ามันยาก การเริ่มทำอะไรใหม่ๆ หรือทำสิ่งที่ชอบ ทำสิ่งที่ทำอยู่ปกติในชีวิตประจำวันมันเริ่มยากขึ้น เรารู้ว่าเราควรทำอะไร แต่พอจะเริ่มทำจริงๆกลับทำไม่ได้ เวลาทำสิ่งที่ชอบ ก็มีความสุขแค่ชั่วคราวมากๆ หรือแทบไม่มีเลยในบางครั้ง ไม่ว่าเราพยายามจะมองโลกในแง่บวกแค่ไหน มันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างดึงเราลงไปให้คิดเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องที่หดหู่และเศร้าอยู่เสมอ ปัจจุบันเรารักษาด้วยการกินยาต้านเศร้า และเริ่มไปทำจิตบำบัด แต่เราว่ามันแทบไม่ช่วยให้เราดีขึ้นเลยซะด้วยซ้ำ จนเราไม่อยากรักษาต่อแล้ว เพราะไม่ว่าเราจะเล่าและพยายามอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ใครฟัง มันก็ไม่เคยมีใครเข้าใจและช่วยเราให้ดีขึ้นได้จริงๆ อีกอย่างค่ายาและการรักษาก็ค่อนข้างแพง เหมือนมาเสียเงินเปล่า555 เบื่อจังชีวิต ถ้าไม่มีเราอยู่สักคนบนโลกคงไม่เดือร้อนใครเลยจริงๆ...