ขอบอกไว้ตรงนี้ก่อนเลยนะคะ ไม่ได้ต้องการรู้ว่าใครจะเหนื่อยกว่าเรา มีกี่คนที่เจอมายิ่งกว่านี้ รู้แค่ตอนนี้เราเหนื่อยและเราก็คิดว่าเราไม่อยากทนกับสถานการณ์แบบนี้อีกแล้ว
เราเหนื่อยมากเลยกับสังคมเพื่อนตอนมัธยม ตอนนี้ เหมือนไม่มีใครคิดว่าเราเป็นเพื่อนเลยจริงๆอะ โคตรเสียใจ ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง แต่ก็ใกล้จะจบแล้วแหละค่ะ ไม่กินข้าวกลางวันซักสิบวัน อ่านหนังสือทบทวนวันสอบคนเดียวเงียบ ๆ ก็คงไม่แย่มั้งคะ
เราเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ทำไม ครูก็เร่งสอน เราก็เรียนตามไม่ทัน จดไม่ทัน งานก็เยอะ อัดมาจากสี่เดือนให้เหลือแค่สองเดือน แย่มาก ๆ
เคยคิดด้วยค่ะ ว่าทำไมตอนเด็กๆที่เคยวิ่งตัดหน้ารถ แล้วทำไมรถไม่ชนให้ตายไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเจอชีวิตเฮงซวยแบบนี้ แต่ก็สงสารรถที่ต้องมาชน ตอนนั้นที่คิดว่าจะเอามีดมาแทงตัวเองให้ตายไปเลย แต่ก็ยังกลัวเจ็บ กลัวไม่ตายแล้วเป็นภาระให้ครอบครัวอีก แย่จังเลยนะ
บ่นเฉย ๆ ค่ะ
เราเหนื่อยมากเลยกับสังคมเพื่อนตอนมัธยม ตอนนี้ เหมือนไม่มีใครคิดว่าเราเป็นเพื่อนเลยจริงๆอะ โคตรเสียใจ ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง แต่ก็ใกล้จะจบแล้วแหละค่ะ ไม่กินข้าวกลางวันซักสิบวัน อ่านหนังสือทบทวนวันสอบคนเดียวเงียบ ๆ ก็คงไม่แย่มั้งคะ
เราเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ทำไม ครูก็เร่งสอน เราก็เรียนตามไม่ทัน จดไม่ทัน งานก็เยอะ อัดมาจากสี่เดือนให้เหลือแค่สองเดือน แย่มาก ๆ
เคยคิดด้วยค่ะ ว่าทำไมตอนเด็กๆที่เคยวิ่งตัดหน้ารถ แล้วทำไมรถไม่ชนให้ตายไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเจอชีวิตเฮงซวยแบบนี้ แต่ก็สงสารรถที่ต้องมาชน ตอนนั้นที่คิดว่าจะเอามีดมาแทงตัวเองให้ตายไปเลย แต่ก็ยังกลัวเจ็บ กลัวไม่ตายแล้วเป็นภาระให้ครอบครัวอีก แย่จังเลยนะ