หลงรักคนที่เคยเจอเพียงครั้งเดียว และยังไม่ลืมจนถึงวันนี้

เพี้ยนลอยเพี้ยนลอยเพี้ยนลอยเพี้ยนลอย
เรื่องมีอยู่ว่า...ผมนัดกับน้องที่ทำงานไว้ว่าจะไปดื่มกัน แต่น้องกับแฟนน้องต้องไปทำธุระก่อน...ผมต้องไปคอยที่ร้านคนเดียว ก็นั่งรอจนน้องมาถึง...ปรากฎว่าร้านที่จอง...โต๊ะเต็ม ซึ่งแฟนของน้องมีเพื่อนเปิดโต๊ะไว้ที่ร้านข้างๆ...น้องเลยชวนไปนั่งโต๊ะกับเพื่อนของแฟนน้อง ผมก็เลยไปนั่งด้วย พวกเพื่อนของแฟนน้องมากันหลายคน แล้วก็ดื่มกันตามปกติ...โดยผมนั่งข้างๆเพื่อนของแฟนน้องที่ทำงาน...เธอคนนี้(เพื่อนของแฟนน้อง) หน้าตาธรรมดาๆ ไม่ได้สวยเด่นอะไรมากมาย แต่ดูแล้วมีสเน่ห์มากๆ ได้แค่มองตากับคุยแค่นิดหน่อยเท่านั้นตลอดคืน เธอใส่แว่นโตๆ พอดึกๆเธอเริ่มเมา...เธอเช็ดแว่นไม่ค่อยถนัด ผมจึงอาสาเช็ดแว่นให้...แล้วเธอก็หันมายิ้มให้...แหม๋...เหมือนผมเห็นโลกนี้เป็นสีชมพู...สักพักเธอเริ่มไม่ไหว หัวเธอเอนมาซบที่ไหล่ผม แฟนของน้องก็มาเอาหัวเธอออก... ก็ดื่มกันเรื่อยๆ ทีนี้...น้องเขาเอามือมาจับมือผม แล้วหันมายิ้มให้ ใจผมแทบละลาย ผมไม่ได้ใจสั่นแบบนี้มานานเป็น 10 ปีแล้ว (สาบานได้ว่าไม่ได้คิดเรื่อง 18+ เลย) ก็จับมันมือมันอยู่อย่างนั้นล่ะคับทั้งคืนจนแยกย้ายกันกลับ ผมเลยขอ Facebook ไว้ แล้วคุยกันผ่าน Messenger จนเธอถึงห้องพัก...แล้วก็หลับไป...
ปรากฎว่า วันรุ่งขึ้น เธอจำไรไม่ได้สักอย่าง (ผมก็รู้อยู่ในใจแล้วล่ะ...ทำใจไว้แล้ว) ......เธอลืมทุกอย่างเกี่ยวกับคืนวันนั้น แต่ผมจำได้ทุกอย่าง... และยิ้มคนเดียว(เหมือนคนบ้า)ทุกครั้งที่คิดถึงมัน....
เพี้ยนเขินเพี้ยนเขินเพี้ยนเขินเพี้ยนเขิน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่