เหนื่อย

คือเอาง่ายๆเลยนะคะ คือ เราโดนไล่ออกจากกลุ่ม เรามีเพื่อนอยู่1คนเพื่อนที่โดนมาเหมือนกัน เเล้วเเต่ละวันเราก็เจอเเต่ปัญหาทำให้เราไม่อยากไปรร. เเล้วล่าสุดเราก็โดนใส่ร้ายอีก เรานี้เเบบจนปัญญาที่จะอยู่เเล้ว

เบื่อ..ชอบบอกเดี๋ยวเราก็หาย คิดไปเอง ไม่พยาม ไม่สู้ มันไม่มีไรเกิดขึ้นหรอก..แล้วที่เราเป็นอยู่ตอนนี้หละมันเหนื่อยนะที่เป็นเด็กแล้วต้องมาเป็นแบบนี้ มันทรมาน ในใจมันเศร้าแทบจะตลอดเวลา เป็นแบบนี้มา3ปีแทบ

เรามีแฟนก็เหมือนผู้ชายธรรมดานี้หล่ะแต่เรากับแฟนเหมือนจะสลับกันเป็นผู้หญิงใจเย็นยอมทุกเรื่อง ง้อทุกอย่าง ยอมทุกครั้งแบบเรื่องนี้คือเราไม่ผิดก็ขอโทษก่อนตลอด ยอมเสียสละเวลา ทิ้งทุกคนให้แฟนหมดเลย แต่แฟนเร

ชีวิตทุกวันก็ดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ มีแฟนที่รักและเอาใจเราทุกอย่าง ช่วยกันทำมาหากิน ชีวิตก็ถือว่าดีและพอใจกับสิ่งที่เป็น...แต่ในใจทำไมอึดอัด เศร้าใจ และไม่มีความสุขเลย ทุกวันก็รักแฟนไม่เปลี่ยนและไม่เ

ขอพื้นทีระบายนะคะ เรารู้สึกเบื่อไปหมดเลยค่ะ มันท้อมันเหนื่อยเหมือนโลกมันพังไปหมดเลย เมื่อไหร่จะผ่านมันไปได้สักทีค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ทรมานจริงๆ... อยากให้เค้าสนใจเราสักนิดได้ไหม

     มันไม่อยากมีวันพรุ่งนี้อีกต่อไปแล้ว ไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วใช้ชีวิตต่อในวันพรุ่งนี้ มันไม่มีความหวัง มันเหนื่อยหน่าย เบื่อ ไม่อยากดิ้นรน ไม่มีความหวังกับอะไรทั้งนั้น ช่วยอย่าพูดว่าคน