ผมเหนื่อยกับชีวิตนี้มาก ผมเหนื่อยกับ ระบบการศึกษา ที่โรงเรียน ผมเบื่อกับชีวิต ตัว
ผมเหนื่อยกับโรคที่ผมเป็น บางทีผมก็อยากหายไปเลย ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลย ทุกๆวันคือ ความทรมาน ที่ไม่สามารถบอกใครได้ ใครก็ได้ปลอบใจผมที ผมเเค่ต้องการคำที่ไม่เคยมีใครพูดกับผม คำปลอบใจสั่นๆก็พอเเล้วสำหรับผม
ผมรู้สึกเหนื่อยมาก
ผมเหนื่อยกับโรคที่ผมเป็น บางทีผมก็อยากหายไปเลย ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลย ทุกๆวันคือ ความทรมาน ที่ไม่สามารถบอกใครได้ ใครก็ได้ปลอบใจผมที ผมเเค่ต้องการคำที่ไม่เคยมีใครพูดกับผม คำปลอบใจสั่นๆก็พอเเล้วสำหรับผม