เราก็เป็นแม่บ้านเหมือนกันค่ะ เลี้ยงลูก ทำกับข้าว ทำงานบ้านคนเดียว
สามีเราก็ไม่เคยช่วยเรื่องลูก ไม่เคยรู้แม้แต่เพิสมีไซส์ เพราะไม่เคยแม้แต่ไปซื้อหรือเปลี่ยนเพิส เพราะว่าเค้างานยุ่ง กลับดึกออกเช้ามืด  
แต่ข้อดีที่สุดคือเค้าไม่บั่นทอนเรา ถ้าเราทำไม่ไหว เช่น สามีกลับมาดึกแล้ว
กว่าจะกินข้าวเสร็จ เรารอล้างจานไม่ไหว ไว้ตื่นมาค่อยทำ ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา

วิธีที่ดีที่สุดสำหรับเรานะคะ คือ ไม่ต้องคิดว่าสามีจะช่วยค่ะ ไม่ต้องคิดว่าทำไมบ้านนั้นบ้านนี้เค้าแบบนั้นแบบนี้
ในเมื่อถ้าเราไม่ได้คิดจะแยกทางกัน เรายังคิดว่าจะใช้ชีวิตคู่กับคนนี้อยู่  ไม่ต้องคิดว่าเค้าจะเปลี่ยน
เราจัดตารางเวลา วางแผนของเรากับลูกใหม่ ไม่ต้องเอาสามีมาอยู่ในตาราง ถ้าเค้ากลับเร็วหรือเข้ามาช่วย
ถือเป็นโบนัสไป อยากไปไหน กระเตงลูกไปค่ะ ทำงานบ้าน หาวิธีให้ลูกอยู่ในกิจกรรม
อย่าคิดว่าต้องรอลูกหลับถึงได้ทำ อย่างตากผ้า ก็เอาไม้หนีบมาหนีบเสื้อลูกให้ลูกหาทางแกะไม้หนีบออกจากตัวเองไป เราก็ตากผ้าไป
ทำงานได้ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ถือว่าเล่นกับลูกไปด้วย  ขัดห้องน้ำเราก็ใช้สบู่อาบน้ำลูกนี่แหละแทนน้ำยาล้างห้องน้ำ
เทใส่ฟองน้ำ ของเราอันนึง แล้วก็ยื่นให้ลูกอันนึงไปด้วย ขัดๆถูๆไปทั้งคนทั้งพื้น ถือว่าเล่นฟองสบู่กันไป
ทำอาหารก็เอาลูกไปเข้าครัวด้วย เอาทัปเปอร์แวร์ให้ซ้อนเล่น ไม่ก็กระทะ ตะหลิว ทัพพี แล้วแต่ที่มี
ในเมื่อเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ก็ทำส่วนของเรากับลูกให้มันดีที่สุดค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ