มีไครอยากดีกับแฟนเก่ามั้ยครับ ? ทั้งที่เราบอกเลิกเขาไป แต่กับเป็นเราที่คิดถึงมากและอยากกลับไปคืนดีมาก?

เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้น เขาบอกเขาไปงานศพของย่าเขา ผมก็ไม่เอะใจอะไรหรอก เพราะผมวั้ยใจเขามาก แต่ผมรู้ความจริง ว่าเขาหนีผมเที่ยวเขาไม่ได้บอกผม ผมโมโหมาก คุยกันด้วยอารมณ์ จนสุดท้าย ผมได้บอกเลิกเขาไป เราเคยเลิกกันมาแล้วครั้งนึงครับ ครั้งแรกผมเองแหละ ผมติดเกมส์มาก ขี้เหล้ามาก ติดเที่ยวด้วย จนผมคิดว่า ไม่มีเค้า ผมก็คงอยู่ได้ แต่ไม่นาน ผมก็คิดถึงเขา ผมง้อเขา แล้วเขาก็ไห้อภัยผม แล้วครั้งที่2 เขาแอบคุยกับผุ้ชายอื่น ผมโมโหมาก เดือดสุดๆ เลยบอกเลิกเขาอีกครั้ง แต่ผมเริ่มคิดถึงเขา ผมเลยไปง้อเขา ด้วยความคิดถึง คุยกันด้วยความรุ้สึก ครั้งที่3 ก็อย่างที่ผมบอกไป เขาหนีผมผมเที่ยว เเล้วเขาเปลี่ยนไป ผมโมโหมาก ผมเลยบอกเลิกเขา แล้วตอนที่เราเลิกกันไป1เดือนเต็ม ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่าง ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะผมเอง ผมไม่สนใจ เอาแต่เล่นเกมส์ เวลาที่เขามาหา เวลาเขาอยากคุย ผมก้ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอนนั้น ผมคิดว่า ความรักคงตายตัวแล้วแหละ ผมเลยมีเขาไปวันๆ ผมไม่เคยนอกใจเขาเลย ไม่ได้สนใจ ไส่ใจบ้างเล็กน้อย แต่ในที่สุด ผมกับเขาเลิกกันไป1เดือนเต็มๆ  ตอนที่เลิกกันไป แรกๆ ก็เฉยๆน้ะ แต่พอนานเข้า ผมนี่ เริ่มคิดถึง เริ่มกระสับกระส่าย ไม่มีความเป็นตัวเอง คิดถึงเขาตลอด แต่ก็ปากแข็งกับคนอื่นอยู่เรื่อยมา ว่าเฉยมาก ไม่คิดถึงเลย ผมคิดอะไรได้หลายอย่างตอนที่เลิกกันไป อย่างที่สำคัญที่สุดที่ผมคิดได้ ทำไมผมต้องเอาอารมณ์มาตัดสินด้วยตอนนั้น ทั้งที่เขาดีขนาดนั้น แต่ผมกับบอกเลิกเขาไป   จนในที่สุด ผมตัดสินใจ กลับคืนดี แต่ด้วยผมเป็นคนอารมร้อน ผมตัดสินขี่รถไปหาเขาถึงบ้านเพื่อไปง้อเขา แต่ผมรู้ความจิง เขาไม่ได้มีแม้แต่ความรุ้สึกดีเลย ทั้งที่ครั้งแรกที่ไปง้อเขา เราจับมือกันเล่นกัน กอดกัน นอนกอดกัน เพราะความที่เราเคยๆกับเขา ผมชินกับการอยุ่ใกล้ชิดเขา ผมเลยไม่เก็กอะไร พอเริ่มวันที่2หลังจากง้อนี้เขาเปลี่ยนไป มากกกกกกกกกกกกกกกก ผมเข้าใจครับ ผมทิ้งช่วงห่างเกินไป ผมเข้าใจ เขามีทั้งคนคุยด้วยไรด้วย ผมยอมเข้าใจ ทั้งที่ ภายในหัวใจแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมทิ้งเขา ทำไห้ความรู้สึกเขาเปลี่ยน มีทั้งคนคุยไหม่ ผมยอมเข้าใจทุกอย่าง ผมไห้เวลาเขา ปรับความเข้าใจและความรู้สึก เริ่มนับหนึ่งใหม่ ด้วยการเป็นเพื่อนกัน แต่ล่าสุด เขาเย็นชามาก ผมก็เข้าใจเขาน่ะครับ เขาไม่มีแม้แต่ความรุ้สึกที ที่เคยไห้ ไม่มีแม้แต่จะคิดถึง เขาเคยถามน่ะครับ เมื่อไรจะเลิกพยายาม ผมเลยตอบอย่างมั่นใจว่า "ความพยายามกู ไม่ได้มีแค่นี้หรอก เขาก็ตอบ เออ 55555+ (เย้นชาสัดๆ" จนตอนนี้ เขาบอก เขานอน ขี้เกียดคุย จนตอนนี้ ผมไม่รู้จะพูดกับไคร หรืออะธิบายกับไคร  ผมเลยมาลงกับพันทิพย์นี่แหละครับ  

#ขอโทดน้ะครับที่ไครเข้ามาอ่าน มันยาวเกินไป แต่ทั้งหมดนี่คือเรื่องราวย่อสำคัญๆของผมเอง อย่าว่ากันนะครับ