บอกข้อเสียให้คนอื่นรับรู้มันดีหรือป่าว?

เราเป็นคนนึงทีเมื่อก่อนกลัวที่จะป่าวประกาศให้โลกรู้ข้อเสียของเรามากเช่นเลิกกับแฟนจะไม่บอกว่าฝ่ายใดคือเป็นฝ่ายบอกเลิก แต่จะโทษฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง หรือพูดให้รู้สึกต่างฝ่ายเท่าเทียม เหมือนมีอีโก้แฝงอยู่ เพื่อไม่อยากให้ตัวเองโดนมองว่าอ่อนแอหรือใครมาว่าเรา เอาไปนินทาเสียๆหายๆ บางทีถ้าไม่มีอะไรจะพูดเราก็เงียบตามประสาเรา ตอนนั่นเหมือนตัวเองไม่ยอมรับมากกว่า แต่รู้สึกดีค่ะเหมือนเราโกหกในฉบับเราไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่พอโตขึ้นเราแทบอยากเอ่ยข้อเสียของเราทุกอย่างให้โลกรู้ เสมือนว่าเราเก็บกดหลายสิ่งอย่างที่เคยเจอและไม่ค่อยได้ระบายกับใครเลย มันเก็บคนเดียวมาตลอด เช่นเวลาเราเครียดถ้าเป็นเมื่อก่อนเราแทบจะไม่เล่าให้ใครฟังเลย แต่มาเดียวนี้ เพิ่งรู้ว่าการไม่มีใครมาคอยรับฟังเรามันทรมานมาก เหมือนแบกปัญหาไว้คนเดียว แก้ปัญหาคนเดียว แต่บางทีก็กลับรู้สึกโกรธตัวเองที่ไปเล่าทำไม บางทีงงกับตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่ สับสนมากค่ะ อยากรู้ว่าเป็นเพราะอะไร มีวิธีแก้มั้ย ขอบคุณค่ะ