ผมไปร์เปอร์ ปฏิพล สวัสดิ์พงษ์ครับ เป็นลูกคนโต มีน้องชายอีกหนึ่งคน ชื่ออะไรไม่ต้องไปอยากรู้จักมันหรอก แต่ชื่อเล่นมันชื่อฮัลเล็ต อันที่จริงผมน่าจะชื่อฮัลเล็ตนะ และมันชื่อไปร์เปอร์พ่อน่าจะสับสนนิดหน่อย
ผมมีแฟนคนหนึ่งครับ เธอน่ารักมากๆ เราคบกันมาก็น่าจะราวๆแปดปีได้นะถ้าผมนับไม่ผิด ก็ตั้งแต่เธอเรียน ม.2 ผม ม.3 ครับ ปัจจุบันผมทำอาชีพทนายความครับและกำลังศึกษาต่อ ป.โท อยู่ ผมถามว่าทำไมถึงรักผม ทั้งที่ตอนผมเริ่มคุยกับเธอมีคู่แข่งตั้งมากมาย กิฟท์บอกเพราะผมหน้าคล้ายพี่เกท แค่นี้แหละกิฟท์บอก กรรมของผมจริงๆฮ่าๆ
แฟนของผมชื่อกิฟท์นะครับ กีรติการ์ ปานสกุล เราสองคนแอบคบกันมาลับๆ แต่ไม่ลับกับพี่ชายของเธอ พี่เกทนั่นเองที่จริงพี่เกทก็เป็นพี่ชายของผมด้วยแหละ พ่อพี่เกทเป็นพี่ชายพ่อผม เราสองคนนามสกุลเดียวกัน
ทำไมถึงว่าคบกันลับๆงั้นเหรอ อันนี้ผมว่าไร้สาระนะ จุ๊ๆ! อย่าพูดเสียงดังครับ เดี๋ยวเผื่อมีคนรู้จักกับครอบครัวกิฟท์มาได้ยิน ผมนี่งานเข้าเลยนะ เห็นบอกว่าเป็นเรื่องในอดีต ผมไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้
เท่าที่ผมทราบแม่ของกิฟท์ไม่ชอบให้พี่เกทมาบ้านผม มาหาย่าหรือมาหาลุงก็อตซึ่งเป็นพ่อของพี่เกทอันนี้มันไม่ใช่เรื่องแปลก ผมเห็นใครๆที่แยกทางกันแล้วไม่ค่อยชอบให้ลูกมายุ่งกับอีกฝ่าย ไม่ใช่แค่แม่พี่เกทหรอก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้ ไม่คิดว่าแม่ของกิฟท์เธอจะแค้นฝังหุ่นขนาดนี้ไงครับ
ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันผมจะเอาชนะใจแม่ของกิฟท์ได้สถานะตอนนี้ของผมสองคนคือพี่น้อง ทุกคนครับผมก็พูดตามกิฟท์นั่นแหละ ให้เธอสบายใจ ที่จริงผมไม่เลิกหรอกนะครับ ผมรักของผมคนนี้รักมาก คอยดูนะครับผมจะหาทางเอาเธอมาให้ได้ให้แม่ยอมรับผมให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลล่ะครับท่านผู้อ่าน
ทุกๆวันเราแอบคุยกัน เราจะเจอกันได้ที่โรงเรียนเท่านั้น ถ้าอยู่บ้านไม่มีทางได้คุยกันเลย สมัยนั่นก็ยังไม่มีเฟสบุ๊ค หรือ ไลน์ นะครับ อ่อน่าจะมี ไฮไฟท์ ขอโทษนะครับผมสะกดไม่ถูก แต่ก็ไม่เล่นไง ที่บ้านไม่มีเน็ต บ้านนอกครับ บ้านนอกต่างจังหวัด ก็มีโอกาสเดียวคือเจอกันที่โรงเรียน ปิดเทอมคิดถึงไปสิครับ แต่ผมก็มีวิธีแก้นะ ถ้าช่วงปิดเทอมผมคิดถึงมากๆ ผมก็ใช้วิธีขับรถผ่านหน้าบ้านเธอเอาอ่ะครับ บางทีก็ฟลุ๊คได้เห็นแว็บๆ แค่นี้ก็หายคิดถึงได้ อย่าว่าแต่ผมครับกิฟท์ก็ทำเหมือนกัน ขับมอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าบ้านผมเช่นกัน แต่กิฟท์จะได้เปรียบผมตรงที่สามารถจอดหน้าบ้านผมได้ถ้ามากับพี่เกท
ผมเคยไปสู่ขอกิฟท์ถึงสองครั้งแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ผมพนันร้อยหนึ่งกินบาทเดียวเลยว่าหลังผมกลับกิฟท์ต้องเดินพายุถล่มแน่นอนและก็เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ ผมสงสารเธอมาก
ครอบครัวพ่อแม่ผมเอ็นดูเธอมาก คงเห็นว่าเป็นน้องพี่เกทด้วยแหละ พ่อผมเป็นคนหัวรั้นผมสังเกตเอาเองครับ พ่อมีความคิดเป็นของตัวเองสูง ย่าถึงไม่สามารถบงการความคิดได้ ได้ยินป้าข้างบ้านเขาคุยกันว่านี่ถ้าไม่ติดว่าลุงก็อตได้เมียใหม่รวยนะป่านนี้ยุให้เลิกกันไปนานแล้ว ป้าของผมเป็นคนกรุงเทพครับ เป็นคนในพื้นที่เลย มีที่ดินในกรุงเทพถือว่ารวยมาก! เปิดร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างที่กรุงเทพ กลับบ้านแต่ละทีทองหยองเต็มตัวย่าปลื้มมาก น่าจะปลื้มกว่าใครๆมั้งนะผมว่า ในส่วนนิสัยผมค่อนข้างเหมือนพ่อเพราะเวลาแม่ด่าแม่ชอบอกว่าผมเหมือนพ่อ “ลูกบักห่.... (ชื่อโรคชนิดหนึ่งครับ) จังแม่นนิสัยเมริงคือพ่อเมริงคักน้อ” ประมาณนี้ครับ โปรดใช้สำเนียงอิสานนะครับ เพราะผมเป็นคนอิสาน และพ่อก็ชอบเหล่ตามองแม่
ส่วนครอบครัวผมเป็นชาวไร่ชาวนาธรรมดาบ้านๆนี่แหละครับ ไม่ต่างกับครอบครัวกิฟท์สักนิด แต่บ้านผมแค่เปิดร้ายขายของโชว์ห่วยเฉยๆ เนื่องจากทำเลดีติดถนนใหญ่ พ่อกับแม่เลยทำบ้านเป็นร้านค้าซะเลย ก็ขายดีนะครับ แต่เดี๋ยวนี้ร้านค้าในหมู่บ้านผมเยอะมาก เปิดแข่งกัน แม่ผมบอกว่าถ้าลูกๆได้ทำงานกันหมด แม่จะปิดกิจการ ผมเสียดายมากร้านค้าผมเปิดมาตั้งแต่ผมเด็กๆจนถึงตอนนี้เป็นคุณจะเสียดายมั้ย
กลับมาครับทุกคนกลับมาเรื่องกิฟท์ ถึงผมจะสบายใจที่คบกับเธอก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะ ผมต้องแอบย่าเหมือนกัน คนไม่ชอบยังไงมันก็ไม่ชอบอยู่ดี ไม่รู้ย่าจะอะไรนักหนา บ้านกิฟท์จนเหรอก็ไม่นะครับ เศรษฐีที่ดินเลยนะผมจะบอกให้ บ้านกิฟท์ก็รวยหลังใหญ่กว่าบ้านผมอีก ยิ่งตอนนี้นะพี่เกทเรียนจบหาเงินให้แม่กิฟท์เป็นกอบเป็นกำ ปัจจุบันบ้านกิฟท์เป็นบ้านทรงสมัยใหม่ที่แบบเหมือนคฤหาสน์ในละครอ่ะครับ สไตล์โมเดิร์นด้วย บ้านผมกับบ้านย่ายังเป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ธรรมดาอยู่เลย ลูกสะใภ้รวยเมียลุงก็อตผมก็ไม่เห็นเขาหยิบยื่นเท่าไหร่นะครับ อันนี้กระซิบนะครับ พ่อขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละครับ พ่อไม่ขออีกเลย แต่ย่าก็ชมตลอด เหมือนลุงก็อตจะอยู่ภายใต้การควบคุมของป้า
ผมไม่ค่อยชอบไปบ้านย่านะเพราะไปแล้วโดนบ่นเรื่องกิฟท์ มาถึงรุ่นหลานแล้วยังไม่หยุดบังคับอีก ยังไม่ปลงอีกจะยึดติดไปถึงไหนก็ไม่รู้ ตอนที่ไปสู่ขอกิฟท์รอบสองย่าก็ไม่ไป ผมเสียใจอยู่นะครับลึกๆ แต่ก็ไม่อะไรพ่อแม่ผมไปก็พอ
ผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับเรื่องของผม ก็แค่คบกันลับๆ แต่ไม่ลับกับครอบครัวผม พ่อกับแม่ให้กำลังใจผมเสมอมา ท่านชอบแนะนำให้ผมทำแบบนั้นแบบนี้ พ่อแม่ผมท่านรักกิฟท์นะครับอันนี้ผมดีใจมากเลย
มีอยู่คราวหนึ่งที่ไปสู่ขอกิฟท์รอบที่สองแล้วไม่เป็นผลสำเร็จ พ่อกับแม่บอกให้ผมตัดใจ บอกให้เลิกแล้วมองคนใหม่ ผมยอมรับนะครับผมร้องไห้ ไม่เลิก พ่อกับแม่สงสารผมก็เลยไม่พูดเรื่องนี้ต่อ พ่อบอกผมว่าถ้ามันยากมากก็พาหนีเลย ดูสิครับความคิดพ่อ แต่พ่อพูดไปหัวเราะไปนะครับไม่ได้จริงจัง ผมเป็นทนายนะพ่ออย่าลืมตรงนี้
ช่วงที่ผมมีความสุขที่สุดกับรักของเราสองคนน่าจะเป็นช่วงมหาลัยครับ เราสองคนแอบอยู่ด้วยกัน แต่โดนจับได้ด้วยนะ เกือบตายพี่เกทจับได้นึกย้อนกลับไปก็ตลก แต่ก็ผ่านไปด้วยดี อันที่จริงผมชอบนะ ผมอยากให้แม่กิฟท์รู้จะได้เลิกกีดกันเราสองคนสักที แต่ผมไม่ทำผมสงสารกิฟท์
ปัจจุบันนี้ผมเลิกกับกิฟท์แล้ว (เลิกในนามครับพูดไปงั้นแหละ ให้กิฟท์สบายใจ) พรุ่งนี้ผมจะไปเขาค้อกันครับ อากาศหนาวๆแบบนี้กำลังดี คอยดูนะครับ คอยดู ผมจะทำให้รักเราสมหวังให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลครับ ผมรอเวลาที่เหมาะสมก่อน ปีนี้กิฟท์พึ่งจะเรียนจบครับ งานก็ยังไม่มีเป็นหลักแหล่ง รอรับปริญญาด้วย หลังจากนั้นล่ะครับ คอยดูหลังจากนั้น อ้อกิฟท์ได้งานแล้วนะครับพูดถึง ผ่านข้อสอบและผ่านสัมภาษณ์แล้ว รอเรียกตัวไปทดลองงานครับ
แค่นี้นะครับทุกคนผมขอตัวเก็บกระเป๋าแป๊บ..
จบบริบูรณ์...
เรื่องสั้น... รักเรา ฉัน และ เธอ (ต่อ)
ผมมีแฟนคนหนึ่งครับ เธอน่ารักมากๆ เราคบกันมาก็น่าจะราวๆแปดปีได้นะถ้าผมนับไม่ผิด ก็ตั้งแต่เธอเรียน ม.2 ผม ม.3 ครับ ปัจจุบันผมทำอาชีพทนายความครับและกำลังศึกษาต่อ ป.โท อยู่ ผมถามว่าทำไมถึงรักผม ทั้งที่ตอนผมเริ่มคุยกับเธอมีคู่แข่งตั้งมากมาย กิฟท์บอกเพราะผมหน้าคล้ายพี่เกท แค่นี้แหละกิฟท์บอก กรรมของผมจริงๆฮ่าๆ
แฟนของผมชื่อกิฟท์นะครับ กีรติการ์ ปานสกุล เราสองคนแอบคบกันมาลับๆ แต่ไม่ลับกับพี่ชายของเธอ พี่เกทนั่นเองที่จริงพี่เกทก็เป็นพี่ชายของผมด้วยแหละ พ่อพี่เกทเป็นพี่ชายพ่อผม เราสองคนนามสกุลเดียวกัน
ทำไมถึงว่าคบกันลับๆงั้นเหรอ อันนี้ผมว่าไร้สาระนะ จุ๊ๆ! อย่าพูดเสียงดังครับ เดี๋ยวเผื่อมีคนรู้จักกับครอบครัวกิฟท์มาได้ยิน ผมนี่งานเข้าเลยนะ เห็นบอกว่าเป็นเรื่องในอดีต ผมไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้
เท่าที่ผมทราบแม่ของกิฟท์ไม่ชอบให้พี่เกทมาบ้านผม มาหาย่าหรือมาหาลุงก็อตซึ่งเป็นพ่อของพี่เกทอันนี้มันไม่ใช่เรื่องแปลก ผมเห็นใครๆที่แยกทางกันแล้วไม่ค่อยชอบให้ลูกมายุ่งกับอีกฝ่าย ไม่ใช่แค่แม่พี่เกทหรอก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้ ไม่คิดว่าแม่ของกิฟท์เธอจะแค้นฝังหุ่นขนาดนี้ไงครับ
ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันผมจะเอาชนะใจแม่ของกิฟท์ได้สถานะตอนนี้ของผมสองคนคือพี่น้อง ทุกคนครับผมก็พูดตามกิฟท์นั่นแหละ ให้เธอสบายใจ ที่จริงผมไม่เลิกหรอกนะครับ ผมรักของผมคนนี้รักมาก คอยดูนะครับผมจะหาทางเอาเธอมาให้ได้ให้แม่ยอมรับผมให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลล่ะครับท่านผู้อ่าน
ทุกๆวันเราแอบคุยกัน เราจะเจอกันได้ที่โรงเรียนเท่านั้น ถ้าอยู่บ้านไม่มีทางได้คุยกันเลย สมัยนั่นก็ยังไม่มีเฟสบุ๊ค หรือ ไลน์ นะครับ อ่อน่าจะมี ไฮไฟท์ ขอโทษนะครับผมสะกดไม่ถูก แต่ก็ไม่เล่นไง ที่บ้านไม่มีเน็ต บ้านนอกครับ บ้านนอกต่างจังหวัด ก็มีโอกาสเดียวคือเจอกันที่โรงเรียน ปิดเทอมคิดถึงไปสิครับ แต่ผมก็มีวิธีแก้นะ ถ้าช่วงปิดเทอมผมคิดถึงมากๆ ผมก็ใช้วิธีขับรถผ่านหน้าบ้านเธอเอาอ่ะครับ บางทีก็ฟลุ๊คได้เห็นแว็บๆ แค่นี้ก็หายคิดถึงได้ อย่าว่าแต่ผมครับกิฟท์ก็ทำเหมือนกัน ขับมอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าบ้านผมเช่นกัน แต่กิฟท์จะได้เปรียบผมตรงที่สามารถจอดหน้าบ้านผมได้ถ้ามากับพี่เกท
ผมเคยไปสู่ขอกิฟท์ถึงสองครั้งแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ผมพนันร้อยหนึ่งกินบาทเดียวเลยว่าหลังผมกลับกิฟท์ต้องเดินพายุถล่มแน่นอนและก็เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ ผมสงสารเธอมาก
ครอบครัวพ่อแม่ผมเอ็นดูเธอมาก คงเห็นว่าเป็นน้องพี่เกทด้วยแหละ พ่อผมเป็นคนหัวรั้นผมสังเกตเอาเองครับ พ่อมีความคิดเป็นของตัวเองสูง ย่าถึงไม่สามารถบงการความคิดได้ ได้ยินป้าข้างบ้านเขาคุยกันว่านี่ถ้าไม่ติดว่าลุงก็อตได้เมียใหม่รวยนะป่านนี้ยุให้เลิกกันไปนานแล้ว ป้าของผมเป็นคนกรุงเทพครับ เป็นคนในพื้นที่เลย มีที่ดินในกรุงเทพถือว่ารวยมาก! เปิดร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างที่กรุงเทพ กลับบ้านแต่ละทีทองหยองเต็มตัวย่าปลื้มมาก น่าจะปลื้มกว่าใครๆมั้งนะผมว่า ในส่วนนิสัยผมค่อนข้างเหมือนพ่อเพราะเวลาแม่ด่าแม่ชอบอกว่าผมเหมือนพ่อ “ลูกบักห่.... (ชื่อโรคชนิดหนึ่งครับ) จังแม่นนิสัยเมริงคือพ่อเมริงคักน้อ” ประมาณนี้ครับ โปรดใช้สำเนียงอิสานนะครับ เพราะผมเป็นคนอิสาน และพ่อก็ชอบเหล่ตามองแม่
ส่วนครอบครัวผมเป็นชาวไร่ชาวนาธรรมดาบ้านๆนี่แหละครับ ไม่ต่างกับครอบครัวกิฟท์สักนิด แต่บ้านผมแค่เปิดร้ายขายของโชว์ห่วยเฉยๆ เนื่องจากทำเลดีติดถนนใหญ่ พ่อกับแม่เลยทำบ้านเป็นร้านค้าซะเลย ก็ขายดีนะครับ แต่เดี๋ยวนี้ร้านค้าในหมู่บ้านผมเยอะมาก เปิดแข่งกัน แม่ผมบอกว่าถ้าลูกๆได้ทำงานกันหมด แม่จะปิดกิจการ ผมเสียดายมากร้านค้าผมเปิดมาตั้งแต่ผมเด็กๆจนถึงตอนนี้เป็นคุณจะเสียดายมั้ย
กลับมาครับทุกคนกลับมาเรื่องกิฟท์ ถึงผมจะสบายใจที่คบกับเธอก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะ ผมต้องแอบย่าเหมือนกัน คนไม่ชอบยังไงมันก็ไม่ชอบอยู่ดี ไม่รู้ย่าจะอะไรนักหนา บ้านกิฟท์จนเหรอก็ไม่นะครับ เศรษฐีที่ดินเลยนะผมจะบอกให้ บ้านกิฟท์ก็รวยหลังใหญ่กว่าบ้านผมอีก ยิ่งตอนนี้นะพี่เกทเรียนจบหาเงินให้แม่กิฟท์เป็นกอบเป็นกำ ปัจจุบันบ้านกิฟท์เป็นบ้านทรงสมัยใหม่ที่แบบเหมือนคฤหาสน์ในละครอ่ะครับ สไตล์โมเดิร์นด้วย บ้านผมกับบ้านย่ายังเป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ธรรมดาอยู่เลย ลูกสะใภ้รวยเมียลุงก็อตผมก็ไม่เห็นเขาหยิบยื่นเท่าไหร่นะครับ อันนี้กระซิบนะครับ พ่อขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละครับ พ่อไม่ขออีกเลย แต่ย่าก็ชมตลอด เหมือนลุงก็อตจะอยู่ภายใต้การควบคุมของป้า
ผมไม่ค่อยชอบไปบ้านย่านะเพราะไปแล้วโดนบ่นเรื่องกิฟท์ มาถึงรุ่นหลานแล้วยังไม่หยุดบังคับอีก ยังไม่ปลงอีกจะยึดติดไปถึงไหนก็ไม่รู้ ตอนที่ไปสู่ขอกิฟท์รอบสองย่าก็ไม่ไป ผมเสียใจอยู่นะครับลึกๆ แต่ก็ไม่อะไรพ่อแม่ผมไปก็พอ
ผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับเรื่องของผม ก็แค่คบกันลับๆ แต่ไม่ลับกับครอบครัวผม พ่อกับแม่ให้กำลังใจผมเสมอมา ท่านชอบแนะนำให้ผมทำแบบนั้นแบบนี้ พ่อแม่ผมท่านรักกิฟท์นะครับอันนี้ผมดีใจมากเลย
มีอยู่คราวหนึ่งที่ไปสู่ขอกิฟท์รอบที่สองแล้วไม่เป็นผลสำเร็จ พ่อกับแม่บอกให้ผมตัดใจ บอกให้เลิกแล้วมองคนใหม่ ผมยอมรับนะครับผมร้องไห้ ไม่เลิก พ่อกับแม่สงสารผมก็เลยไม่พูดเรื่องนี้ต่อ พ่อบอกผมว่าถ้ามันยากมากก็พาหนีเลย ดูสิครับความคิดพ่อ แต่พ่อพูดไปหัวเราะไปนะครับไม่ได้จริงจัง ผมเป็นทนายนะพ่ออย่าลืมตรงนี้
ช่วงที่ผมมีความสุขที่สุดกับรักของเราสองคนน่าจะเป็นช่วงมหาลัยครับ เราสองคนแอบอยู่ด้วยกัน แต่โดนจับได้ด้วยนะ เกือบตายพี่เกทจับได้นึกย้อนกลับไปก็ตลก แต่ก็ผ่านไปด้วยดี อันที่จริงผมชอบนะ ผมอยากให้แม่กิฟท์รู้จะได้เลิกกีดกันเราสองคนสักที แต่ผมไม่ทำผมสงสารกิฟท์
ปัจจุบันนี้ผมเลิกกับกิฟท์แล้ว (เลิกในนามครับพูดไปงั้นแหละ ให้กิฟท์สบายใจ) พรุ่งนี้ผมจะไปเขาค้อกันครับ อากาศหนาวๆแบบนี้กำลังดี คอยดูนะครับ คอยดู ผมจะทำให้รักเราสมหวังให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลครับ ผมรอเวลาที่เหมาะสมก่อน ปีนี้กิฟท์พึ่งจะเรียนจบครับ งานก็ยังไม่มีเป็นหลักแหล่ง รอรับปริญญาด้วย หลังจากนั้นล่ะครับ คอยดูหลังจากนั้น อ้อกิฟท์ได้งานแล้วนะครับพูดถึง ผ่านข้อสอบและผ่านสัมภาษณ์แล้ว รอเรียกตัวไปทดลองงานครับ
แค่นี้นะครับทุกคนผมขอตัวเก็บกระเป๋าแป๊บ..
จบบริบูรณ์...