ทำงานมาปีกว่าๆ รู้สึกเข้ากันไม่ได้กับเพื่อนร่วมงานค่ะ
เวลาเขามีกิจกรรมร่วมกัน เช่น ไปทานข้าว ทานของหวาน เดินห้าง ดูหนัง
เราก็ไม่รู้สึกอิน และรู้สึกไม่เข้าพวก ไม่ตัวเราเดินนำไปก่อน
ก็จะเดินอยู่ข้างหลังคนเดียว บางครั้งก็คิดในใจว่า "แล้วเราจะมาทำไม"
ทุกวันนี้ส่วนใหญ่ก็จะไปทานข้าวคนเดียว หรือไม่ก็ซื้อมาทานที่โต๊ะทำงาน
หรือเวลาพวกเขาจับกลุ่มคุยกัน บางครั้งก็มองสงสัยว่าคุยอะไรกัน มีอะไรที่สำคัญกว่างานตรงหน้า
แต่ก็ไม่ได้ไปเข้าร่วมวงหรอกนะคะ ในใจก็คิด "รู้ให้น้อยๆไว้อะดีแล้ว"
แต่ปรากฏว่า ตอนนี้เรามีฉายาที่เขาตั้งกันไว้พูดถึงตัวเราด้วยค่ะ 5555+++
ได้ยินมาตอนพวกเขากำลังเล่าให้คนอื่นฟัง ก็เสียความรู้สึกกันไป แต่ก็ไม่ได้เผยตัวไปว่าเขาหรอกนะคะ
ด้วยชื่อใหม่ที่ตั้งให้ก็ไม่ได้มีความหมายไม่ดีอะไร ก็ปล่อยไป
โดยนิสัยเป็นคนขี้รำคาญ ค่อนข้างสันโดด ไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบกลิ่นหอม/เหม็นรุนแรง
พูดคุยเล่นกันได้ แต่มีความเป็นกันเองน้อย บางครั้งไม่อยากได้ยิน ไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้าใครเลย
แต่ก็ต้องฝืนลุกไปทำงาน
คิดว่าปัญหาส่วนใหญ่มาจากตัวเอง เพราะเพื่อนสมัยเรียนก็น้อย แต่จะทำใจและปฏิบัติตัวต่อไปอย่างไรดีคะ
(ระบาย) ควรปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนร่วมงานอย่างไรดี
เวลาเขามีกิจกรรมร่วมกัน เช่น ไปทานข้าว ทานของหวาน เดินห้าง ดูหนัง
เราก็ไม่รู้สึกอิน และรู้สึกไม่เข้าพวก ไม่ตัวเราเดินนำไปก่อน
ก็จะเดินอยู่ข้างหลังคนเดียว บางครั้งก็คิดในใจว่า "แล้วเราจะมาทำไม"
ทุกวันนี้ส่วนใหญ่ก็จะไปทานข้าวคนเดียว หรือไม่ก็ซื้อมาทานที่โต๊ะทำงาน
หรือเวลาพวกเขาจับกลุ่มคุยกัน บางครั้งก็มองสงสัยว่าคุยอะไรกัน มีอะไรที่สำคัญกว่างานตรงหน้า
แต่ก็ไม่ได้ไปเข้าร่วมวงหรอกนะคะ ในใจก็คิด "รู้ให้น้อยๆไว้อะดีแล้ว"
แต่ปรากฏว่า ตอนนี้เรามีฉายาที่เขาตั้งกันไว้พูดถึงตัวเราด้วยค่ะ 5555+++
ได้ยินมาตอนพวกเขากำลังเล่าให้คนอื่นฟัง ก็เสียความรู้สึกกันไป แต่ก็ไม่ได้เผยตัวไปว่าเขาหรอกนะคะ
ด้วยชื่อใหม่ที่ตั้งให้ก็ไม่ได้มีความหมายไม่ดีอะไร ก็ปล่อยไป
โดยนิสัยเป็นคนขี้รำคาญ ค่อนข้างสันโดด ไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบกลิ่นหอม/เหม็นรุนแรง
พูดคุยเล่นกันได้ แต่มีความเป็นกันเองน้อย บางครั้งไม่อยากได้ยิน ไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้าใครเลย
แต่ก็ต้องฝืนลุกไปทำงาน
คิดว่าปัญหาส่วนใหญ่มาจากตัวเอง เพราะเพื่อนสมัยเรียนก็น้อย แต่จะทำใจและปฏิบัติตัวต่อไปอย่างไรดีคะ