สวัสดีค่ะใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะในเรื่องเกี่ยวกับการคบเพื่อน ยาวหน่อยนะคะ
ขอเริ่มพูดในจุดแรกๆยะคะว่าเป็นมายังไงในตอนแรกนี้ ย้อนไปตอนม.4เราเป็นเด็กร.ร. หนึ่งเราเป็นเด็กเก่าที่ต่อม.ปลายค่ะ กลุ่มเราก็มีกันหลายคนนะคะพอเปิดเทอมก็จะมีเด็กใหม่ที่มาเรียนต่อ เป็นเรื่องปกติที่เราจะมีเพื่อนใหม่ เราเจอเด็กใหม่คนหนึ่งเป็น ผญ เราก็ไปชวนคุยแล้วดึงเข้ากลุ่ม เพื่อนเราก็ไปดึงงเด็กคนหนึ่งใาเป็นฝาแฝด(กลุ่มเราเป็นเด็กเรียนเกรดก็ถือว่าดีกันมากๆนะคะ ) กลุ่มของเรามีกันอยู่11 คนค่ะ เป็นผญกันหมด ม.4 เทอมแรกไม่ค่อยมีปัญหาหรอกค่ะ แต่เด็กใหม่ก็จะอยู่ด้วยกันอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มนั้นแหละค่ะ แต่เวลาแบ่งกลุ่ม3-4คน เด็กใหม่ก็จะอยู่ด้วยกัน เราก็อยู่กับเพื่อนเก่าบ้าง เด็กใหม่บ้าง สลับไปสลับมา เราเป็นคนยังไงก็ได้ เพราะไม่อยากให้พวกมันน้อยใจหรือมีปัญหาเวลาแบ่งกลุ่ม แต่พอแบ่งคู่เราก็จะเป็นเศษ เราก็ไม่อะไรเพราะคำว่ากลัวเพื่อนเป็นปัญหา นั้นแหละค่ะ พอม.4เทอม2 มันก็เริ่มมีอะไรที่ชัดเจนขึ้นคือแต่ละคนจะมีคนสนิทกัน เราก็รู้สึกว่าเราไม่มี(เวลามีปัญหาอะไรเราแค่ขอคำปรึกษาแค่นิดหน่อยไม่มากเหมือนคนอื่นๆ) เรารู้สึกว่าเราดูอยู่คนเดียวยังไงไม่รู้ค่ะ เพราะว่ามีงานอะไรเราจะไม่ค่อยมีใครเก็บใบงานให้ เวลาไม่มา ร.ร. หรือลาแบบนี้ แต่ถ้าคนอื่นไม่มาเราก็จะเก็บให้หรือสลับกับเพื่อนคนอื่นๆ มันทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าเราควรทำตัวให้ดีคือได้แล้ว เราก็เริ่มยอมทำตามเพื่อน เพื่อนบอกไรเราก็โอเคได้ โอเคทำตาม มันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลยสักนิด พอช่วงม.5เรากับเด็กที่เราดึงมาเราก็เริ่มตามเขาคือเริ่มอยู่กับเด็กใหม่นั้นแหละค่ะ แต่เพื่อนเก่าอยู่ด้วยด้วยกันนะคะ แต่ฝาแฝดกับเด็กที่เราดึงมาเขาสนิทกันมากๆคือไปนอนบ้านด้วยกันมีการบ้านอะไรเขาก็จะถ่ายให้กันไปไหนก็ไปด้วยกันตลอดค่ะ เด็กใหม่ก็ตามเรานะคะ พอเด็กใหม่ทะเลาะกับฝาแฝดเขาก็มาตามเรา ทำให้ฝาแฝดไม่คุยกับเราเราก็ไม่เป็นไรคุยกันดีๆเครียกันดีๆก็ดีกัน พอดีกันเด็กใหม่ก็ทิ้งเราไปอยู่กับฝาแฝด มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราเริ่มปลง มันมีครั้งหนึ่งเพื่อน ก ในกลุ่มทะเลาะกับฝาแฝด ฝาแฝดก็มาอยู่กับเรา เด็กใหม่ก็ไปอยู่กับเพื่อน ก ที่ทะเลาะกับฝาแฝดทะเลาะกันนานมากค่ะ3-4วัน ทำให้เพื่อน ก ไม่คุยกับเราทั้งๆที่เราไม่ผิดอะไรเลยแล้วเด้กใหม่ก็โพสต์แนวว่าคำว่าเพื่อนมีอะไรอีกมาก คุณไม่รู้หรอกงี้ ฝาแฝดมาอยู่กับเราก็มาบ่นให้เราฟัง ซึ่งเราก็บอกนะคะว่ามีอะไรก็เปิดคุยกันเราไม่รู้ว่าทะเลาะอะไรกันแต่เพื่อนกันคุยกัน พอเขาเครียกันเขาก็กลับไปอยู่ด้วยกันทิ้งเราอีกรอบ 5555ตลกนะคะ รู้สึกสงสารตัวเองเบาๆ มันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ วนไปวนมา เราก็โดนทิ้งเหมือนเรา เดินคนเดียวไปไหนไปคนเดียว รู้สึกว่าเรามีเพื่อนไหมทั้งๆที่เราก้พยายามทุกอย่าง ยอมทุกอย่างอย่างมาก เราแคร์เพื่อนมาก แต่ด฿ๆเขาแทบไม่อะไรเลย หรือเป็นเพราะเราเองคะ ที่ไม่ค่อยพูโไม่ค่อยอะไร การยอมมากๆทำให้คนอื่นคิดว่าเรายังไงก็ได้ ตอนม.5เคยขอแม่ย้าย ร.ร. แต่แม่บอกว่าอดทน แค่1ปี เราก็ทนมาตบอด ร้องไห้ตลอด โดนแบบนี้จนไม่อยากไปร.ร.เลยค่ะ เวลาในกลุ่มีปัญหาเขาชอบระบายมาร้องไห้ มาบอกเพื่อนในกลุ่ม เด็กใหม่เวลามีปัญหาก็จะไม่มา ร.ร. ลบดิสออก ไม่ตอบใครเลย เราก็เป็นห่วงกัน (มันมีเยอะนะคะ แต่เราขอบอกไว้แค่นี้ดีกว่า) พอม.6 เราก็อยู่กับเด็กใหม่เหมือนเดิมแหละค่ะ ที่อยู่เพราะเขาเคยบอกว่า ถ้าเราอยู่กับเขาไม่ทิ้งเขาไม่หักหลังเขาเขาก็จะไม่ไปไหน เราก็โอเค มีเพื่อนสนิทจริงๆแค่คนเดียวก็ไม่เป็นไร เราก็อยู่กับเขา มันก็วนทะเลาะเหมือนเดิม แต่ช่วงม.6 เด็กใหม่จะอยู่กับเราเยอะกว่านะคะ ตอนนี้เราก็มีแฟนและเริ่มมีปัญหาในห้องค่ะ คือเราเป็นคนหน้าก็ไม่ได้กีนะคะ ไม่สวยเลย แต่ได้แฟนหน้าตาหล่อ(ถือว่าหล่อมากแหละค่ะ นางน่ารักด้วยหล่อด้วย ไม่ได้อวยนะคะ แต่สมัยเรียน นางก็มีคนชอบเยอะอยู่) เวลาไปไหนนางก็จะมารับมาส่งเราค่ะคือเรารถยนต์มารับมาส่งนั้นแหละ ทำให้มีเพื่อนในห้องไปบอกครอบครัวนางว่าเราคบคนเยอะ เอาแต่คนรวยมีรถยนต์(ซึ่งคนเก่าเราขับแต่มอไซค์555555) พอเรารู้เราก็เอ้อ อิหยังวะ ก็เริ่มจุดให้คนอื่นในกลุ่มนั้นเกลียดเรา เริ่มแขวะเรา 55555แปลกดีนะคะ พวกเขาก็พากันเกลียดเรา เราก็เลยไม่ค่อยอะไรกับใครมาก เพราะ save ตัวเรา การเรียน ครอบครัวเรากับแฟนเรา เพราะใกล้จบแล้ว พอมาม.6 เทอม2 เรากับเด้กใหม่ก็สนิทกันมากค่ะไปไหนไปด้วยกันตลอด คือเราไปเขาไป เขาไปเราไป คือติดกันตลอด แต่พอมีปัญหานี้ขึ้นมา คือทำงานแหละค่ะเราก็แบ่งกันเราก็ทำส่วนของเราแล้วส่งไป เขาติดธุระ2-3 แล้วเขามาทำงานก่อนส่ง2 วัน แล้สเราก็ทำตามหัวข้อนะคะ อีกหัวข้อเพื่อนในกลุ่มส่งมาให้เรานั้น เราก็เอาไปใส่ และเหลืออีกหัวข้อ เราบอกค้นไม่เจอ เด็กใหม่บอกไม่เป็นไร เราก็โอเค พอนางมาทำงานต่อ นางก็โพสต์บอกว่า เขาพูดไม่รู้เรื่องหรือเขาใจดีเกินไปที่ใครจะทำอะไรก็ได้ อย่าให้อดทนไม่อยู่นะจะเจอดี ถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมที่เจอกัน อดทนต่อไป อยู่ในมหาลัยคงไม่เจอแบบนี้ ระวังเจอแบบนี้นะ เราก็เอ้าเราทำงานผิดหรอ ทำไมไม่ส่งมาให้เราแก้ เวลานั้นก็สัก3-5ทุ่ม(เรามาเจอตอนเช้าตอนจะไปร.ร.ค่ะเพราะไม่เล่นเฟซ) คือทำงานของตัวเองให้เสร็จๆแล้วส่งมาให้เราแก้ก็ได้ เราก็ยังไม่นอน พอไปร.ร. เราก็รู้สึกผิดเพราะทุกวันจะรอกัน เราเลยโทรหาเพราะมันสายแล้วเขาก็ไม่ตอบเราเลยขึ้นห้อง แล้วตอนเข้าแถวเด้กใหม่ก็ไม่มาร.ร.ค่ะ ฝาแฝดก็บอกกับเพื่อนอีกคนว่าเด็กใหม่ลุกไม่ขึ้นนอนตี1-2 เราก็รู้สึกผิดทักไปหาถามหา เขาก็ไม่ตอบแต่แชร์โพสต์ได้ เราก็ถามแฝดว่างานผิดหรือฝาแฝดตอบมาว่าไม่รู้ไม่ได้ช่วยอ่ะจะช่วยแต่เด้กใหม่บอกปิดคอมล่ะ จากนั้นก็ไม่ค่อยมีใครคุยกับเราเลยค่ะ เราก็ไม่เป็นไรเราอธิบายไปล่ะเขาไม่ฟังมันก็จบเราเลยอยู่คนเดียว เด้กใหม่ตอบมาบอกแก้นิดหน่อบเราก็ว่าไม่นิดว่านิดต้องมาร.ร. ได้ บอกให้เขาว่าถ้างานผิดหรือเราทำไรผิดให้บอกอย่าไปแก้ให้เราเลยนะ เพราะเราทำผิด ยิ่งเธฮแก้เรายิ่งรุ้สึกผิด ยิ่งเป็นแบบนี้เรายิ่งไม่สบายใจอีกอย่างจะทำใหห้เธออึดอัดนะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาท้อ เราเลยเอาเรื่องมารวมกันอะไรแนวนี้ เราก็โอเค พอวันนี้ไปร.ร. เด็กใหม่ก็ไม่ค่อยคุยกับเรา ย้ายที่นั่งไม่ยืนเข้าแถวข้างเราอยู่กับฝาแฝด พากันเงียบทั้งกลุ่มเลยค่ะ เราก็ได้แต่อยู่คนเดียว เราแอบไปร้องไห้ในคาบพละไม่ยอมขึ้นเรียนตอนพักเที่ยงเราก็หนีขึ้นห้องไปนอนเปิดเพลง ทักให้แฟนมารับเพราะเราทักไปเมื่อวานแฟนบอกให้ทนจะหนีปัญหาไม่ได้ เดี๋ยวเป็นอีกก็ให้มารับมาหนีอีก แต่วันนี้เราทนไม่ได้แล้วดพราะร้องไห้เยออะมาก ก็ให้แฟนมารับ พอเล่าให้แฟนฟังแฟนบอกออกเลย ย้ายร.ร.ก้ได้ แฟนเอา ทรศ เราออกจากลุ่มนั้นเลยค่ะ ก็ไม่มีใครอะไรหรือทักมานะคะ ตัวเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะ เราเฉยๆเพราะเคยมีปัญหาแนวนี้กับเราเขาก็เฉยๆ แต่เพื่อนในกลุ่มีปัญหารีบช่วยกันมากค่ะมันต่างจากเรามากๆค่ะ5555 เราร้องไห้จนมาถึงบ้าน คุยกับพี่ชาย ตอนนี้เราควรย้ายร.ร.ดีไหมคะ เราไม่รู้จะบอกแม่ยังไงดีเพราะเหลือแค่ไม่กี่เดือน แต่ให้ทนคงทนไม่ได้ เพราะร้องไห้มาตลอด โกหกแม่ว่า ร.ร. หบุดบ้าง คาบเรียนน้อยบ้าง ปวดท้อง ปวดหัสบ้าง เพราะไม่อยากไปร.ร. เพราะไม่ค่อยมีเพื่อน เราควรบอกแม่ยังไงดีคะ เพราะเราอดทนมาตลอด ร้องไห้เพราะเพื่อนมากกว่าอะไรอีก ควรทำไงดีคะ ตอนนี้เหลืออีก3 วันจะเสาร์อาทิตย์ เราไม่อยากไปแล้ว ไปก็ไปกดดัน ควรอธิบายยยังไงดีคะ ช่วยตอบหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
เราหรือเพื่อนที่ผิด...?
ขอเริ่มพูดในจุดแรกๆยะคะว่าเป็นมายังไงในตอนแรกนี้ ย้อนไปตอนม.4เราเป็นเด็กร.ร. หนึ่งเราเป็นเด็กเก่าที่ต่อม.ปลายค่ะ กลุ่มเราก็มีกันหลายคนนะคะพอเปิดเทอมก็จะมีเด็กใหม่ที่มาเรียนต่อ เป็นเรื่องปกติที่เราจะมีเพื่อนใหม่ เราเจอเด็กใหม่คนหนึ่งเป็น ผญ เราก็ไปชวนคุยแล้วดึงเข้ากลุ่ม เพื่อนเราก็ไปดึงงเด็กคนหนึ่งใาเป็นฝาแฝด(กลุ่มเราเป็นเด็กเรียนเกรดก็ถือว่าดีกันมากๆนะคะ ) กลุ่มของเรามีกันอยู่11 คนค่ะ เป็นผญกันหมด ม.4 เทอมแรกไม่ค่อยมีปัญหาหรอกค่ะ แต่เด็กใหม่ก็จะอยู่ด้วยกันอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มนั้นแหละค่ะ แต่เวลาแบ่งกลุ่ม3-4คน เด็กใหม่ก็จะอยู่ด้วยกัน เราก็อยู่กับเพื่อนเก่าบ้าง เด็กใหม่บ้าง สลับไปสลับมา เราเป็นคนยังไงก็ได้ เพราะไม่อยากให้พวกมันน้อยใจหรือมีปัญหาเวลาแบ่งกลุ่ม แต่พอแบ่งคู่เราก็จะเป็นเศษ เราก็ไม่อะไรเพราะคำว่ากลัวเพื่อนเป็นปัญหา นั้นแหละค่ะ พอม.4เทอม2 มันก็เริ่มมีอะไรที่ชัดเจนขึ้นคือแต่ละคนจะมีคนสนิทกัน เราก็รู้สึกว่าเราไม่มี(เวลามีปัญหาอะไรเราแค่ขอคำปรึกษาแค่นิดหน่อยไม่มากเหมือนคนอื่นๆ) เรารู้สึกว่าเราดูอยู่คนเดียวยังไงไม่รู้ค่ะ เพราะว่ามีงานอะไรเราจะไม่ค่อยมีใครเก็บใบงานให้ เวลาไม่มา ร.ร. หรือลาแบบนี้ แต่ถ้าคนอื่นไม่มาเราก็จะเก็บให้หรือสลับกับเพื่อนคนอื่นๆ มันทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าเราควรทำตัวให้ดีคือได้แล้ว เราก็เริ่มยอมทำตามเพื่อน เพื่อนบอกไรเราก็โอเคได้ โอเคทำตาม มันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลยสักนิด พอช่วงม.5เรากับเด็กที่เราดึงมาเราก็เริ่มตามเขาคือเริ่มอยู่กับเด็กใหม่นั้นแหละค่ะ แต่เพื่อนเก่าอยู่ด้วยด้วยกันนะคะ แต่ฝาแฝดกับเด็กที่เราดึงมาเขาสนิทกันมากๆคือไปนอนบ้านด้วยกันมีการบ้านอะไรเขาก็จะถ่ายให้กันไปไหนก็ไปด้วยกันตลอดค่ะ เด็กใหม่ก็ตามเรานะคะ พอเด็กใหม่ทะเลาะกับฝาแฝดเขาก็มาตามเรา ทำให้ฝาแฝดไม่คุยกับเราเราก็ไม่เป็นไรคุยกันดีๆเครียกันดีๆก็ดีกัน พอดีกันเด็กใหม่ก็ทิ้งเราไปอยู่กับฝาแฝด มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราเริ่มปลง มันมีครั้งหนึ่งเพื่อน ก ในกลุ่มทะเลาะกับฝาแฝด ฝาแฝดก็มาอยู่กับเรา เด็กใหม่ก็ไปอยู่กับเพื่อน ก ที่ทะเลาะกับฝาแฝดทะเลาะกันนานมากค่ะ3-4วัน ทำให้เพื่อน ก ไม่คุยกับเราทั้งๆที่เราไม่ผิดอะไรเลยแล้วเด้กใหม่ก็โพสต์แนวว่าคำว่าเพื่อนมีอะไรอีกมาก คุณไม่รู้หรอกงี้ ฝาแฝดมาอยู่กับเราก็มาบ่นให้เราฟัง ซึ่งเราก็บอกนะคะว่ามีอะไรก็เปิดคุยกันเราไม่รู้ว่าทะเลาะอะไรกันแต่เพื่อนกันคุยกัน พอเขาเครียกันเขาก็กลับไปอยู่ด้วยกันทิ้งเราอีกรอบ 5555ตลกนะคะ รู้สึกสงสารตัวเองเบาๆ มันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ วนไปวนมา เราก็โดนทิ้งเหมือนเรา เดินคนเดียวไปไหนไปคนเดียว รู้สึกว่าเรามีเพื่อนไหมทั้งๆที่เราก้พยายามทุกอย่าง ยอมทุกอย่างอย่างมาก เราแคร์เพื่อนมาก แต่ด฿ๆเขาแทบไม่อะไรเลย หรือเป็นเพราะเราเองคะ ที่ไม่ค่อยพูโไม่ค่อยอะไร การยอมมากๆทำให้คนอื่นคิดว่าเรายังไงก็ได้ ตอนม.5เคยขอแม่ย้าย ร.ร. แต่แม่บอกว่าอดทน แค่1ปี เราก็ทนมาตบอด ร้องไห้ตลอด โดนแบบนี้จนไม่อยากไปร.ร.เลยค่ะ เวลาในกลุ่มีปัญหาเขาชอบระบายมาร้องไห้ มาบอกเพื่อนในกลุ่ม เด็กใหม่เวลามีปัญหาก็จะไม่มา ร.ร. ลบดิสออก ไม่ตอบใครเลย เราก็เป็นห่วงกัน (มันมีเยอะนะคะ แต่เราขอบอกไว้แค่นี้ดีกว่า) พอม.6 เราก็อยู่กับเด็กใหม่เหมือนเดิมแหละค่ะ ที่อยู่เพราะเขาเคยบอกว่า ถ้าเราอยู่กับเขาไม่ทิ้งเขาไม่หักหลังเขาเขาก็จะไม่ไปไหน เราก็โอเค มีเพื่อนสนิทจริงๆแค่คนเดียวก็ไม่เป็นไร เราก็อยู่กับเขา มันก็วนทะเลาะเหมือนเดิม แต่ช่วงม.6 เด็กใหม่จะอยู่กับเราเยอะกว่านะคะ ตอนนี้เราก็มีแฟนและเริ่มมีปัญหาในห้องค่ะ คือเราเป็นคนหน้าก็ไม่ได้กีนะคะ ไม่สวยเลย แต่ได้แฟนหน้าตาหล่อ(ถือว่าหล่อมากแหละค่ะ นางน่ารักด้วยหล่อด้วย ไม่ได้อวยนะคะ แต่สมัยเรียน นางก็มีคนชอบเยอะอยู่) เวลาไปไหนนางก็จะมารับมาส่งเราค่ะคือเรารถยนต์มารับมาส่งนั้นแหละ ทำให้มีเพื่อนในห้องไปบอกครอบครัวนางว่าเราคบคนเยอะ เอาแต่คนรวยมีรถยนต์(ซึ่งคนเก่าเราขับแต่มอไซค์555555) พอเรารู้เราก็เอ้อ อิหยังวะ ก็เริ่มจุดให้คนอื่นในกลุ่มนั้นเกลียดเรา เริ่มแขวะเรา 55555แปลกดีนะคะ พวกเขาก็พากันเกลียดเรา เราก็เลยไม่ค่อยอะไรกับใครมาก เพราะ save ตัวเรา การเรียน ครอบครัวเรากับแฟนเรา เพราะใกล้จบแล้ว พอมาม.6 เทอม2 เรากับเด้กใหม่ก็สนิทกันมากค่ะไปไหนไปด้วยกันตลอด คือเราไปเขาไป เขาไปเราไป คือติดกันตลอด แต่พอมีปัญหานี้ขึ้นมา คือทำงานแหละค่ะเราก็แบ่งกันเราก็ทำส่วนของเราแล้วส่งไป เขาติดธุระ2-3 แล้วเขามาทำงานก่อนส่ง2 วัน แล้สเราก็ทำตามหัวข้อนะคะ อีกหัวข้อเพื่อนในกลุ่มส่งมาให้เรานั้น เราก็เอาไปใส่ และเหลืออีกหัวข้อ เราบอกค้นไม่เจอ เด็กใหม่บอกไม่เป็นไร เราก็โอเค พอนางมาทำงานต่อ นางก็โพสต์บอกว่า เขาพูดไม่รู้เรื่องหรือเขาใจดีเกินไปที่ใครจะทำอะไรก็ได้ อย่าให้อดทนไม่อยู่นะจะเจอดี ถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมที่เจอกัน อดทนต่อไป อยู่ในมหาลัยคงไม่เจอแบบนี้ ระวังเจอแบบนี้นะ เราก็เอ้าเราทำงานผิดหรอ ทำไมไม่ส่งมาให้เราแก้ เวลานั้นก็สัก3-5ทุ่ม(เรามาเจอตอนเช้าตอนจะไปร.ร.ค่ะเพราะไม่เล่นเฟซ) คือทำงานของตัวเองให้เสร็จๆแล้วส่งมาให้เราแก้ก็ได้ เราก็ยังไม่นอน พอไปร.ร. เราก็รู้สึกผิดเพราะทุกวันจะรอกัน เราเลยโทรหาเพราะมันสายแล้วเขาก็ไม่ตอบเราเลยขึ้นห้อง แล้วตอนเข้าแถวเด้กใหม่ก็ไม่มาร.ร.ค่ะ ฝาแฝดก็บอกกับเพื่อนอีกคนว่าเด็กใหม่ลุกไม่ขึ้นนอนตี1-2 เราก็รู้สึกผิดทักไปหาถามหา เขาก็ไม่ตอบแต่แชร์โพสต์ได้ เราก็ถามแฝดว่างานผิดหรือฝาแฝดตอบมาว่าไม่รู้ไม่ได้ช่วยอ่ะจะช่วยแต่เด้กใหม่บอกปิดคอมล่ะ จากนั้นก็ไม่ค่อยมีใครคุยกับเราเลยค่ะ เราก็ไม่เป็นไรเราอธิบายไปล่ะเขาไม่ฟังมันก็จบเราเลยอยู่คนเดียว เด้กใหม่ตอบมาบอกแก้นิดหน่อบเราก็ว่าไม่นิดว่านิดต้องมาร.ร. ได้ บอกให้เขาว่าถ้างานผิดหรือเราทำไรผิดให้บอกอย่าไปแก้ให้เราเลยนะ เพราะเราทำผิด ยิ่งเธฮแก้เรายิ่งรุ้สึกผิด ยิ่งเป็นแบบนี้เรายิ่งไม่สบายใจอีกอย่างจะทำใหห้เธออึดอัดนะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาท้อ เราเลยเอาเรื่องมารวมกันอะไรแนวนี้ เราก็โอเค พอวันนี้ไปร.ร. เด็กใหม่ก็ไม่ค่อยคุยกับเรา ย้ายที่นั่งไม่ยืนเข้าแถวข้างเราอยู่กับฝาแฝด พากันเงียบทั้งกลุ่มเลยค่ะ เราก็ได้แต่อยู่คนเดียว เราแอบไปร้องไห้ในคาบพละไม่ยอมขึ้นเรียนตอนพักเที่ยงเราก็หนีขึ้นห้องไปนอนเปิดเพลง ทักให้แฟนมารับเพราะเราทักไปเมื่อวานแฟนบอกให้ทนจะหนีปัญหาไม่ได้ เดี๋ยวเป็นอีกก็ให้มารับมาหนีอีก แต่วันนี้เราทนไม่ได้แล้วดพราะร้องไห้เยออะมาก ก็ให้แฟนมารับ พอเล่าให้แฟนฟังแฟนบอกออกเลย ย้ายร.ร.ก้ได้ แฟนเอา ทรศ เราออกจากลุ่มนั้นเลยค่ะ ก็ไม่มีใครอะไรหรือทักมานะคะ ตัวเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะ เราเฉยๆเพราะเคยมีปัญหาแนวนี้กับเราเขาก็เฉยๆ แต่เพื่อนในกลุ่มีปัญหารีบช่วยกันมากค่ะมันต่างจากเรามากๆค่ะ5555 เราร้องไห้จนมาถึงบ้าน คุยกับพี่ชาย ตอนนี้เราควรย้ายร.ร.ดีไหมคะ เราไม่รู้จะบอกแม่ยังไงดีเพราะเหลือแค่ไม่กี่เดือน แต่ให้ทนคงทนไม่ได้ เพราะร้องไห้มาตลอด โกหกแม่ว่า ร.ร. หบุดบ้าง คาบเรียนน้อยบ้าง ปวดท้อง ปวดหัสบ้าง เพราะไม่อยากไปร.ร. เพราะไม่ค่อยมีเพื่อน เราควรบอกแม่ยังไงดีคะ เพราะเราอดทนมาตลอด ร้องไห้เพราะเพื่อนมากกว่าอะไรอีก ควรทำไงดีคะ ตอนนี้เหลืออีก3 วันจะเสาร์อาทิตย์ เราไม่อยากไปแล้ว ไปก็ไปกดดัน ควรอธิบายยยังไงดีคะ ช่วยตอบหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ