บอกก่อนนะคะ เราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงค่ะ
(เรื่องยาวนิดนึงนะคะ. ใครขี้เกียจอ่านมีสรุปด้านล่างนะคะ)
คือเราเรียนอยู่มัธยมปลายค่ะ เราเคยมีปัญหากับเพื่อนในห้องส่วนนึงเพราะเหตุผลบางอย่าง เเล้วเขา(คนที่เราชอบ)ก็เป็นหนึ่งในคนที่เหมือนจะบุลลี่เราออกนอกหน้ามาก เเต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะคะ เเต่เรากับเขาก็เหมือนมีอะไรติดๆกันอยู่เเต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดเกลียดขี้หน้ากัน คุยกันบ้างเฉพาะเวลามีธุระ จนตอนจะปิดเทอมเราได้ไปทัศนะศึกษากับห้อง จู่ๆวันนั้นทั้งวันเราก็รู้สึกว่าเขาน่ารักขึ้นมา เเต่ยังไม่ถึงกับชอบ จนเปิดเทอม2 เป็นช่วงกีฬาสี เราได้ทำงานในส่วนเดียวกับเขาเลยเจอกันบ่อย ด้วยความที่เราเป็นคนคุยไม่เก่งเลยไม่ค่อยได้คุยกัน เเต่เพราะเขาเป็นร่าเริง อารมณ์แบบคนที่ฮอตในหมู่เพื่อนอะค่ะ เราเลยได้เห็นความน่ารักของเขามากขึ้น
ช่วงนี้เป็นช่วงที่เราสับสนมากค่ะ เพราะเราจะคิดถึงเขาบ่อย เวลาเจอก็รู้สึกสนใจ เเต่แปลกที่ใจเราไม่เต้นเเรงเหมือนคนอื่นๆที่เราเคยชอบ อาจจะเป็นเพราะบางครั้งเขาก็ดูร่าเริง บางครั้งเขาก็ดูเครียดๆ ถึงจะคุยกันไม่บ่อยเเต่หลายครั้งที่คุยกันเขาดูเหมือนไม่ชอบ ไม่พอใจอะไรเรา เเต่บางครั้งก็ดูอยากมานั่งหรือยืนใกล้ๆ เเบบไม่พูดไม่จา มันเลยเป็นสิ่งที่เราสับสน ว่าเขาเกลียดเรารึป่าว มันมีเหตุการหลายอย่างที่ดูเหมือนไม่ชอบ เเต่พฤติกรรมบางอย่างมันก็เเปลก อย่างบางครั้งในห้องเรียนเรากลับเขาก็เหมือนจะหันไปสบตากันบ่อยๆ (เขาอาจจะมองมาเพราะไม่ชอบรึป่าว) อาขขะเพราะเหตุผลพวกนี้ทำให้เราไม่กล้ารู้สึกอะไร แต่ก็เหมือนรู้สึกอะไร... โอ้ยยถ้าใครอ่านเเล้วโมโหขอโทษด้วยนะคะ เราสับสนมากจริงๆ
สรุปนะคะ คือ..เวลาที่อยู่ต่อหน้าเขาเราสนใจเขาค่ะ เเต่ใจเราไม่เต้นเลย เเต่พอเราไม่เจอก็คิดถึงแปลกๆ ดีใจเเละรนรานเวลาคุยเเชท(ถึงจะเป็นเเค่เรื่องงานก็เถอะ) เราเลยอยากถามหน่อยค่ะ ว่าความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าชอบรึป่าว ถ้าใช่เราต้องทำไงดีคะ
ปล.เราอยากรู้ว่าเขาเกลียดเรารึป่าวอะค่ะ ควรเข้าไปถามตรงๆ หรือสังเกตอาการเอาคะ
เหมือนจะตกหลุมรักคนที่เขาเกลียดอ่ะค่ะ ทำไงดีคะ
(เรื่องยาวนิดนึงนะคะ. ใครขี้เกียจอ่านมีสรุปด้านล่างนะคะ)
คือเราเรียนอยู่มัธยมปลายค่ะ เราเคยมีปัญหากับเพื่อนในห้องส่วนนึงเพราะเหตุผลบางอย่าง เเล้วเขา(คนที่เราชอบ)ก็เป็นหนึ่งในคนที่เหมือนจะบุลลี่เราออกนอกหน้ามาก เเต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะคะ เเต่เรากับเขาก็เหมือนมีอะไรติดๆกันอยู่เเต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดเกลียดขี้หน้ากัน คุยกันบ้างเฉพาะเวลามีธุระ จนตอนจะปิดเทอมเราได้ไปทัศนะศึกษากับห้อง จู่ๆวันนั้นทั้งวันเราก็รู้สึกว่าเขาน่ารักขึ้นมา เเต่ยังไม่ถึงกับชอบ จนเปิดเทอม2 เป็นช่วงกีฬาสี เราได้ทำงานในส่วนเดียวกับเขาเลยเจอกันบ่อย ด้วยความที่เราเป็นคนคุยไม่เก่งเลยไม่ค่อยได้คุยกัน เเต่เพราะเขาเป็นร่าเริง อารมณ์แบบคนที่ฮอตในหมู่เพื่อนอะค่ะ เราเลยได้เห็นความน่ารักของเขามากขึ้น
ช่วงนี้เป็นช่วงที่เราสับสนมากค่ะ เพราะเราจะคิดถึงเขาบ่อย เวลาเจอก็รู้สึกสนใจ เเต่แปลกที่ใจเราไม่เต้นเเรงเหมือนคนอื่นๆที่เราเคยชอบ อาจจะเป็นเพราะบางครั้งเขาก็ดูร่าเริง บางครั้งเขาก็ดูเครียดๆ ถึงจะคุยกันไม่บ่อยเเต่หลายครั้งที่คุยกันเขาดูเหมือนไม่ชอบ ไม่พอใจอะไรเรา เเต่บางครั้งก็ดูอยากมานั่งหรือยืนใกล้ๆ เเบบไม่พูดไม่จา มันเลยเป็นสิ่งที่เราสับสน ว่าเขาเกลียดเรารึป่าว มันมีเหตุการหลายอย่างที่ดูเหมือนไม่ชอบ เเต่พฤติกรรมบางอย่างมันก็เเปลก อย่างบางครั้งในห้องเรียนเรากลับเขาก็เหมือนจะหันไปสบตากันบ่อยๆ (เขาอาจจะมองมาเพราะไม่ชอบรึป่าว) อาขขะเพราะเหตุผลพวกนี้ทำให้เราไม่กล้ารู้สึกอะไร แต่ก็เหมือนรู้สึกอะไร... โอ้ยยถ้าใครอ่านเเล้วโมโหขอโทษด้วยนะคะ เราสับสนมากจริงๆ
สรุปนะคะ คือ..เวลาที่อยู่ต่อหน้าเขาเราสนใจเขาค่ะ เเต่ใจเราไม่เต้นเลย เเต่พอเราไม่เจอก็คิดถึงแปลกๆ ดีใจเเละรนรานเวลาคุยเเชท(ถึงจะเป็นเเค่เรื่องงานก็เถอะ) เราเลยอยากถามหน่อยค่ะ ว่าความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าชอบรึป่าว ถ้าใช่เราต้องทำไงดีคะ
ปล.เราอยากรู้ว่าเขาเกลียดเรารึป่าวอะค่ะ ควรเข้าไปถามตรงๆ หรือสังเกตอาการเอาคะ