ฉันไม่รู้ฉันสับสน

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของฉัน คือ ฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยซุงซิงกับใคร เป็นคนไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองค่ะ เพื่อนชอบนินทา แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร มีเพื่อนในห้องคนนึงค่ะ ตอน ม.2 ก็สนิทนะคะ ไปไหนมาไหน

สวัสดีไดอารี่ ฉันชื่อ "ความลับ" ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันมีเรื่องที่อยากจะเล่าให้เทอฟังมากมาย... เทออยากฟังหรือไม่อยากฟัง ฉันไม่สนหรอก!!! เทอเคยสับสนกับชีวิตตัวเองรึป่าว ไดอารี??? พูดเลย ตอนน

แกบอกแกไม่ชอบเรา แล้วแกจะทำแบบนี้ทำไม ถ้าไม่ชอบ จะแอบถ่ายรูปเราทำไม ถ้าไม่ชอบ จะตามไปเที่ยวกับเราทำไม ทั้งๆ ที่เราแค่ไปซื้อของทำงาน แกขี้เหงาเกินไปปะ ถ้าไม่ชอบ จะเดินไปส่งทำไมอีก ขนาดเดินหนี ทำเป็นไม่

สวัสดีคะ คือเรามีเพื่อนที่เราคุยกับเค้าแล้วเราสบายใจ รู้สึกว่าเค้าเข้าใจเรา มันทำให้รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ ไอ้เรานี่ก็ชวนเค้าค้างสายทุกวัน จนมีช่วงนึงที่เราไม่ได้คุยกันมันทำให้เราอยากคุยกับเค้ามากๆจนตอนนี

คือเรื่องที่ผมจะอธิบาย​ต่อไปนี้คือเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาในชีวิตผมแล้วผมนำมาประติดประต่อ​เล่าเพื่อเป็นอุทาหรณ์​ในการใช้ชีวิต ถ้าใครรู้สึกว่าไม่เชื่อก็ปิดกระทู้ผมทิ้งไปได้เลยไม่เป็นไร ขอเริ่มเลยก็แล้วก

สวัสดีค่ะ ปกติแมวข้างห้องจะเป็นสายหยิ่งใส่ประจำค่ะ เดินเฉียดกันทีไรทำเป็นหันหน้าหนีทุกครั้ง เหมือนเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจทั้งที่ไม่เคยยุ่งอะไรเลยสักนิด แต่วันนี้ตอนฉันกลับห้องดึกๆ เหนื่อยจนแทบล้มลง

ฉันมีหลานแท้ๆของตัวเอง เป็นลูกของลูกพี่ลูกน้องเรา พ่อของฉันรักพ่อของหลานฉันมาก วันนึงพ่อของหลานเสีย ซึ่งตอนนั้นยังเด็กมาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร พอโตมาก็รู้สึกว่าทำไมหลายๆอย่างของเด็กคนนั้นถึงเหมือนฉัน อาทิ

คือพี่ชายผมพึ่งจะมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน เพราะปกติก่อนหน้านี้เขาจะไปทำงานที่ไกลๆจึงมีที่อยู่ของตัวเองอยู่แล้ว ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน แล้วคือจริงๆหลายปีก่อนผมกับพี่ก็จะมีการคุยกันอยู่บางครั้งบา

generalized anxiety disorder คือโรคที่เราเป็น มันช่างทรมานที่กังวลไปซะทุกเรื่องในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บางทีก็แค่อยากหลับๆไปซะ หนีจากความกังวลนี้ คิดถึงมันทีไรก็หายใจไม่สะดวก เหมือนจะhyperventilati

ตามหัวข้อเลยคะ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อน ไม่ได้มาก้าวก่ายชีวิตเรา แต่ทำไมเราถึงเกลียดเขาไม่ชอบเขา แบบแค่หน้าก็ไม่อยากเห็น แค่เดินผ่านก็อยากจะหนี เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงกันบ้างค่ะ :) *ปล