อยากเล่าประสบการณ์การทํางานจากการเป็นนักมวยตอนวัยเด็ก

แต่ก่อนเมื่อ 6 ขวบผมเห็นพี่ๆที่หมู่บ้านชอบซ้อมมวยกันกับค่ายมวยแถวบ้านด้วยความนึกสนุกทำตามรุ่นพี่เลยแอบไปซ้อมกับเขาบ้าง
จนเจ้าของค่ายชื่อลุงโตเห็นเห็นหน่วยก้านเลยลองลงนวมให้อีกอย่างแกไปถามพ่อแม่ว่าอยากให้ผมเป็นนักมวยไหมแกก็ไม่ขัดข้องผมเลยได้เป็น
นักมวยเต็มตัวลงชกครั้งแรกในงานวัดตอนอายุ7ขวบชนะกลับมาดีใจมากแต่เจ็บตัวผมชกเลื่อยมาจนอายุ9ขวบ 12 ไฟต์ชนะหมด ทุกครั้งที่ผมชกจะมี
ลุงโตเป็นพี่เลี้ยงให้น้ำข้างเวทีเสมอจนผมพอมีชื่อบ้างในแถวภูธรพอมาถึงไฟต์ที่13 ไฟต์นี้มีติดปลายนวมเกือบ5หมื่นผมซ้อมมาอย่างดีซ้อมเกือบๆ100ยก
ก่อนชกไม่ลดน้ำหนักคู่ชกต่างหากที่ต้องลดน้ำหนักมาสู้กับผม ผมพร้อมมากผมเต็มที่ถ้าชนะ ลุงโตจะซื้อจักรยาน BMX ให้กับเกมส์บอย 
พอถึงวันชกจริงลุงโตป่วยกระทันหันเลยมอบหมายให้ลุงชัยที่เป็นเพื่อนมาเป็นพี่เลี้ยงให้ ลุงชัยไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย น้ำก็ไม่ได้เตรียมมาต้องมาเอากับสนามมวยผ้าเช็ดก็ไม่เอามามาหาเอาข้างหน้า การชกยกแรกผมต่อยเหมือนเป็น ดอกไม้ป่า ป.พงสว่างเลย พอหมดยกแรกเสร็จหลังให้น้ำผมออกไปต่อย
ผมรู้สึกผิดปกติกับร่างกายแค่ออกหมัดสองสามหมัดเหนื่อแทบขาดใจคิดอะไรช้าไปหมดขาดๆเกินเหมือนมวยไม่ได้ซ้อมเลยกรายเป็นกระสอบทรายให้เข้าชก
สุดท้ายผมแพ้น็อคยกที่สาม.
ผมหอบความชอบช้ำลงมาจากเวธีแล้วถามตัวเองตลอดว่าเกิดอะไรขึ้น....สุดท้ายเขาก็หาผมว่าล้มมวย....ผมไม่ได้ล้ม ผมโดนอะไรไปไม่รู้หลักจากนั้น
เป็นอาทิตย์ผมเหนื่อยง่ายมากเดินแค่100เมตรต้องหยุดพักกว่าจะหายจากอาการนี้ก็เป็น2อาทิตย์
ปล. ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เคยขึ้นเวธีอีกเลย 
#ช้างศึกu19
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ฟุตบอล สโมสรฟุตบอลไทย
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่