สวัสดีครับ เรื่องแนวนี้มันมักอยู่ในหัวผมบ่อยเวลาทำอะไรที่ชอบครับ มันจะเริ่มที่ช่วงมัธยมต้นโรงเรียนผมนักเลงเยอะ ปากเก่ง เลยทำให้ผมเริ่มสนใจเรื่องศิลปะการต่อสู้ขึ้นมาช่วงนั้น เรียนดูคลิปสอนมวยในยูทูปเอาเอง เก็บเงินซื้ออปกรณ์มาซ้อมมวยคนเดียว (แต่จนถึงปัจจบันเรื่องไม่มีเรื่องชกต่อยกับใครเลยถึงจะมีทะเลาะกันบ้าง) ซ้อมมา2ปี รู้สึกว่าตัวเองเก่งมาก อยากจะลองชกดู ชอบมวยเลยตอนนั้น ซ้อมมวยไปทั้งๆที่ไม่รู้จะเอาไปต่อยกับใคร จะลงสมัครมวยสากลโรงเรียนไปแข่งตั้งมั่นมาก แบบว่าพลาดอย่างอื่นได้แค่อันนีพลาดไม่ได้ต้องคว้าให้ แต่มีโอกาสได้ชกลงนวมครั้งแรกในชีวิตเลยแหละ สองสาม ครั้ง ผิดหวังรู้สึกแย่ที่ซ้อมมา2ปีได้แค่นี้ เสียความมันใจ การชกหน้าคนอื่นหรือโดนชกสำหรับผมเป็นความรู้สึกที่ไม่ดี ทำให้ผมคิดว่า ต้องทิ้งความต้องการที่จะลงสมัครมวยสากลไปมั้ย เพราะผมได้มาลงนวมชกดูแล้วมันไม่ได้ดีอย่างที่หวัง เห็นพ่อดูมวย เห็นสื่อมวยในโซเซียลก็รู้สึกไม่อยากเห็น แม้กระทั้งอุปกรณ์ซ้อมมวยยังไม่อยากจับ อารมณ์แบบว่านายไม่เก่งอย่างที่ว่าอย่ามาพูด ไม่อยากชก ความรู้สึกตอนโดนชกมันไม่ดีเลย ไม่ได้ออกกำลังกายมาเดือนหนึ่งแล้ว มันรู้สึกอิ่มแต่ปล่อยไม่ลง ทั้งสื่อต่างๆเกี่ยวกับมวยสิ่งของ แค่ตื่นมาก็เห็นอุปกรณ์ซ้อมมวยมันตอกย้ำความรู้สึก จริงๆเหมือนรู้สึกพอแล้วได้สิ่งที่ต้องการแล้วเพราะหลังจากที่ชกลงนวมครั้งสุดท้ายรู้สึกพอแล้ว
ไม่อยากชก ได้ชกดั้งใจอยากแล้ว มันนั้นชกจนปวดกราม กัดฟันจนฟันแตก ปวดหน้าผากไปหลายวัน แต่มันปล่อยไม่ลงเพราะผมตั้งเป้าหมายไว้ แต่ตอนนี้รู้สึกเฉยๆ ไม่ซ้อมไม่ฟิตร่างกาย วันไหนได้ชกก็ชกเอาเท่านั้นแพ้ชนะช่างมัน จะชกโชว์สาว ไม่ได้รู้สึกพิเศษ ไม่รู้ว่ามันรู้สึกผิดหวังจนไม่อยากไปต่อ
หรือมันพอแล้วกันแน่ วันนั้นยังกระตือรือร้นกับเป้าหมายแต่วันนี้มันรู้สึกเฉยๆ ชกก็ชกไม่ชกก็ไม่ชก ถึงจะดูไม่สนใจแต่ในใจมันหนักๆเหมือนทิ้งไม่ลงเหมือนเป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว พอไม่ได้ซ้อมนานๆเข้ามันอึดอัด ยังไงไม่รู้ เหมือนพึ่งมาไข้คำตอบจริงๆว่าซ้อมไปทำไม ในเมื่อรู้ว่าชกหน้าคนมันไม่ดีไม่สนุกเลย เราก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น ถ้าชกแล้วได้เงินถึงแพ้ชนะผมก็ชก555 หรือว่าทำได้ไม่ดีพอเลยไม่อยากไปต่อ ขนาดระบายลงยังรู้สึกหนักใจอยู่เลย ถึงบางทีจะหากิจกรรมอื่นให้หายหนักใจได้อยู่บ้าง ปล่อยวางได้บ้างถึงสุขใจ แค่เห้นอุปกรณ์ซ้อมมวยที่เก็บเงินซื้อมา เรื่องที่ปล่อยวางไปมันก็กลับมาอีก
อยากจะปล่อยวางเรื่องทั้งหมด ความรู้สึกว่าเวลาเห็นอะไรก็ชั่งที่เกี่ยวกับมวย มันเหมือนเดินผ่านเพื่อนเก่าเหมือนไม่รู้จักกัน ทั้งที่รู้อยู่ในใจครับ
รู้สึกหมดไฟกับสิ่งที่เคยอยากทำครับ ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว
ไม่อยากชก ได้ชกดั้งใจอยากแล้ว มันนั้นชกจนปวดกราม กัดฟันจนฟันแตก ปวดหน้าผากไปหลายวัน แต่มันปล่อยไม่ลงเพราะผมตั้งเป้าหมายไว้ แต่ตอนนี้รู้สึกเฉยๆ ไม่ซ้อมไม่ฟิตร่างกาย วันไหนได้ชกก็ชกเอาเท่านั้นแพ้ชนะช่างมัน จะชกโชว์สาว ไม่ได้รู้สึกพิเศษ ไม่รู้ว่ามันรู้สึกผิดหวังจนไม่อยากไปต่อ
หรือมันพอแล้วกันแน่ วันนั้นยังกระตือรือร้นกับเป้าหมายแต่วันนี้มันรู้สึกเฉยๆ ชกก็ชกไม่ชกก็ไม่ชก ถึงจะดูไม่สนใจแต่ในใจมันหนักๆเหมือนทิ้งไม่ลงเหมือนเป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว พอไม่ได้ซ้อมนานๆเข้ามันอึดอัด ยังไงไม่รู้ เหมือนพึ่งมาไข้คำตอบจริงๆว่าซ้อมไปทำไม ในเมื่อรู้ว่าชกหน้าคนมันไม่ดีไม่สนุกเลย เราก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น ถ้าชกแล้วได้เงินถึงแพ้ชนะผมก็ชก555 หรือว่าทำได้ไม่ดีพอเลยไม่อยากไปต่อ ขนาดระบายลงยังรู้สึกหนักใจอยู่เลย ถึงบางทีจะหากิจกรรมอื่นให้หายหนักใจได้อยู่บ้าง ปล่อยวางได้บ้างถึงสุขใจ แค่เห้นอุปกรณ์ซ้อมมวยที่เก็บเงินซื้อมา เรื่องที่ปล่อยวางไปมันก็กลับมาอีก
อยากจะปล่อยวางเรื่องทั้งหมด ความรู้สึกว่าเวลาเห็นอะไรก็ชั่งที่เกี่ยวกับมวย มันเหมือนเดินผ่านเพื่อนเก่าเหมือนไม่รู้จักกัน ทั้งที่รู้อยู่ในใจครับ