การปล่อยวาง

...การปล่อยวาง ไม่ใช่ไม่เอาอะไรเลย แต่คือปล่อยวางใจที่มีการ "ได้" และ "เสีย" ของเรา การยึดติดร้อยละแปดสิบคือมาจากการขวนขวายหาเข้ามาเอง มาจากการยึดติดในตัวเอง มาจากใจที่มี การได้ การเสีย ของตนเอง  คนเราเมื่อไม่มีก็อยากได้ เมื่อได้มาก็กลัวจะสูญเสียไป เวลาสูญเสีย ก็กลัวความเจ็บปวด ชีวิตนี้ยังไม่จบ แต่ตัวเองก็ได้เกิดวัฏฏะความเจ็บปวดทรมานไม่รู้กี่พันล้านรอบแล้ว  แต่การได้เสียในชีวิตคนเรา ก็มิใช่จะตัดสินได้แน่นอนได้  เช่นความรักทุกช่วงทุกขั้นตอนที่นำพาเราให้เจริญเติบโต ไม่ว่าผลออกมาจะดีหรือจะร้าย ต่อการเจริญเติบโตของเราล้วนมีแต่ได้ ไม่มีการสูญเสียเลย ที่เรารู้สึกว่ามีการสูญเสียเพราะไม่ชำระหนี้กรรม เพราะเราไม่เข้าใจการสิ้นสุดแห่งความสัมพันธ์ เจ็บปวดเพราะสาเหตุมาจากไม่เคยใช้จิตวิญญาณในการดำรงชีวิต ใช้เพียงความรู้สึกของกายสังขาร จึงมีความรู้สึกว่าได้สูญเสีย ทางศาสนาได้กล่าวว่าหนี้กรรม หากเราปล่อยวางได้เสีย ได้จริงๆ หนี้กรรมก็ไม่เกิด หากเราเข้าใจหลักการของ "ปัจจัยเกิดปัจจัยดับ" ปล่อยวางการได้เสีย ความเจ็บปวดทรมานก็ไม่ก่อเกิด เมื่อความเจ็บปวดทรมานไม่ก่อเกิด หนี้กรรมจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ดังนั้น ต้องอาศัยปัญญา มองใช้ชัดเจน "การได้เสียเป็นการสำแดงของหนี้กรรมและบุญวาสนา" กรรมสัมพันธ์หมด หมายความว่าได้เสวยบุญหมดแล้ว  การ "ได้  ..เสีย" เวียนวนอยู่รอบตัวเรา หากไม่ใช้ปัญญาสำรวจมองสิ่งที่สร้างมาทั้งหมดในชีวิตเป็นกฏแห่งกรรม แน่นอนต้องกลุ้มใจหลายร้อยเท่าในภายหลัง มิหนำซ้ำทำให้มีเรื่องราวมากมาย "ในโชคชะตามีย่อมมี ในโชคชะตาไม่มีก็ไม่ต้องฝืนขอ" ดังนั้น จึงกล่าวว่า  "ปล่อยวาง คือความโชคดี ได้เสียเป็นเพียงขั้นตอน" 

(จากหนังสือรหัสลับแห่งชีวิต)