สวัดดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ 🙏🙏
คือหนูอายุ17ย่าง18คะ อยากจะมาระบายกับความรู้สึกที่ไม่สามารถจะบอกให้คนในครอบครัวได้รับรู้ถึงแม้เราจะอยากให้พวกเขานั้นรับรู้ก็เถอะแต่พวกเขาก็ไม่เข้าใจเราหรอกคะ
เข้าเรื่อง เลยนะคะอาจจะดขียน
ไม่เข้าใจหน่อยนะงับ^^
เราเป็แค่เด็กผญ.คนหนึ่งที่เปรียบเสมือนหุ่นยนต์เป็นได้แค่หุ่นยนต์ที่ดัดแปลงเหมือนมนุษย์ ไม่สามารถที่จะแสดงความรู้สึกให้คนรู้ได้ว่าเรารู้สึกอย่างไร เวลาพ่อของเราเครียดโมโหหงุดหงิด พอไม่มีที่ลงเขาก็จะด่าเราโดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย!
พ่อเราก็จะทำลายข้าวของ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกสบายใจพอเราเลือกที่จะออกไปบ้านป้าเพื่อที่ไม่อยากเห็นสิ่งพวกนี้เพราะเรากลัวเราไม่เคยเจอพ่อในมุมนี้ พอเราจะเดินออกไป พ่อเราพูดขึ้นมาว่า
"ถ้าก้าวออกไปอีกครั้งเจอกูแน่!"
เราเลือกที่จะก้าวออกไปเพราะเรากลัว แต่ไม่ทันจะเปิดประตูพ่อเราก็เดินมาดึงคอเราเหวี่ยงเราด่าเรา พูดกับเราว่ากล้ามากเลยนะที่ทำแบบนี้ไม่กลัวกูหรอห้ะ!
(เราโครตกลัวเค้าเลยเราเลยเลือกที่
จะออกไป) แต่เราก็ไม่ได้พูดได้แต่ร้องไห้ และพูดความรู้สึกที่เรารู้สึกออกไปให้เค้าฟังเค้าก็ไม่เข้าใจเราละก็ด่าเรา พอเค้าด่าเราเสร็จเค้าก็หยุดโวยวายละก็ทำทุกอย่างให้มันปกติ แต่เราคือผู้ถูกกระทำเราเลยจำแต่ไม่
สามารถที่จะทำอะไรได้เลย เช้ามาเค้าให้เมียใหม่ของเค้าเรียกเราละเมียใหม่เค้าก็บอกเราว่านี้นะเงินน้าให้100พ่อให้100รวมเป็น200 อย่าเอาเรื่องเมื่อคืนไปบอกใครนะเข้าใจไหมลืมๆมันไปนะ เราทำได้แค่ตอบอืม ละพอพวกเค้าไป เท่านั้นละเราร้องไห้หนักมากซึ่งเราต้องเก็บความรู้สึกแย่ๆแบบนี้เอาไว้ตั้งแต่ม.1เวลา
เค้าเครียดมักจะกินเหล้าเยอะ มากละทำร้ายเราแบบนั้น ทุกอย่างก็จบแบบเดิมทุกครั้งคือทำตัวปกติ
แต่พอเรารู้สึกแย่เราก็ไม่สามารถบอกเค้าได้ เราเลยเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง ทุกครั้งคนอื่นมักจะบอกว่าเราเรียกร้อง
ความสนใจจากพ่อ เราทำให้พ่อต้องลำบากใจ นั้นก็เมียนี้ก็ลูก
(หมายถึงเมียใหม่พ่อนะคะ
พ่อแยกกับแม่เราไปนานแล้ว)
เราบอกกับพวกญาติฝั่งพ่อเราไปว่าไม่เห็นจะต้องมาลำบากใจเลยอย่างไงหนูก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ถ้าเค้าจะรักน้ามากกว่าหนูก็เถอะ
ในชีงิตของเราเราอยู่แต่กับคำโกหกคำหลอกหลวง มาตลอด เรากำลังเก็บเงินเพื่อที่จะไปหาห้องเช่าอยู่เราอยากใช้ชีวิตของเราแต่เรารู้ว่าอย่างไงพ่อก็ไม่ให้เราไปแต่เราเลือกไว้เเล้วว่าเราจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเองอาจจะลำบากแต่ก็สบายใจที่ไม่ต้องมาอึดอัดกับอะไรแบบนี้ ถึงหนูจะออกไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกแต่หนูก็จะเอาเงินที่ทำงานมาได้แบ่งให้เค้ากับแม่แท้ๆของหนูอยู่ดหนูทิ้งงพ่อไม่ลงหรอกคะ
แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าหนูอยู่ห่างๆจากพวกเค้ากับเมียเค้า พ่อเค้าก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง แต่เสียอย่างเดียวก็เรื่องอารมณ์เค้า
หนูควรที่จะบอกเค้าดีไหมคะว่าหนูจะย้ายออก
อีกใจกลัวว่าเค้าจะไม่ให้ไปละแจ้งความลูกหนีออกจากบ้าน
หนูควรจะทำอย่างไงดี เพราะอีกแค่2เดือนหนูก็จะครบรอบ18ปีแล้ว อยากลองใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการไม่เคยได้ไปไหนนอกจากเลิกเรียนกลับบ้าน
ไม่ได้ไปเที่ยวถ้าจะเที่ยวก็คือต้องไปกับญาติลูกพี่ลูกน้องตัวเองต้องกลับ2ทุ่มถ้าเกินก็จะโดนพ่อกับเมียพ่อโกด
ซึ่งเราไม่สามารถไปไหนได้เลยถ้าจะไปก็ต้องแอบออกไปแต่มันก็ไม่รู้สึกสบายใจ เราอยากลองใช้ชีวิตด้ยบตัวเองทำอะไรด้วยตังเองชีวิตแบบไม่โดนบังคับ อยากทำอะไรก็ทำแต่ต้องคิดดีๆว่าควรหรือไม่ควร "เราอยากเป็นช่างภาพ" ที่ต่างประเทศ แต่ถ้าชีวิตเรายังอยู่แบบนี้มันก็ไม่ไหวเราเลือกที่จะย้ายออกตอนจบปวช.ปี3เทมอนี้
ละจะออกไปหาเงินมาเช่าห้องจ่ายค่าเรียนตัวเอง แต่แค่กลัวว่าพ่อจะไม่ให้ออกไปอยู่คนเดียว ถึงให้ไปแต่อาจจะลากันไม่ดีสักเท่าไหร่ เราอยากออกไปแบบลากับพ่อดีๆเพราะอย่างไงเค้าก็คือพ่อ แต่ถึงเราจะย้ายออกเวลาเราว่างเราก็มาหาเค้าอยู่ดี
ทำอย่างไงดีคะรู้สึกเครียด😂😂
ครอบครัว
คือหนูอายุ17ย่าง18คะ อยากจะมาระบายกับความรู้สึกที่ไม่สามารถจะบอกให้คนในครอบครัวได้รับรู้ถึงแม้เราจะอยากให้พวกเขานั้นรับรู้ก็เถอะแต่พวกเขาก็ไม่เข้าใจเราหรอกคะ
เข้าเรื่อง เลยนะคะอาจจะดขียน
ไม่เข้าใจหน่อยนะงับ^^
เราเป็แค่เด็กผญ.คนหนึ่งที่เปรียบเสมือนหุ่นยนต์เป็นได้แค่หุ่นยนต์ที่ดัดแปลงเหมือนมนุษย์ ไม่สามารถที่จะแสดงความรู้สึกให้คนรู้ได้ว่าเรารู้สึกอย่างไร เวลาพ่อของเราเครียดโมโหหงุดหงิด พอไม่มีที่ลงเขาก็จะด่าเราโดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย!
พ่อเราก็จะทำลายข้าวของ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกสบายใจพอเราเลือกที่จะออกไปบ้านป้าเพื่อที่ไม่อยากเห็นสิ่งพวกนี้เพราะเรากลัวเราไม่เคยเจอพ่อในมุมนี้ พอเราจะเดินออกไป พ่อเราพูดขึ้นมาว่า
"ถ้าก้าวออกไปอีกครั้งเจอกูแน่!"
เราเลือกที่จะก้าวออกไปเพราะเรากลัว แต่ไม่ทันจะเปิดประตูพ่อเราก็เดินมาดึงคอเราเหวี่ยงเราด่าเรา พูดกับเราว่ากล้ามากเลยนะที่ทำแบบนี้ไม่กลัวกูหรอห้ะ!
(เราโครตกลัวเค้าเลยเราเลยเลือกที่
จะออกไป) แต่เราก็ไม่ได้พูดได้แต่ร้องไห้ และพูดความรู้สึกที่เรารู้สึกออกไปให้เค้าฟังเค้าก็ไม่เข้าใจเราละก็ด่าเรา พอเค้าด่าเราเสร็จเค้าก็หยุดโวยวายละก็ทำทุกอย่างให้มันปกติ แต่เราคือผู้ถูกกระทำเราเลยจำแต่ไม่
สามารถที่จะทำอะไรได้เลย เช้ามาเค้าให้เมียใหม่ของเค้าเรียกเราละเมียใหม่เค้าก็บอกเราว่านี้นะเงินน้าให้100พ่อให้100รวมเป็น200 อย่าเอาเรื่องเมื่อคืนไปบอกใครนะเข้าใจไหมลืมๆมันไปนะ เราทำได้แค่ตอบอืม ละพอพวกเค้าไป เท่านั้นละเราร้องไห้หนักมากซึ่งเราต้องเก็บความรู้สึกแย่ๆแบบนี้เอาไว้ตั้งแต่ม.1เวลา
เค้าเครียดมักจะกินเหล้าเยอะ มากละทำร้ายเราแบบนั้น ทุกอย่างก็จบแบบเดิมทุกครั้งคือทำตัวปกติ
แต่พอเรารู้สึกแย่เราก็ไม่สามารถบอกเค้าได้ เราเลยเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง ทุกครั้งคนอื่นมักจะบอกว่าเราเรียกร้อง
ความสนใจจากพ่อ เราทำให้พ่อต้องลำบากใจ นั้นก็เมียนี้ก็ลูก
(หมายถึงเมียใหม่พ่อนะคะ
พ่อแยกกับแม่เราไปนานแล้ว)
เราบอกกับพวกญาติฝั่งพ่อเราไปว่าไม่เห็นจะต้องมาลำบากใจเลยอย่างไงหนูก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ถ้าเค้าจะรักน้ามากกว่าหนูก็เถอะ
ในชีงิตของเราเราอยู่แต่กับคำโกหกคำหลอกหลวง มาตลอด เรากำลังเก็บเงินเพื่อที่จะไปหาห้องเช่าอยู่เราอยากใช้ชีวิตของเราแต่เรารู้ว่าอย่างไงพ่อก็ไม่ให้เราไปแต่เราเลือกไว้เเล้วว่าเราจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเองอาจจะลำบากแต่ก็สบายใจที่ไม่ต้องมาอึดอัดกับอะไรแบบนี้ ถึงหนูจะออกไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกแต่หนูก็จะเอาเงินที่ทำงานมาได้แบ่งให้เค้ากับแม่แท้ๆของหนูอยู่ดหนูทิ้งงพ่อไม่ลงหรอกคะ
แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าหนูอยู่ห่างๆจากพวกเค้ากับเมียเค้า พ่อเค้าก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง แต่เสียอย่างเดียวก็เรื่องอารมณ์เค้า
หนูควรที่จะบอกเค้าดีไหมคะว่าหนูจะย้ายออก
อีกใจกลัวว่าเค้าจะไม่ให้ไปละแจ้งความลูกหนีออกจากบ้าน
หนูควรจะทำอย่างไงดี เพราะอีกแค่2เดือนหนูก็จะครบรอบ18ปีแล้ว อยากลองใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการไม่เคยได้ไปไหนนอกจากเลิกเรียนกลับบ้าน
ไม่ได้ไปเที่ยวถ้าจะเที่ยวก็คือต้องไปกับญาติลูกพี่ลูกน้องตัวเองต้องกลับ2ทุ่มถ้าเกินก็จะโดนพ่อกับเมียพ่อโกด
ซึ่งเราไม่สามารถไปไหนได้เลยถ้าจะไปก็ต้องแอบออกไปแต่มันก็ไม่รู้สึกสบายใจ เราอยากลองใช้ชีวิตด้ยบตัวเองทำอะไรด้วยตังเองชีวิตแบบไม่โดนบังคับ อยากทำอะไรก็ทำแต่ต้องคิดดีๆว่าควรหรือไม่ควร "เราอยากเป็นช่างภาพ" ที่ต่างประเทศ แต่ถ้าชีวิตเรายังอยู่แบบนี้มันก็ไม่ไหวเราเลือกที่จะย้ายออกตอนจบปวช.ปี3เทมอนี้
ละจะออกไปหาเงินมาเช่าห้องจ่ายค่าเรียนตัวเอง แต่แค่กลัวว่าพ่อจะไม่ให้ออกไปอยู่คนเดียว ถึงให้ไปแต่อาจจะลากันไม่ดีสักเท่าไหร่ เราอยากออกไปแบบลากับพ่อดีๆเพราะอย่างไงเค้าก็คือพ่อ แต่ถึงเราจะย้ายออกเวลาเราว่างเราก็มาหาเค้าอยู่ดี
ทำอย่างไงดีคะรู้สึกเครียด😂😂