เรากับเเฟนอยู่กันมาตั้งเเต่เราอายุ18ปี เรียนจบก็เเต่งงานมีลูกด้วยกันตอนนี้3คน บ้านเราพอมีฐานะเเต่ไม่ถึงกับรวยเเต่บ้านเเฟนครอบครัวเเตกพ่อเเม่เเยกทางไม่มีบ้านไม่มีทรัพย์สินเเต่เราไม่เคยมองตรงนั้นเราอดทนอยู่ข้างๆเเฟน อดมื้อกินมื้อหรือบางทีก็อดหลายๆมื้อ ตอนนี้คือทิ้งลูกให้พ่อเเม่เราเลี้ยง เรากับเเฟนมาทำงาน กทม ประมาน4ปีได้ เเต่เราบริหารเงินไม่เป็นด้วยความประมาทเเละไร้สติ ยอมรับเราผิดติดหนี้สินนอกระบบ เงินเดือนออกมาไม่เคยเหลือกินเเรกๆเเฟนก็ช่วยเเต่พอมันหนักๆเข้าเเฟนก็หาว่าเราเอาเเต่สร้างหนี้ไม่คิดสร้าง จนตอนนี้คือ เค้าเปลี่ยนไป ติดเพื่อน ติดผู้หญิง(เที่ยวร้านคาราโอเกะ)เงินเดือนเค้าเราไม่เคยได้หยิบจับเลยเเม้เเต่บาทเดียวเป็นเวลา2เดือนเเล้ว ทะเลาะกันเค้าก็เอาเเต่ขอเลิกๆตอนนี้คือ เราไม่มีสิทธ์ในตัวเค้า เค้าหาว่าเราก้าวก่ายหาว่าล้ำเส้นเค้าทั้งที่เค้าทำคือ เราสุดช้ำเค้าใช้เหตุผลว่าเค้าให้เรามาเยอะเค้าช่วยเรามาเยอะเค้าไม่ไหวเเล้ว เค้าขอเลิกเเต่เราที่รั้งเค้าไว้ ตอนนี้คือเงินจะกินใช้ไม่มีกำลังใจจะสู้ก้ไม่มี ความรู้สึกคือ เรารักเค้ายอมทิ้งทุกอย่างเเต่เค้าเลือกทิ้งเราตอนที่ชีวิตเค้าสบายที่สุด เค้ามีเงินเดือน20000 เค้ามีความสุข เค้าไปกินไปเที่ยวเเต่เรา เจ็บปวด ท้อเเท้สิ้นหวัง อยากจะเดินออกเเต่ใจก็รักเค้าเหลือเกิ้น เเต่เค้าคือคนหมดใจที่ต้องการจะไปทุกเวลา😭😭😭😭😭😭
คนซื่อสัตย์สุดท้ายได้อะไร..????