สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ม.5 อยากมาระบายและรับฟังแนวทางแก้ไขของทุกคน
ใครก็ได้บอกหนูทีว่า การเรียนนั้นรับผิดชอบน้อย
แล้วทำไมสิ่งที่หนูเผชิญอยู่ มันเหมือนกำลังแบกลูกภูเขาอยู่ล่ะ อาจารย์สั่งงานนู่นนี่นั่นเยอะไปหมด ถามหน่อย เพื่ออะไร? ถ้าหนูได้ความรู้จากตรงนั้นหนูจะไม่ว่าอะไรเลย ยกตัวอย่างเวลาอาจารย์สั่งให้เขียนรายงาน ให้คัดลอกเขียนรายงานสิบกว่าหน้า นักเรียนเขียนยันมือหงิก ส่วนอาจารย์ตรวจดูปกและหน้าสุดท้าย ให้ลายเซนต์ลงคะแนน ถือเป็นอันเสร็จสิ้น
บอกตรงๆ ทุกวันนี้หนูยังหาประโยชน์จากส่วนนั้นไม่ได้เลย
หนูเกลียดระบบการศึกษาไทย การศึกษาไทยทำให้ชีวิตหนูแย่ หนูรู้สึกว่าสิ่งที่หนูกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่ตัวของหนูเลย
หนูต้องทำอะไรไม่รู้ ที่ผู้ใหญ่เขาตีกรอบขึ้นมา แล้วหนูต้องทำตาม ทั้งๆที่หนูก็ไม่รู้ว่าต้องทำไปทำไม ชีวิตโคตรเหมือนหุ่นยนต์เลย ชีวิตมันขาดเป้าหมาย เพราะโรงเรียนไม่ได้สอนวิชาทักษะชีวิต วิชาวางแผน แต่กลับสอนอะไรไม่รู้ที่มันวิชาการเกินไป จนสุดท้ายกลับใช้ในชีวิตจริงไม่ได้เลยสักอย่าง
ไม่รู้ทำไม เรียนแล้วมันเครียด แทนที่จะเรียนอย่างมีความสุข แต่กลับโดนสิ่งแวดล้อมกดดันไปหมด
"หนูต้องได้เกรดดีนะ" "หนูต้องได้ที่หนึ่งนะ"
คำเหล่านี้มันกรอกหูตั้งแต่ป.1 จนถึงตอนนี้ก็ยังคงได้ยินอยู่ แล้วจะทำไมกัน ถ้าหนูสอบได้ที่โหลของห้อง หนูจะดูเป็นเด็กโง่เหรอ หนูจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาไร้คุณค่าเหรอ จะวัดหนูจากตรงนี้จริงๆเหรอคะ ช่วยสงสารหนูหน่อยเหอะ โปรดอย่าวัดหนูจากคะแนน เกรด หรือลำดับเลย
หนูอยากเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษา เพราะหนูรู้สึกเข็ดหลาบ(ขอใช้คำบ้านๆ)จริงๆกับการศึกษาไทย
ถามหน่อย เราสามารถเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาได้จริงไหม อย่างน้อยขอให้ลูกหลานหนูอย่าได้พบโชคชะตาเดียวกับหนูเลย อยากให้ระบบเฮงซวยนี้สิ้นสุดในยุคหนูก็พอ ได้โปรด...
การศึกไทยเหมือนฆาตกร ที่คนอื่นมองว่าดี แต่จริงๆแล้วมันกลับทรมาณหนูอย่างช้าๆจนสุดสิ้นลมหายใจ
#การศึกษาฆ่าฉัน
ใครอยากระบาย หรืออยากแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับระบบการศึกไทย เชิญเลยค่ะ
ขอระบายหน่อย ไม่ไหวแล้วกับระบบการศึกษาไทย!!!
ใครก็ได้บอกหนูทีว่า การเรียนนั้นรับผิดชอบน้อย
แล้วทำไมสิ่งที่หนูเผชิญอยู่ มันเหมือนกำลังแบกลูกภูเขาอยู่ล่ะ อาจารย์สั่งงานนู่นนี่นั่นเยอะไปหมด ถามหน่อย เพื่ออะไร? ถ้าหนูได้ความรู้จากตรงนั้นหนูจะไม่ว่าอะไรเลย ยกตัวอย่างเวลาอาจารย์สั่งให้เขียนรายงาน ให้คัดลอกเขียนรายงานสิบกว่าหน้า นักเรียนเขียนยันมือหงิก ส่วนอาจารย์ตรวจดูปกและหน้าสุดท้าย ให้ลายเซนต์ลงคะแนน ถือเป็นอันเสร็จสิ้น
บอกตรงๆ ทุกวันนี้หนูยังหาประโยชน์จากส่วนนั้นไม่ได้เลย
หนูเกลียดระบบการศึกษาไทย การศึกษาไทยทำให้ชีวิตหนูแย่ หนูรู้สึกว่าสิ่งที่หนูกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่ตัวของหนูเลย
หนูต้องทำอะไรไม่รู้ ที่ผู้ใหญ่เขาตีกรอบขึ้นมา แล้วหนูต้องทำตาม ทั้งๆที่หนูก็ไม่รู้ว่าต้องทำไปทำไม ชีวิตโคตรเหมือนหุ่นยนต์เลย ชีวิตมันขาดเป้าหมาย เพราะโรงเรียนไม่ได้สอนวิชาทักษะชีวิต วิชาวางแผน แต่กลับสอนอะไรไม่รู้ที่มันวิชาการเกินไป จนสุดท้ายกลับใช้ในชีวิตจริงไม่ได้เลยสักอย่าง
ไม่รู้ทำไม เรียนแล้วมันเครียด แทนที่จะเรียนอย่างมีความสุข แต่กลับโดนสิ่งแวดล้อมกดดันไปหมด
"หนูต้องได้เกรดดีนะ" "หนูต้องได้ที่หนึ่งนะ"
คำเหล่านี้มันกรอกหูตั้งแต่ป.1 จนถึงตอนนี้ก็ยังคงได้ยินอยู่ แล้วจะทำไมกัน ถ้าหนูสอบได้ที่โหลของห้อง หนูจะดูเป็นเด็กโง่เหรอ หนูจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาไร้คุณค่าเหรอ จะวัดหนูจากตรงนี้จริงๆเหรอคะ ช่วยสงสารหนูหน่อยเหอะ โปรดอย่าวัดหนูจากคะแนน เกรด หรือลำดับเลย
หนูอยากเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษา เพราะหนูรู้สึกเข็ดหลาบ(ขอใช้คำบ้านๆ)จริงๆกับการศึกษาไทย
ถามหน่อย เราสามารถเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาได้จริงไหม อย่างน้อยขอให้ลูกหลานหนูอย่าได้พบโชคชะตาเดียวกับหนูเลย อยากให้ระบบเฮงซวยนี้สิ้นสุดในยุคหนูก็พอ ได้โปรด...
การศึกไทยเหมือนฆาตกร ที่คนอื่นมองว่าดี แต่จริงๆแล้วมันกลับทรมาณหนูอย่างช้าๆจนสุดสิ้นลมหายใจ
#การศึกษาฆ่าฉัน
ใครอยากระบาย หรืออยากแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับระบบการศึกไทย เชิญเลยค่ะ