เรามีประสบกสรณ์มาเล่าให้ฟัง ค่ะ? (ช่วยคอมเมนท์หน่อยนะค่ะ??)
คือ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา เราได้เจอ กับแฟนเก่า เรานั่งเคาดาวส์ด้วยกันถ่ายรูปคู่ลง โซเชียล จากนั้น เคาดาวส์เสร็จอากาศที่บ้านนอกหนาวมากค่ะ เรา ทนไม่ไหวขอกลับบ้าน แต่เราไม่ได้เมานะค่ะ สติดีทุกอย่าง เพราะเรารู้ว่าเวลากลับบ้าน ต้องขับมอไซส์คนเดว พอเราจะขอตัวกลับวง กินเหล้าก้อแยกย้ายเช่นกัน เพราะทนพิษหนาวไม่ไหว แฟนเก่าก้อจะขอไปส่ง แต่ดันพาไปบ้านเขา เรามีอะไรกับแฟน จน มารู้ทีหลังว่าตั้งท้องช่วงสิ้นเดือน ม.ค. เพราะเรามีอาการเจ็บท้องน้อย อย่างรุนแรงปวดหน่วงๆเหมือนคนเปนประจำเดือน ปวดจนยืนทำงานไม่ไหว เลยไปรพ. หมอตรวจฉี่ บอกว่าไม่เปนไร ถามว่าตั้งครรภ์ไหมตอบว่าไม่ พอหมอ ตรวจเสร็จก้อให่เราไปนั่งริข้างนอก สักพักเรียกเราให้ไปเก็บปัสวะอีกรอบ เข้าไปพบหมอ หมอบอกว่าคุณตั้งตรรภ์ ช็อคไป 5วิ น้ำตาก้อไหล ไม่รู้จะทำยังงัยเพราะเรากับแฟนเก่าหลังจากที่ปีใหม่เสร็จเราขึ้นมากรุงเทพฯ เราก้อไม่ค่อยได้ติดต่อกับเขาอีก คิดในใจเราจะทำยังงัย จากนั่นเราก้อมาทำงานปกติ ทำไปคิดไป แต่อาการปวดท้องก้อยังไม่หาย เราจึงกลับไปหาหมออีก หมอส่งไป แผนก สูตินรีเวช หมออัลตาซาว ให้ บอกยังไม่เห็นน้องยังไม่ได้ยินหัวใจ หมอ สันนิฐาน ว่าเราจะ มีภาวะเสี่ยงคุกคาม หรืออาจจะท้องนอกมดลูก หมอก้อนัด เราทุกอาทิตย์ แต่ในระหว่างนั่น เราทั้งเทวทั้งดื่มเหล้าข้ามวันทั้งกระโดดโลดเต้น เพื่อให้เขาหลุดออกมา แต่ก้อไม่หลุด จนอาทิตย์สุดท้าย ที่หมอนัด ว่าได้ยินเสียงหัวใจเขาแล้วแล้ว น้องเขาก้อยุ ในมดลูกปกติ จนเราท้อคิดอะไรไม่ออก เลยตัดสินใจโทรไป หาแฟนเก่าบอกท้อง ตอนแรกก้อจะดี พอหลังๆมันบล็อคเฟสบล็อคไลน์ ให้เพื่อนที่เปนเพื่อนร่วม เฟส เข้าไปส่องให้สรุปคือมี ผู้หญิงคนใหม่ พอรู้ เรา ก้อจะหาวิธืทำแท้ง แต่ไม่สำเร็จเพราะมีเพื่อนที่ให้คำปรึกษา เราดีมาก จนเราไม่กล้าทำ แท้งเลยตัดสิ้นใจเอาไว้ แต่แล้วปัญหาก้อยังไม่มด ต้องลาออกจากงานเพราะเปนซัพ ค่าห้องก้อไม่มีจ่าย เลยปรึกษากับเจ้าของห้อง เขาเลยแนะนำ ทีพัก ให้ เราอุ้มท้อง ได้ 4เดือนไปยุบ้านพัก จน9เดือน ระหว่างที่ท้องเราก้องานขายของ แบบพาททามทำ พอคลอดน้อง เลยกลับมายุบ้าน ก่อนหน้านี้ยังไม่บอกทางบ้าน เพราะกลัว จนอายุครรภ์ ได้8เดือน เลย เกิ้นๆๆบอกพี่สาว พี่สาวก้อไปเล่าให้แม่กับพ่อฟังทุกคนไม่เชื่อ จนเราคลอดน้อง เราตัดสิ้นใจโทรกลับบ้านเพื่อให้ที่บ้านมารับแต่ไม่มีใครมาจนเราต้องนั้งรถตู้กลับ พอมาถึงก้อโดนด่าเรื่องพ่อของน้องแต่ยุไปสักพักก้อเหมือนจะดี พอดีได้ไม่นาน คิดว่ากลับมายุบ้านจะมีคนช่วย เอาไปเอามาเหมือนยุคนเดว ต้องเหนื่อยร่างกายทุกวันนี้แทบจะไม่มีแรงกินข้าว ร้องไห้ ทุกวัน เหนื่อยกว่าเดิม ด้วยซ้ำ ไม่มีแยแส หลานตัวเองต่างคนก้อต่างทำหน้าที่ของตัวเองหมด ราวกับว่สเราเลี้ยงลูกไม่เหนื่อยเลยบางวันแทบไม่ได้กินข้าวพอได้กินก้อกินไม่เยอะ นอนคิดทุกคืน (เราควรทำยังงัยต่อไปดี) ร่างกายบอกไม่ไหวแล้ว ขอกำลังใจหน่อยได้ไหมค่ะ เปนคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวจิงๆๆ เลี้ยงคนเดี่ยวอุ้มคนเดี่ยวไม่มีใครช่วยทั่งๆที่ก้อพากันเปนตากะยายเขา เหนื่อยจังค่ะ
จะมีชีวิตยุต่อไปได้ยังงัยถ้าเราขาดกำลังใจยุแบบนี้
คือ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา เราได้เจอ กับแฟนเก่า เรานั่งเคาดาวส์ด้วยกันถ่ายรูปคู่ลง โซเชียล จากนั้น เคาดาวส์เสร็จอากาศที่บ้านนอกหนาวมากค่ะ เรา ทนไม่ไหวขอกลับบ้าน แต่เราไม่ได้เมานะค่ะ สติดีทุกอย่าง เพราะเรารู้ว่าเวลากลับบ้าน ต้องขับมอไซส์คนเดว พอเราจะขอตัวกลับวง กินเหล้าก้อแยกย้ายเช่นกัน เพราะทนพิษหนาวไม่ไหว แฟนเก่าก้อจะขอไปส่ง แต่ดันพาไปบ้านเขา เรามีอะไรกับแฟน จน มารู้ทีหลังว่าตั้งท้องช่วงสิ้นเดือน ม.ค. เพราะเรามีอาการเจ็บท้องน้อย อย่างรุนแรงปวดหน่วงๆเหมือนคนเปนประจำเดือน ปวดจนยืนทำงานไม่ไหว เลยไปรพ. หมอตรวจฉี่ บอกว่าไม่เปนไร ถามว่าตั้งครรภ์ไหมตอบว่าไม่ พอหมอ ตรวจเสร็จก้อให่เราไปนั่งริข้างนอก สักพักเรียกเราให้ไปเก็บปัสวะอีกรอบ เข้าไปพบหมอ หมอบอกว่าคุณตั้งตรรภ์ ช็อคไป 5วิ น้ำตาก้อไหล ไม่รู้จะทำยังงัยเพราะเรากับแฟนเก่าหลังจากที่ปีใหม่เสร็จเราขึ้นมากรุงเทพฯ เราก้อไม่ค่อยได้ติดต่อกับเขาอีก คิดในใจเราจะทำยังงัย จากนั่นเราก้อมาทำงานปกติ ทำไปคิดไป แต่อาการปวดท้องก้อยังไม่หาย เราจึงกลับไปหาหมออีก หมอส่งไป แผนก สูตินรีเวช หมออัลตาซาว ให้ บอกยังไม่เห็นน้องยังไม่ได้ยินหัวใจ หมอ สันนิฐาน ว่าเราจะ มีภาวะเสี่ยงคุกคาม หรืออาจจะท้องนอกมดลูก หมอก้อนัด เราทุกอาทิตย์ แต่ในระหว่างนั่น เราทั้งเทวทั้งดื่มเหล้าข้ามวันทั้งกระโดดโลดเต้น เพื่อให้เขาหลุดออกมา แต่ก้อไม่หลุด จนอาทิตย์สุดท้าย ที่หมอนัด ว่าได้ยินเสียงหัวใจเขาแล้วแล้ว น้องเขาก้อยุ ในมดลูกปกติ จนเราท้อคิดอะไรไม่ออก เลยตัดสินใจโทรไป หาแฟนเก่าบอกท้อง ตอนแรกก้อจะดี พอหลังๆมันบล็อคเฟสบล็อคไลน์ ให้เพื่อนที่เปนเพื่อนร่วม เฟส เข้าไปส่องให้สรุปคือมี ผู้หญิงคนใหม่ พอรู้ เรา ก้อจะหาวิธืทำแท้ง แต่ไม่สำเร็จเพราะมีเพื่อนที่ให้คำปรึกษา เราดีมาก จนเราไม่กล้าทำ แท้งเลยตัดสิ้นใจเอาไว้ แต่แล้วปัญหาก้อยังไม่มด ต้องลาออกจากงานเพราะเปนซัพ ค่าห้องก้อไม่มีจ่าย เลยปรึกษากับเจ้าของห้อง เขาเลยแนะนำ ทีพัก ให้ เราอุ้มท้อง ได้ 4เดือนไปยุบ้านพัก จน9เดือน ระหว่างที่ท้องเราก้องานขายของ แบบพาททามทำ พอคลอดน้อง เลยกลับมายุบ้าน ก่อนหน้านี้ยังไม่บอกทางบ้าน เพราะกลัว จนอายุครรภ์ ได้8เดือน เลย เกิ้นๆๆบอกพี่สาว พี่สาวก้อไปเล่าให้แม่กับพ่อฟังทุกคนไม่เชื่อ จนเราคลอดน้อง เราตัดสิ้นใจโทรกลับบ้านเพื่อให้ที่บ้านมารับแต่ไม่มีใครมาจนเราต้องนั้งรถตู้กลับ พอมาถึงก้อโดนด่าเรื่องพ่อของน้องแต่ยุไปสักพักก้อเหมือนจะดี พอดีได้ไม่นาน คิดว่ากลับมายุบ้านจะมีคนช่วย เอาไปเอามาเหมือนยุคนเดว ต้องเหนื่อยร่างกายทุกวันนี้แทบจะไม่มีแรงกินข้าว ร้องไห้ ทุกวัน เหนื่อยกว่าเดิม ด้วยซ้ำ ไม่มีแยแส หลานตัวเองต่างคนก้อต่างทำหน้าที่ของตัวเองหมด ราวกับว่สเราเลี้ยงลูกไม่เหนื่อยเลยบางวันแทบไม่ได้กินข้าวพอได้กินก้อกินไม่เยอะ นอนคิดทุกคืน (เราควรทำยังงัยต่อไปดี) ร่างกายบอกไม่ไหวแล้ว ขอกำลังใจหน่อยได้ไหมค่ะ เปนคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวจิงๆๆ เลี้ยงคนเดี่ยวอุ้มคนเดี่ยวไม่มีใครช่วยทั่งๆที่ก้อพากันเปนตากะยายเขา เหนื่อยจังค่ะ