ผู้ฝึกวิชา ย่อมมีวิชา ไม่ว่าจะคนดี หรือคนไม่ดี

กระทู้สนทนา
เมื่อชีวิตเราก้าวไปเรื่อยๆ เราย่อมเจอคนมากมายขึ้นเรื่อยๆ
ได้พบหลายคนที่เก่ง หลากหลายสายงาน และเมื่อเริ่มสนิทกัน
ก็พบว่า เขาใส่บาตร สวดมนต์ นั่งสมาธิ เป็นชั่วโมงๆ
เพื่อประโยชน์บางอย่าง

คนที่ 1 ให้เป็นคนมีสติ ทำงานได้ดีไม่วอกแวก
แต่เขากลับเป็นคนที่อวดดีและเอาแต่ผลงาน โยนสิ่งผิดให้ผู้อื่น
จนทุกคนรู้กันทั่ว ไม่กล้าทำงานด้วย

คนที่ 2 ให้เป็นมีสมาธิ จดจำได้ทุกอย่าง
แต่เขากลับโกหกบ่อยๆเพื่อประโยชน์ใส่ตัว จนคนใกล้ชิดยัง
เตือนว่าโกหกอีกแล้วนะ

คนที่ 3 ให้เป็นคนคุมอารมณ์ได้ แม้ใครด่าว่าใจก็ไม่สั่นไหว
แต่เขากลับขโมยเงินเดือนผู้อื่น ตั้งแต่คนรวยยันคนจน แม้ผู้อื่นลำบาก
ไม่มีข้าวกิน ด่าทอ ฟ้องร้อง เขาก็เข้มแข็ง ไม่รู้สึกผิด

คนที่ 4 ให้เป็นคนดูดี ในสายตาผู้อื่นเขาคือสายบุญ
แต่เขากลับพูดหว่านล้อมเอาประโยชน์เข้าตนเสมอ
คนใกล้ชิดบางคนก็รู้ว่าเขามีผลประโยชน์ทับซ้อนอยู่บ่อยๆ

สิ่งที่อยากบอก คือ หลายคนใส่บาตร สวดมนต์ นั่งสมาธิ
เห็นแล้วดีประดุจเทพ และ เก่งกาจสามารถไร้ผู้ต่อต้าน
แต่แท้จริงแล้ว พวกเขาไม่ได้ทำสิ่งเหล่านี้เพื่อหลุดพ้นทุกข์เลย
แต่เพื่อผลประโยชน์บางอย่างของตนเอง

พูดไปผมต้องเจอคนเหล่านี้ก็มีทุกข์บ้าง แต่ก็พอเข้าใจได้
บางครั้งต้องร่วมงานกัน ก็ลำบากเรา เสียงาน เสียเงิน ก็มี
ได้แต่อดทน เพราะพวกเขาก็ฝึกวิชามาดี ดีกว่าเราด้วยซ้ำ
เขาหว่านพืชใด ก็ได้ผลเช่นนั้น

เรามันก็ฝึกก็เพื่อให้ทุกข์บรรเทา ค่อยๆขัดเกลาให้เหตุหมดไป
ผมช่วยคนที่โดนเอาเปรียบได้น้อยมาก แม้ผมเองก็โดนบ้าง
ผมได้แค่ดูใจตนเองให้ดี และช่วยคนอื่นให้ดีที่สุดแค่นั้นเอง
โลกนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่