ผมก็เป็นคนไทยคนหนึ่งที่อยู่ในจังหวัดที่ได้ชื่อว่า Little Burma
เมื่อ 20 ปีก่อน ทุกอย่างเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แม้จังหวัดนี้จะเป็นจุดหมายในฝันของชาวพม่าทุกคน
แต่มันก็โหดร้ายเหลือประมาณ เช่นการต้องเช่าห้องเล็กๆ
อยู่กัน 10 คน สลับกันนอน อึใส่ถุงแล้วโยนออกทางหน้าต่าง
ชาวพม่าแต่ละคนจะเหมือน ATM เคลื่อนที่ โจรอยากได้นาฬิกา
หรือรองเท้าแตะแพง ๆ ก็กระชากเอาได้เลย
แต่ในความแย่นี้ก็มีความงามอย่างหนึ่ง คือทุกวันพระ ชาวพม่า มอญ
และไทยใหญ่ก็จะไปทำบุญตามวัด ในชุดประจำชาติ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เช่นเจ้าหน้าที่ดักจับ เขาก็ต้องไปให้ได้
ชุดประจำชาติที่เขาใส่นี่เป็นแบบจัดเต็ม คือเป็นผ้าซิ่นปักดิ้นทองมันระยับ
เสื้อไหมรัดรูปคล้ายของคนเหนือ ผู้หญิงใส่เครื่องประดับผมคล้ายมงกุฎด้วย
ถ้าผู้ชายก็เป็นโสร่งกับเสื้อแขนยาวที่ขาวเหมือนหิมะ
ทั้งที่ส่วนใหญ่ทำงานสกปรก ผู้ชายจะหุ่นดีมาก ซิกส์แพคนี่คือธรรมดา
เวลาผมเจอพวกเขาเดินเป็นแถวนับร้อยๆคนจะรู้สึกดีมาก
เช้านี้ผมก็โชคดีได้เห็นชาวพม่า มอญ นับพันคน ในชุดประจำชาติอีกครั้ง แบบน่าตื่นตามาก
บางอย่างอาจเปลี่ยนไปบ้าง เช่นดูเหมือนไม่มีใครใส่มงกุฎ แต่ชุดก็จัดเต็มเหมือนเดิม
ผมขับรถอยู่เลยถ่ายภาพยาก ได้แต่ตรงที่ไม่ค่อยมีคน
ส่วนการจอดถ่ายภาพนั้นไม่สามารถทำได้ เพราะอาจเกิดผลร้าย
เช่นตำรวจจำได้ว่าคนนี้พาสปอร์ตขาดอายุฯลฯ
ถ้าใครมีภาพดีๆ ช่วยโพสต์ด้วย
สาเหตุอย่างหนึ่งที่ผมตื่นเต้นคือจังหวัดผม เปรียบเหมือนทะเลทรายทางวัฒนธรรม
เมื่อได้เห็นอะไรที่อาจเป็นจุดขายก็ดีใจมากๆ
เพิ่มเติม
ปัจจุบันความรู้สึก Racist ของคนในจังหวัดผมน้อยลงไปมากแล้ว
เพราะทุกคนรู้ถึงความสำคัญของพวกเขา เช่นห้างใดชาวพม่าไม่กล้าเดิน
คือเจ๊งเท่านั้น ดังนั้นป้ายในห้างส่วนใหญ่จึงมีภาษาพม่าด้วย
ส่วนใหญ่ชาวพม่าจะเช่าคอนโดอยู่ เหมือนคนไทยทั่วไป แต่อาจโทรมกว่านิดหน่อย
นอกจากนั้นเราไม่สามารถบอกได้อีกแล้วว่าใครเป็นพม่า
- บางคนมีรถขับ แต่จ้างคนไทยเป็นเจ้าของให้
- บางคนมาในสภาพของพนักงานขายสาวสวย พูดไทย ชัดเป๊ะ
- บางคนมาในสภาพคล้ายพริตตี้
- บางคนมาแบบเสี่ยอ้วนๆ ซึ่งพก ATM 50-60 ใบ แต่เวลาคนไทยจะกด เขาจะหลีกให้อย่างสุภาพ
- บางคนเป็นเด็กมัธยมที่ดูไบรท์ สอบได้ 4 ทุกวิชา
ปลื้มปิติกับประเพณีออกพรรษาของชาวพม่าที่ Little Burma
เมื่อ 20 ปีก่อน ทุกอย่างเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แม้จังหวัดนี้จะเป็นจุดหมายในฝันของชาวพม่าทุกคน
แต่มันก็โหดร้ายเหลือประมาณ เช่นการต้องเช่าห้องเล็กๆ
อยู่กัน 10 คน สลับกันนอน อึใส่ถุงแล้วโยนออกทางหน้าต่าง
ชาวพม่าแต่ละคนจะเหมือน ATM เคลื่อนที่ โจรอยากได้นาฬิกา
หรือรองเท้าแตะแพง ๆ ก็กระชากเอาได้เลย
แต่ในความแย่นี้ก็มีความงามอย่างหนึ่ง คือทุกวันพระ ชาวพม่า มอญ
และไทยใหญ่ก็จะไปทำบุญตามวัด ในชุดประจำชาติ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เช่นเจ้าหน้าที่ดักจับ เขาก็ต้องไปให้ได้
ชุดประจำชาติที่เขาใส่นี่เป็นแบบจัดเต็ม คือเป็นผ้าซิ่นปักดิ้นทองมันระยับ
เสื้อไหมรัดรูปคล้ายของคนเหนือ ผู้หญิงใส่เครื่องประดับผมคล้ายมงกุฎด้วย
ถ้าผู้ชายก็เป็นโสร่งกับเสื้อแขนยาวที่ขาวเหมือนหิมะ
ทั้งที่ส่วนใหญ่ทำงานสกปรก ผู้ชายจะหุ่นดีมาก ซิกส์แพคนี่คือธรรมดา
เวลาผมเจอพวกเขาเดินเป็นแถวนับร้อยๆคนจะรู้สึกดีมาก
เช้านี้ผมก็โชคดีได้เห็นชาวพม่า มอญ นับพันคน ในชุดประจำชาติอีกครั้ง แบบน่าตื่นตามาก
บางอย่างอาจเปลี่ยนไปบ้าง เช่นดูเหมือนไม่มีใครใส่มงกุฎ แต่ชุดก็จัดเต็มเหมือนเดิม
ผมขับรถอยู่เลยถ่ายภาพยาก ได้แต่ตรงที่ไม่ค่อยมีคน
ส่วนการจอดถ่ายภาพนั้นไม่สามารถทำได้ เพราะอาจเกิดผลร้าย
เช่นตำรวจจำได้ว่าคนนี้พาสปอร์ตขาดอายุฯลฯ
ถ้าใครมีภาพดีๆ ช่วยโพสต์ด้วย
สาเหตุอย่างหนึ่งที่ผมตื่นเต้นคือจังหวัดผม เปรียบเหมือนทะเลทรายทางวัฒนธรรม
เมื่อได้เห็นอะไรที่อาจเป็นจุดขายก็ดีใจมากๆ
เพิ่มเติม
ปัจจุบันความรู้สึก Racist ของคนในจังหวัดผมน้อยลงไปมากแล้ว
เพราะทุกคนรู้ถึงความสำคัญของพวกเขา เช่นห้างใดชาวพม่าไม่กล้าเดิน
คือเจ๊งเท่านั้น ดังนั้นป้ายในห้างส่วนใหญ่จึงมีภาษาพม่าด้วย
ส่วนใหญ่ชาวพม่าจะเช่าคอนโดอยู่ เหมือนคนไทยทั่วไป แต่อาจโทรมกว่านิดหน่อย
นอกจากนั้นเราไม่สามารถบอกได้อีกแล้วว่าใครเป็นพม่า
- บางคนมีรถขับ แต่จ้างคนไทยเป็นเจ้าของให้
- บางคนมาในสภาพของพนักงานขายสาวสวย พูดไทย ชัดเป๊ะ
- บางคนมาในสภาพคล้ายพริตตี้
- บางคนมาแบบเสี่ยอ้วนๆ ซึ่งพก ATM 50-60 ใบ แต่เวลาคนไทยจะกด เขาจะหลีกให้อย่างสุภาพ
- บางคนเป็นเด็กมัธยมที่ดูไบรท์ สอบได้ 4 ทุกวิชา