*จขกท.เป็นเด็กอายุ 15 ปี
เราเป็นคนรู้สึกคิดมาก และร้องไห้ง่ายมาก มีเรื่องบั่นทอนจิตใจ มันเริ่มสะสมอาการเศร้าขึ้นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ 4-5 ปีที่แล้วและเริ่มหนักขึ้นช่วงปีที่ 4 จนตอนนี้รู้สึกเศร้ามาก ตื่นนอนขึ้นมาเริ่มไม่อยากทำอะไร รู้สึกเคว้งคว้าง เกิดคำถามตามมามากมาย ว่าทำไมต้องตื่น? ทำไมไม่หลับไปตลอดเลยล่ะ หนักข้อเข้าจนถึงขนาดอยากฆ่าตัวตาย แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ว่าอยากฆ่าจริงๆ ค่ะ เหมือนมีเสียงก้องอยู่ในหัววนไปมา ราวกับว่ามีคนมากระซิบ ส่วนเรื่องทำร้ายตัวเองเคยแค่ตบเรียกสติค่ะ ซึ่งช่วงนี้เรารู้สึกแบบนี้บ่อยแล้วร้องไห้กับตัวเองบ่อยมากๆ
เราเคยไปปรึกษาเพื่อนๆ แล้ว แต่เนื่องจากพวกเขาอายุยังน้อยด้วยหรือเปล่าเลยทำให้รู้สึกว่าพวกเขารับฟังเราแค่ผ่านๆ ให้มันจบไป ส่วนผู้ใหญ่หรือคนที่คิดว่าปรึกษารับฟังได้ เราไม่คิดว่าจะมีนะคะ เพราะเคยไปบ่อยโฮใส่แล้วแต่เขาบอกว่าเราคิดเยอะไป ให้คิดแค่ว่าวันพรุ่งนี้จะกินอะไรก็พอแล้ว ซึ่งมันไม่ช่วยอะไรให้จิตใจเราดีขึ้นเลยค่ะ
แต่ทั้งหมดที่เล่ามา ส่วนใหญ่จะมีมาตอนอยู่ตัวคนเดียว เวลาออกไปข้างนอกเราก็เฮฮา ร่าเริงมากๆ เลย
นี่แค่เศร้าปกติ หรือต้องไปพบแพทย์คะ?
ควรไปพบจิตแพทย์ดีมั้ยคะ? หรือแค่เศร้าเฉยๆ?
เราเป็นคนรู้สึกคิดมาก และร้องไห้ง่ายมาก มีเรื่องบั่นทอนจิตใจ มันเริ่มสะสมอาการเศร้าขึ้นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ 4-5 ปีที่แล้วและเริ่มหนักขึ้นช่วงปีที่ 4 จนตอนนี้รู้สึกเศร้ามาก ตื่นนอนขึ้นมาเริ่มไม่อยากทำอะไร รู้สึกเคว้งคว้าง เกิดคำถามตามมามากมาย ว่าทำไมต้องตื่น? ทำไมไม่หลับไปตลอดเลยล่ะ หนักข้อเข้าจนถึงขนาดอยากฆ่าตัวตาย แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ว่าอยากฆ่าจริงๆ ค่ะ เหมือนมีเสียงก้องอยู่ในหัววนไปมา ราวกับว่ามีคนมากระซิบ ส่วนเรื่องทำร้ายตัวเองเคยแค่ตบเรียกสติค่ะ ซึ่งช่วงนี้เรารู้สึกแบบนี้บ่อยแล้วร้องไห้กับตัวเองบ่อยมากๆ
เราเคยไปปรึกษาเพื่อนๆ แล้ว แต่เนื่องจากพวกเขาอายุยังน้อยด้วยหรือเปล่าเลยทำให้รู้สึกว่าพวกเขารับฟังเราแค่ผ่านๆ ให้มันจบไป ส่วนผู้ใหญ่หรือคนที่คิดว่าปรึกษารับฟังได้ เราไม่คิดว่าจะมีนะคะ เพราะเคยไปบ่อยโฮใส่แล้วแต่เขาบอกว่าเราคิดเยอะไป ให้คิดแค่ว่าวันพรุ่งนี้จะกินอะไรก็พอแล้ว ซึ่งมันไม่ช่วยอะไรให้จิตใจเราดีขึ้นเลยค่ะ
แต่ทั้งหมดที่เล่ามา ส่วนใหญ่จะมีมาตอนอยู่ตัวคนเดียว เวลาออกไปข้างนอกเราก็เฮฮา ร่าเริงมากๆ เลย
นี่แค่เศร้าปกติ หรือต้องไปพบแพทย์คะ?