เคยรู้สึกว่าทำอะไรแล้วไม่มีใครเห็นไหม นั่นแหละ ความรู้สึกตอนนี้ เหมือนทำอะไร พยายามเท่าไหร่ ทุ่มเททำ แต่ผลลัพธ์มันไม่เคยตอบแทนเราเลย หรือเรามองโลกในแง่ร้ายเกินไปเหรอ หรือเรามองไม่เห็นมันเอง หรือเพราะอะไร มันเหนื่อยนะ เหนื่อยมากๆ กับการที่ทำไปแล้วไม่รู้ว่าได้อะไร โอเค บางครั้งเราก็ไม่ได้พยายามเพื่อต้องการผลลัพธ์ที่ดี บางครั้งเราก็ทำเพราะเราอยากทำ แต่ไม่มีใครหรอกที่ไม่คาดหวังในสิ่งที่ตัวเองพยายาม มันมีจริงๆเหรอ คนที่พยายามและทุ่มเททำสิ่งๆหนึ่งแล้วไม่คาดหวังผลอะไรเลย ถ้ามีก็ขอชื่ชม นับถือจริงๆที่คุณทำแบบนั้นได้ แต่เรายังไม่เก่งพอว่ะ เราทำแบบนั้นไม่ได้ ทุกครั้งที่พยายาม ก็ยังคาดหวังว่าอย่างน้อยก็มีใครสักคนเห็นค่ามันบ้าง เห็นในสิ่งที่เราทำบ้าง แต่ทำไมไม่มีใครคนนั้นเลย ไม่มีสักคนเลย เราไม่เข้าใจ หรือเพราะเรายังพยายามไม่พอ หรือเพราะเราคิดไปเองว่าเราพยายามมาก ทั้งๆที่คนอื่นก็พยายามเหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้น แล้วทำไมคนอื่นถึงได้รับการชื่นชม ได้รับคำขอบคุณ ได้มีคนมากมายเห็นว่าเขาทำอะไร แต่เรากลับไม่เห็นได้อะไรแบบนั้นบ้างเลย 

จริงๆมันอาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเรามันเป็นปัญหาที่เป็นมานาน เจอแบบนี้ซ้ำๆ จนบางทีก็ทำให้เราท้อที่จะพยายาม แต่ใจจริงๆเราก็ยังอยากสู้ อยากจะทำต่อ เพราะบางครั้งมันก็เป็นสิ่งที่เรารักสิ่งที่เราอยากทำ อยากจะช่วยคนอื่น แต่พอเจอแบบนี้ก็เริ่มท้อ ไม่รู้ต้องทำยังไงให้ใจยังมีแรงสู้ต่อ เลยมาเขียนระบาย เพื่อจะมีใครมีประสบการณ์เหมือนกัน หรือมีแนวทางแก้ปัญหาดีๆมาแบ่งปัน

จริงๆก็ไม่เชิงเป็นกระทู้ตั้งคำถาม ออกแนวมาบ่นมากกว่า แต่ก็อยากรู้ว่ามีใครบ้างไหมที่กำลังรู้สึก หรือเคยรู้สึกเหมือนเรา
ถ้าคุณเคย แล้วคุณแก้ปัญหานี้ยังไง หรือจัดการกับความรู้สึกพวกนี้ยังไง

ปล. ปัญหาพวกนี้เป็นปัญหาเกี่ยวกับการเรียนและการทำงานนะคะ