แม่ชอบเอาเราไปนินทากับคนในครอบครัว

คือว่า เดี๋ยวนี้เราเริ่มรู้สึกเหมือนเราไม่ใช่คนในครอบครัวแล้วอ่ะค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ก็ไม่ใช่คนโลกส่วนตัวสูงนะคะ คือบางทีเราก็ไม่รู้จะพูดอะไรดีก็เลยเงียบดีกว่า เลยทำให้แม่ไม่ค่อยชอบที่เราไม่พูดแล้วแม่ก็จะชอบเอาเราไปนินทากับพี่เราบ้างกับลุงป้าบ้างไรงี้ แล้วมันก็เริ่มจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ คือตอนนั้นเราไปงานรวมญาติที่บ้านยายก็มีลุงมีป้ามากันเยอะแยะเลย แล้วทุกคนก็มานั่งคุยกัน คุยกันไปคุยกันมาก็เข้ามาเรื่องเราได้ไงไม่รู้ค่ะ ก็มีแต่คนแบบทำไมเราถึงไม่ค่อยพูด เป็นคนโลกส่วนตัวสูงนะเราเนี่ย โตขึ้นจะหาเพื่อนกับเค้าได้รึเปล่า(จริงๆเยอะกว่านี้แต่เอาแบบย่อๆล่ะกันนะคะ) ตอนนั้นคือรู้สึกแบบเหมือนโดนรุมด่าอ่ะค่ะ รู้สึกแบบเรามานั่งทำอะไรตรงนี้มานั่งให้เค้ารุมว่าอย่างงี้หรอ ตอนนั้นแทบอยากลุกออกไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วเรื่องวันนั้นก็ทำเราคิดมากเลยค่ะ จากนั้นไม่นาน ็โทรมาหาพี่ชายแล้วเรากับพี่ชายนั่งอยู่ในห้องเดียวกันพี่ชายเราเล่นเกมอยู่ก็เลยเปิดลำโพงตอนเเม่โทรมา เราได้ยินแม่บอกว่า น้องทำอะไรอยู่ มันไม่สนใจอะไรแล้วใช่มั้ย มันไม่เอาพี่เอาน้องแล้วใช่มั้ย แล้วมันรู้มั้ยว่าวันนี้แม่มันนอนบ้านยาย พี่ชายเราเลยบอกแม่ให้ใจเย็นๆก่อน จากนั้นแม่เราก็บอกว่า ถ้าพี่ไม่เอามันแล้วมันจะอยู่ได้มั้ย มันถึงไม่สนใจอะไรแบบนี้ ต่อจากนี้แม่จะไม่สนใจแล้วนะจะเป็นยังไงกันก็ช่างแล้ว คือเราก็ได้ยินที่แม่พูดทั้งหมดอ่ะค่ะ ตอนนั้นน้ำตามันไหลออกมาเลย เราคิดว่ามันเป็นความฝันด้วยซ้ำ คือไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากแม่เลย เวลาเราอยู่กับแม่สองคนแม่ก็จะพูดดีด้วยแต่พอแม่คุยกับพี่แล้วพูดถึงเราเหมือนเป็นคนละคนกันเลย เวลาเราอยู่กับแม่แล้วคิดถึงคำพูดพวกนี้ยังเเอบคิดอยู่เลยว่าแบบใช่แม่คนเดียวกันรึเปล่า เราควรจะทำยังไงต่อดี ควรเปลี่ยนตัวตนตัวเองเพื่อแม่รึเปล่า หรือเราควรจะเป็นตัวของตัวเองเป็นแบบที่เราเป็นต่อไปดีคะ