สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราท้องได้ 9 วีค กว่าๆ แล้วค่ะ เรามีอาการเบื่ออาหาร พะอืดพะอม ท้องผูก ทานอาหารได้นิดหน่อยก็ท้องอืด ทำให้รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ บางทีทานอาหารเสร็จเว้นระยะสักพักก็นอน พอนอน ตื่นมาก็กิน แล้วก็วนลูป มันไม่สบายตัว ไม่สบายท้อง รู้สึกไม่คล่องแคล่วเหมือนเดิม หงุดหงิดสิ่งรอบข้างไปซะหมด แล้วก็หงุดหงิดตัวเองด้วยเพราะรู้สึกเหมือนวันๆ ไม่ได้ทำอะไร รู้สึกเหมือนจะเป็นซึมเศร้าทั้งๆที่ก่อนท้องปกติดีมากห่างไกลความซึมเศร้ามากโข
นอกจากนี้ยังมีความเครียดอื่นคือเรื่องลูก คือจริงๆ เราท้องไม่พร้อม ป้องกันแล้วแต่พลาด (เราเรียนจบแล้วมีงานทำแล้วนะคะ) แฟนอยู่ต่างประเทศ ตอนแรกที่รู้ว่าท้องเราก็มีความคิดจะเอาออก เพราะตัวเราไม่พร้อมที่จะเลี้ยงเด็ก ไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับเค้า แต่แฟนและบ้านแฟนห้ามไว้ รวมถึงครอบครัวเราก็ด้วย บอกว่าถ้าไม่พร้อมเค้าจะช่วยเลี้ยง แต่สำหรับเรา เรารู้สึกว่า เราไม่ได้อยากให้ลูกเกิดมาต้องเป็นภาระใคร ตัวเราก็อยากจะเลี้ยงลูกเอง แต่ลำพังเราในตอนนี้คนเดียวไม่ไหว ถ้าเด็กเกิดมาเราก็อยากให้เค้าได้เรียนที่ดีๆ สังคมดีๆ แต่ในยุคสมัยแบบนี้สังคมดีๆ ราคาก็แพง ทางบ้านเราก็บอกว่าจะช่วยซัพพอร์ตไม่ต้องเป็นห่วง แต่เราก็ไม่อยากให้เป็นภาระท่าน ทางแฟนก็บอกว่าจะช่วยส่งเงินมาให้ ทางเค้าก็อยากรับเลี้ยงดูถ้าทางเราจะไม่เลี้ยง แต่เราเชื่อว่าที่บ้านเราคงไม่ยอม
ปัญหาอีกอย่างคือ ทางเราต้องปกปิด ที่บ้านไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรามีลูก ลูกเกิดมาจะต้องบอกว่าเป็นลูกใคร? และในขณะที่เรายังไม่พร้อมจะเลี้ยงเราจะทำใจยอมรับเป็นแม่เขาได้หรอ ส่วนทางแฟนจริงๆ เรียกแฟนให้เข้าใจง่ายๆ แต่จริงๆ ก็คือรู้กันอยู่แล้วว่าอนาคตไม่ได้ไปด้วยกันด้วยปัญหาส่วนตัวหลายๆ อย่าง ก็คงจะมีการรับผิดชอบแค่ส่งเงินเลี้ยงลูกเท่านั้น แต่เรารู้ว่าเค้ารักลูกมาก แต่ด้วยเหตุผลต่างๆ ที่กล่าวมา เรารู้สึกอยากเอาออกมากๆ มันทรมานมากๆตั้งแต่ตอนตั้งท้อง ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่เราต้องอุ้มท้องแก่ๆ หลบๆซ่อนๆ อยู่แต่ในบ้านเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านรับรู้ เพื่อนฝูงก็ไม่ได้ไปเจอเพราะไม่ได้บอกใคร ไหนจะปัญหาหลังคลอดอีก เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่ง่ายๆ เลย เรารู้ตัวว่าเราเห็นแก่ตัว แต่เราอยากให้เด็กเกิดมาได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อแม่ที่พร้อมหน้าพร้อมตา พร้อมจะอบรมสั่งสอนและพร้อมจะมีเงินส่งลูกเข้าสังคมดีๆ
สรุปสาเหตุความเครียด คือ
1. อาการแพ้ท้องทำให้อึดอัด ไม่สบายตัว หงุดหงิดไปทุกอย่าง
2. ยังไม่พร้อมเลี้ยงลูก แม้ที่บ้านจะพร้อมแต่ไม่อยากเป็นภาระท่าน
3. อยากให้ลูกเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตา
4. ต้องปกปิด หลบๆซ่อนๆ ว่ามีลูก <-- เครียดทั้งตอนที่ต้องหลบ และเครียดว่าลูกเกิดมาจะต้องบอกลูกยังไงเลยค่ะ
เราคิดมากไปมั้ยคะ เราคิดวนไปวนมาแบบนี้ทุกวันแล้วก็ยิ่งเครียด รู้ว่าส่งผลไม่ดีต่อเด็กในท้อง บ่นให้ที่บ้านฟังก็บอกแต่ว่านั่นลูกเธอนะ เอาออกมันบาป คลอดออกมาเดี๋ยวก็มีคนช่วยเลี้ยง (ที่บ้านพอมีฐานะค่ะ เลี้ยงเด็กคนนึงได้ แต่เราเป็นห่วงว่าเด็กจะไม่ได้รับความรักที่อบอุ่นจากพ่อแม่)
มีใครมีปัญหาประมาณนี้ หรือมีแนวทางแก้ไขบ้างไหมคะ ช่วยแชร์วิธีขจัดความเครียดก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ท้องอ่อน เครียดจนอยากเอาออก ช่วยด้วยค่ะ
นอกจากนี้ยังมีความเครียดอื่นคือเรื่องลูก คือจริงๆ เราท้องไม่พร้อม ป้องกันแล้วแต่พลาด (เราเรียนจบแล้วมีงานทำแล้วนะคะ) แฟนอยู่ต่างประเทศ ตอนแรกที่รู้ว่าท้องเราก็มีความคิดจะเอาออก เพราะตัวเราไม่พร้อมที่จะเลี้ยงเด็ก ไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับเค้า แต่แฟนและบ้านแฟนห้ามไว้ รวมถึงครอบครัวเราก็ด้วย บอกว่าถ้าไม่พร้อมเค้าจะช่วยเลี้ยง แต่สำหรับเรา เรารู้สึกว่า เราไม่ได้อยากให้ลูกเกิดมาต้องเป็นภาระใคร ตัวเราก็อยากจะเลี้ยงลูกเอง แต่ลำพังเราในตอนนี้คนเดียวไม่ไหว ถ้าเด็กเกิดมาเราก็อยากให้เค้าได้เรียนที่ดีๆ สังคมดีๆ แต่ในยุคสมัยแบบนี้สังคมดีๆ ราคาก็แพง ทางบ้านเราก็บอกว่าจะช่วยซัพพอร์ตไม่ต้องเป็นห่วง แต่เราก็ไม่อยากให้เป็นภาระท่าน ทางแฟนก็บอกว่าจะช่วยส่งเงินมาให้ ทางเค้าก็อยากรับเลี้ยงดูถ้าทางเราจะไม่เลี้ยง แต่เราเชื่อว่าที่บ้านเราคงไม่ยอม
ปัญหาอีกอย่างคือ ทางเราต้องปกปิด ที่บ้านไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรามีลูก ลูกเกิดมาจะต้องบอกว่าเป็นลูกใคร? และในขณะที่เรายังไม่พร้อมจะเลี้ยงเราจะทำใจยอมรับเป็นแม่เขาได้หรอ ส่วนทางแฟนจริงๆ เรียกแฟนให้เข้าใจง่ายๆ แต่จริงๆ ก็คือรู้กันอยู่แล้วว่าอนาคตไม่ได้ไปด้วยกันด้วยปัญหาส่วนตัวหลายๆ อย่าง ก็คงจะมีการรับผิดชอบแค่ส่งเงินเลี้ยงลูกเท่านั้น แต่เรารู้ว่าเค้ารักลูกมาก แต่ด้วยเหตุผลต่างๆ ที่กล่าวมา เรารู้สึกอยากเอาออกมากๆ มันทรมานมากๆตั้งแต่ตอนตั้งท้อง ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่เราต้องอุ้มท้องแก่ๆ หลบๆซ่อนๆ อยู่แต่ในบ้านเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านรับรู้ เพื่อนฝูงก็ไม่ได้ไปเจอเพราะไม่ได้บอกใคร ไหนจะปัญหาหลังคลอดอีก เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่ง่ายๆ เลย เรารู้ตัวว่าเราเห็นแก่ตัว แต่เราอยากให้เด็กเกิดมาได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อแม่ที่พร้อมหน้าพร้อมตา พร้อมจะอบรมสั่งสอนและพร้อมจะมีเงินส่งลูกเข้าสังคมดีๆ
สรุปสาเหตุความเครียด คือ
1. อาการแพ้ท้องทำให้อึดอัด ไม่สบายตัว หงุดหงิดไปทุกอย่าง
2. ยังไม่พร้อมเลี้ยงลูก แม้ที่บ้านจะพร้อมแต่ไม่อยากเป็นภาระท่าน
3. อยากให้ลูกเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตา
4. ต้องปกปิด หลบๆซ่อนๆ ว่ามีลูก <-- เครียดทั้งตอนที่ต้องหลบ และเครียดว่าลูกเกิดมาจะต้องบอกลูกยังไงเลยค่ะ
เราคิดมากไปมั้ยคะ เราคิดวนไปวนมาแบบนี้ทุกวันแล้วก็ยิ่งเครียด รู้ว่าส่งผลไม่ดีต่อเด็กในท้อง บ่นให้ที่บ้านฟังก็บอกแต่ว่านั่นลูกเธอนะ เอาออกมันบาป คลอดออกมาเดี๋ยวก็มีคนช่วยเลี้ยง (ที่บ้านพอมีฐานะค่ะ เลี้ยงเด็กคนนึงได้ แต่เราเป็นห่วงว่าเด็กจะไม่ได้รับความรักที่อบอุ่นจากพ่อแม่)
มีใครมีปัญหาประมาณนี้ หรือมีแนวทางแก้ไขบ้างไหมคะ ช่วยแชร์วิธีขจัดความเครียดก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ