เราอายุ 25 ตอนนี้กำลังท้องอยู่อีก 2 เดือนก็จะคลอดแล้ว เรารับภาระคนเดียวภาระที่ว่าคือ ข้าวของเครื่องใช้เด็ก อาหารการกิน เราจัดการเองทุกอย่าง เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ญาติมีนะคะแต่ความคิดเราคือไม่อยากเอาภาระที่ตัวเองก่อไปให้เขาแล้ว และทีนี้ถ้าเราคลอดน้องมาใช่คะ เราต้องดูเอง เงินที่มีก็เริ่มร่อยหรอไปทุกที จนตอนนี้เครียดทุกอย่าง เริ่มเหนื่อยท้อมากๆ บางครั้งเคยเหนื่อยจนกินยานอนหลับเพราะไม่อยากคิดอะไรแล้ว ไม่อยากปรึกษาใครเพราะกลัวคนเอาไปพูดถึงเราไม่ดี ง่ายๆ เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรามีปัญหาเพราะสังคมสมัยนี้ต่อหน้าดีลับหลังว่าใส่ ทางด้านแฟนเราตัดทิ้งคะเพราะเรารู้ว่าเขายังคิดไม่ได้ ไม่เคยคาดหวัง ไม่เคยขออะไรจากเขา เราเลยต้องพึ่งพาตัวเองทุกอย่าง ใครเคยเจอเรื่องแบบนี้ตอนท้องไหมคะ ผ่านไปยังไง ให้กำลังใจตัวเองแบบไหน ส่วนตัวเราให้กำลังใจตัวเองจนไม่รู้จะให้ยังไง ความสุขไม่มี มีแต่ความทุกข์กายทุกข์ใจ จะเอาออกตั้งแต่แรกแต่ทำไม่ลงเพราะมีตัวอย่างคือแม่ของเราเอง เราไม่อยากเป็นแบบแม่ เรารู้เก็บเขาไว้เราต้องเจออะไรบ้าง แฟนไม่สามารถเป็นที่พึ่งพาทางจิตใจได้ ไม่เคยเป็นคู่คิดในชีวิตได้เลย เพราะเขาเอาแต่อนาคตตัวเอง ซึ่งเรากดดันทุกอย่าง ส่วนฝั่งบ้านผู้ชายไม่มีใครรู้ว่าเราท้อง ทำไมเราถึงเลือกที่จะไม่บอก เพราะแฟนเคยขอไว้ขอให้เขาเรียนจบ เราก็รอ จนตอนนี้ไม่ได้รอหรือหวังอะไร ที่บ้านอยากให้ไปบอกแต่ส่วนตัวเรา หลานเขาเองยังไม่คิดจะบอกแล้วทำไมเราต้องไปเรียกร้องจากบ้านเขา เราเหนื่อยทุกอย่าง เราเหนื่อยแบบอยากนอนไม่ต้องตื่น มันท้อเพราะเราสู้มาคนเดียวตลอด 

แม่คนไหนเคยเจอเรื่องแบบนี้บ้างไหมคะ รับมือยังไงทำยังไง 🥲