[CR] Ep.1 คุณรู้มั๊ยว่ากลางเมืองกรุงเทพนี้มี แปลงผัก ปลอด สาร พิษ โดยใช้ปุ๋ยจากเศษอาหาร เป็นผักที่มีคุณภาพพอๆ กับผัก ออแกนิค

คุณรู้มั๊ยครับว่าผักแปลงนี้ซึ่งเป็นอาหาร เพื่อ สุขภาพ ทำให้ห่างไกลโรค มะเร็ง อยู่ใกล้คนกรุงที่หาไม่อยากอีกต่อไป ซึ่งปลูกผักบนดาดฟ้าตึก ในอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

และคุณเชื่อมั๊ยว่ามีสวนผักปลอดสารพิษใจกลางเมืองหลวง มีสวนผักบนดาดฟ้าของตึก มีสวนผักที่ใช้ปุ๋ยด้วยเศษอาหารเศษอาหารที่มาจากพวกเราเอง และเรามีนวัตกรรมกำจัดเศษอาหารที่มีส่วนปล่อยก๊าซมีเทนทำให้โลกร้อน 

เรื่องทั้งหมดนี้มันมีอยู่จริงในใจกลางเมืองหลวงที่ กิโลเมตรที่ 0 ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ บางคนสงสัยว่าเป็นไปได้ยังไง ใช่ครับไม่แปลกผมก็คิดแบบนั้นเช่นกัน

ก่อนอื่นต้องขอเล่าก่อนนะครับ ผมเองก็มีความฝันอีกอย่างคือต้องอยากจะทำ เกษตร , เกษตร อินทรีย์ , เกษตร ทฤษฎี ใหม่ , เกษตร พอ เพียง , เกษตรปลอดสาร เกษตรอินทรีย์เพราะที่บ้านมีต้นทุนด้านการเกษตรอยู่แล้ว ก็ได้ทำการศึกษาหาความรู้จากแหล่งต่างๆ เพื่อที่เป็นข้อมูล อะไรลองหัดทำได้ทำ ลงเรียนในคอสต่าง ๆ ฝึกลองปลูกเองบ้าง จากออนไลน์บ้าง 

จนวันนึงผมนั้นได้เดินทางไปทำงานที่เชียงใหม่และได้มีโอกาสได้คุยเรื่องเกษตรและได้รับการแนะนำจากครูปลาหมึก ให้รู้จักกับลุงคนนึงซึ่งได้รับการยกย่องว่าท่านเป็นปราชญ์ดิน  ท่านชื่อว่า ลุงสุเทพ (ชื่อจริงว่าสุเทพ กุลสี) ซึ่งลุงสุเทพมีความรู้ความชำนาญ ด้านการทำเกษตรอินทรีย์หรือผักปลอดสาร และมีความสำคัญอย่างมากในด้านการปรุงดินเปลี่ยนจากดินที่มีสภาพเสื่อมโทรมให้กลายเป็นดินที่มีความพร้อมสมบูรณ์ไปด้วย แร่ธาตุที่พืชต้องการ และลุงยังมีความชำนาญเป็นคนสอนและโค้ชให้เกษตรกรที่มีความต้องการทำเกษตรอินทรีย์ จนได้รับการรับรอง ด้วยชื่อเสียงของลุงจึงได้รับการยกย่องให้เป็น Organic Coach นับว่าลุงเป็นโค้ชที่เก่งด้านการทำเกษตรอินทรีย์หรือ Organic หรือการปรุงดินปรับสภาพดินให้ดินนั้นมีธาตุที่เหมาะสมที่พืชต้องการตามวิธีการและสูตรของลุงสุเทพเอง และผมก็ได้ค้นคว้าเพื่ออยากติดต่อลุงสุเทพ หลังจากนั้นและได้แอดเฟสบุคขอเป็นเพื่อนเพื่ออยากได้คำแนะนำจากลุงสุเทพ

จากนั้นเวลาผ่านไปเกื่อบ ๆ สองปี ลุงสุเทพได้รับแอดเป็นเพื่อกับผมในเฟสบุคเราได้พูดคุยทักทายกันนิดหน่อยจนได้พบลุงอีกครั้งในงานเห่งหนึ่ง แล้วก็ได้พูดคุยกับน้องสุเทพเกี่ยวกับความต้องการในการทำเกษตรตามสิ่งที่เราอยากทำ และลุงก็ได้พูดคุยในเรื่องที่ลงนั้นอยากทำ เราเองได้พูดคุยกันในเวลาไม่นานเพราะว่า ด้วยความฮอทของลุงนั้นทำให้เหล่าเกษตรกรทั้งหน้าใหม่หน้าเก่า อยากถ่ายรูปร่วมกับลุงสุเทพ อยากให้มองภาพลุงสุเทพนั้นเป็นเหมือนเน็ตไอดอลของเหล่านักเกษตรต่างๆที่อยากจะพูดคุยกับลุงหาวิธีทำการแก้ไขปัญหา กับแปลงเกษตรของตัวเอง ถึงได้พูดคุยกับลุงนั้นเป็นระยะเวลาสั้นๆแต่ได้ใจความว่าเราน่าจะมีโครงการอะไรที่ทำเพื่อสังคมหรือคนอื่นอีกมาก 

แล้วหลังจากวันนั้นเป็นเวลาสักระยะหนึ่ง จำได้วันนั้นเป็นวันเสาร์ผมนั้นได้วิ่งออกกำลังกายซึ่งเป็นเรื่องปกติของผมที่สวนสาธารณะ บังเอิญโดยความโชคดีของผมระหว่างวิ่งนั้นนกขี้หน้าโดนหัว โดนตัว ของผม จึงไม่รู้จะทำอะไรเลยได้ถ่ายรูปแล้วบอกเล่าเรื่องราวนี้ผ่านเฟสบุค โพสเสร็จไม่ถึงนาทีลุงสุเทพได้ทักมาทันทีว่า “กลับหรือยังครับ...ลุงเทพกำลังไปที่ร้านกาแฟข้างห้องสมุดตรงข้ามสวนสันติภาพน่ะครับ”  ด้วยประโยคนี้ผมเลยได้พบกับลุงอีกครั้งที่ร้านการแฟตามที่ลุงนัดหมาย หลังจากนั้นผมก็จะไปล้างเนื้อล้างตัวเพื่อที่จะไปสวัสดีทักทายลุง ใช้เวลาไม่นานผมจะได้ไปเจอลุงสุเทพที่ร้านกาแฟตามจุดนัดหมายที่เรานัด กันบอกตามตรงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลุงสุเทพจะพาไปคุยเรื่องอะไร 

ในที่สุดพอผมมาถึงร้านกาแฟก็ได้พบลูกสุเทพและอีก 3 คนที่ผมยังไม่รู้จัก คนแรกนั้นชื่อพี่หนู (ปารีณา ประยุทธ์วงศ์) พี่หนูนั้นเริ่มแนะนำตัเองว่าพี่หนูทำทำงานที่ The Network for Sustainable Development Association ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร แล้วพี่หนูก็ได้บอกเกี่ยวกับเรื่องของแนวคิดที่จะทำเป็น project การปลูกผักบนดาดฟ้าได้เริ่มทำการปลูกมาเกือบ ๆ ปีแล้ว ซึ่งเป็นผักปลอดสารพิษและใช้ปุ๋ยมาจากเศษอาหารที่เป็นเศษอาหารเหลือทิ้งจากห้างเซ็นเตอร์วัน พี่หนูได้เล่าเกี่ยวกับเรื่องของเศษอาหารที่มีผลต่อสิ่งแวดล้อมมีผลต่อ การทำให้โลกร้อนด้วยเศษอาหารพวกนี้เหลือกินจากพวกเราแล้วจะถูกนำไปทำลายระหว่างที่จะเอาไปทำลายนั้น เศษอาหารพวกนี้จะถูกไปรวบรวมอยู่ในแลนฟิล เพื่อรอการทำลายแต่ระหว่างการรอทำรายนี้เมื่อเศษอาหารถูกทับถมไปด้วยปริมาณเยอะๆ จะเกิดก๊าซมีเทนซึ่งเป็นก๊าซที่มีสารพิษทำให้โลกร้อนขึ้นและทำลายสิ่งแวดล้อมโดยที่คนทิ้งเศษอาหารไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองได้มีส่วนร่วมในการทำให้โลกร้อนและทำลายทรัพยากรโลกโดยที่ไม่ตั้งใจ

แว๊บ...แรกที่ผมได้ฟังนั้น ความรู้สึกแรกรู้สึกแปลกใจว่ามีสวนผักแบบนี้อยู่ที่อนุสาวรีย์ชัยได้ยังไง ทำไมเราไม่เคยเห็น และแนวคิดของพี่หนูนั้นทำให้เราเกิดความรู้สึกศรัทธา และรู้สึกทึ่ง ว่าเศษอาหารของเราทุกวันนี้จะสร้างปัญหาซึ่งมีผลกระทบอย่างมากมาย และอีกคนนึงที่พี่หนูจะแนะนำให้รู้จัก คือพี่โจ๊ก (อันที่จริงอายุเท่าผมแต่ขอเรียกในฐานนะพี่ที่เก่งกว่า) ซึ่งเป็นผู้จัดการแปลงผักและมีความชำนาญเกี่ยวกับเรื่องของการนำเศษอาหารนำมาแปรรูปให้เป็นปุ๋ยเพื่อใช้บำรุงผัก และมีน้องอีก 1 คนชื่อน้องน้ำ มีหน้าที่ในการทำแบบแปลนเพื่อออกแบบแปลงผักให้มีความทันสมัยมากขึ้น 

หลังจากนั้นพี่หนูก็ได้บอกแนวคิดต่อว่าความต้องการที่จะปรับปรุง แปลงผักที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ ให้มันดีขึ้นกว่าเดิมเพราะว่าแปลงผักแบบเดิมยังได้ประสิทธิภาพไม่เพียงพอตามที่ต้องการ พี่หนูจึงต้องการให้ลุงสุเทพซึ่งมีความชำนาญและเก่ง ด้านการทำผักปลอดสารพิษหรือเกษตรอินทรีย์เพิ่มมาเป็นโค้ชในการสอนและปรับปรุงเปลี่ยนแปลงแปลงผักนี้ให้ดีขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น 

จากเรื่องเล็กๆ ในวันนั้นที่เกิดจากขี้นก ทำให้ผมรู้สึกว่าโครงการนี้มีความน่าสนใจ และผมเองมีความต้องการที่อยากจะเรียนรู้วิธีการปลูกผัก อยากปลูกผักสักแปลง จึงได้ตัดสินใจเข้าร่วมตามคำชวนของพี่ หนูและลุงสุเทพ เพราะมองว่าโครงการที่ดีและเป็นโครงการที่ทรงพลังสามารถเปลี่ยนเมืองกรุงให้มีผักปลอดสารพิษกินโดยอยู่ใจกลางของเมืองหลวงและสามารถเปลี่ยนหรือพลิกเมืองได้เลยถ้าหากจะทำสำเร็จ

ซึ่งจากที่เล่านี้อาจเป็นเหมือนเรื่องที่ใหญ่ระดับประเทศ หรือระดับโลกเพราะปัญหาที่ทุกคนในโลกนั้นต้องคิดให้หนัก แต่เชื่อเถอะครับมันเกิดจากแปลงผักเล็กๆ ที่อยู่บนดาดฟ้าบน Center One ที่เราจะเริ่มพลิกเมืองที่วุ่นวาย ให้มีแปลงผักสีเขียว สร้างเมืองสีเขียว กำจัดเศษอาหารจากมลพิษให้กลายเป็นปุ๋ยสู่ดิน สร้างอาหารที่ปลอดภัย  ให้กับคนกรุงได้กินกันโดยยังยึด และแปลงผักนี้จะเป็นที่ไว้ให้คนที่รักในการเกษตรโมเดิร์น มาแชร์ประสบการณ์กันในแปลงเล็ก ๆ แห่งนี้ รอดูกันนะครับว่าแปลงผักที่ว่าจะเป็นอย่างไร ขอมาเล่าให้ฟังในครั้งหน้า